Dwarawati – Wikipedia, wolna encyklopedia

Dwarawati – królestwo mońskie, obejmujące większą część dzisiejszej Tajlandii (dorzecze Menamu), powstałe jako federacja miast-państw w VI wieku. Zaliczane jest do zhinduizowanych państw Azji południowo-wschodniej, które przyswoiły sobie kulturę Guptów. Z tego okresu zachowały się m.in. płaskorzeźby przedstawiające bóstwa panteonu hinduistycznego w jaskiniach w pobliżu Saraburi. W późniejszym okresie dominującą religią stał się buddyzm therawada^[1]. Dharawati przyczyniło się również w dużym stopniu do rozprzestrzenienia się sztuki i architektury buddyjskiej w Azji Południowo-Wschodniej. Królestwo zostało podbite na początku XI wieku przez khmerskiego króla Surjawarmana I.

• Praca zbiorowa: Wielka Historia Świata - Cywilizacje Azji - Dolina Indusu - Indie - Kambodża. T. 5. Poznań: Polskie Media Amer.Com, 2005, s. 247. ISBN 83-7425-030-5.