Nicolás Bobadilla – Wikipedia, wolna encyklopedia

Mikołaj Bobadilla
Nicolás Bobadilla
Ilustracja
Ryt Nicolása Bobadilli (1557)
Data i miejsce urodzenia

1511
Walencja

Data i miejsce śmierci

23 września 1590
Loreto

Wyznanie

katolicyzm

Kościół

rzymskokatolicki

Inkardynacja

jezuici

Śluby zakonne

wrzesień 1541[1]

Prezbiterat

24 czerwca 1537[2]

Nicolás Bobadilla, forma spolszczona: Mikołaj Bobadilla (15111590) – ksiądz hiszpański, jeden z współzałożycieli zakonu jezuitów[3].

Życiorys

[edytuj | edytuj kod]

Urodził się w Walencji w Hiszpanii. Studiował filozofię w Hiszpanii, do Paryża pojechał żeby pogłębić znajomość greki i łaciny. Podczas studiów w Paryżu był jednym z pierwszych sześciu towarzyszy Ignacego Loyoli i późniejszych założycieli Towarzystwa Jezusowego.

Bobadilla był świetnym kaznodzieją, przez pewien czas był kapelanem w armii króla Hiszpanii Karola V. W obozie wojskowym w okolicach Ratyzbony podczas posługi chorych sam został zarażony. Na polecenia papieża Pawła III uczestniczył w 1543 w sejmach Rzeszy w Norymberdze i Spirze, oraz w 1546 w Ratyzbonie. Większą część długiej kariery spędził w Niemczech i Włoszech, używając swych umiejętności intelektualnych i retorycznych przeciwko protestantyzmowi. Wygłaszał kazania w 77 biskupstwach i arcybiskupstwach we Włoszech, Niemczech i Dalmacji. Kilka razy był obiektem krytyki Loyoli, na przykład kiedy niezbyt energicznie przeciwstawił się ugodowości Karola w celu zawarcia pokoju z protestantami (Interim augsburskie 1548), ale właśnie przez cesarza z powodu tych protestów został zmuszony do opuszczenia Niemiec.

Zmarł w Loreto we Włoszech w roku 1590. Pozostawił po sobie wiele pism, komentarzy biblijnych, traktatów o predestynacji, sakramentach i antyluterańskich. Jako najdłużej żyjący z założycieli Towarzystwa Jezusowego wziął udział w elekcji czterech kolejnych generałów zakonu.

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Cándido de Dalmases: Ignacy Loyola: życie i dzieło. Kraków: WAM, 2002, s. 152. ISBN 83-7097-925-4. (pol.).
  2. Cándido de Dalmases: Ignacy Loyola: życie i dzieło. Kraków: WAM, 2002, s. 128. ISBN 83-7097-925-4. (pol.).
  3. Francisco Javier González Echeverría: DOCUMENTS OF THE JESUITS AND OF MICHAEL DE VILLANUEVA (SERVETUS) IN THE REGISTER OF THE UNIVERSITY OF PARIS. Michael Servetus Research Michael de Villanueva. [dostęp 2013-05-10]. [zarchiwizowane z tego adresu (2014-10-11)]. (ang.).

Linki zewnętrzne

[edytuj | edytuj kod]