Nikołaj Trusow – Wikipedia, wolna encyklopedia

Nikołaj Trusow
Николай Михайлович Трусов
generał porucznik generał porucznik
Data i miejsce urodzenia

20 października 1906
Moskwa

Data i miejsce śmierci

1 listopada 1985
Moskwa

Przebieg służby
Lata służby

1931–1969

Siły zbrojne

Armia Czerwona
Armia Radziecka

Formacja

Główny Zarząd Wywiadowczy

Stanowiska

dowódca GRU

Główne wojny i bitwy

II wojna światowa
zimna wojna

Odznaczenia
Order Lenina Order Czerwonego Sztandaru Order Czerwonego Sztandaru Order Czerwonego Sztandaru Order Czerwonego Sztandaru Order Suworowa II klasy (ZSRR) Order Kutuzowa II klasy (ZSRR) Order Wojny Ojczyźnianej I klasy Order Czerwonej Gwiazdy Order Czerwonej Gwiazdy Order Czerwonej Gwiazdy Order Czerwonej Gwiazdy Medal „Za Odwagę” (ZSRR) Medal „Za zasługi bojowe” Medal jubileuszowy „W upamiętnieniu 100-lecia urodzin Władimira Iljicza Lenina” Medal „Za obronę Kaukazu” Medal „Za Zwycięstwo nad Niemcami w Wielkiej Wojnie Ojczyźnianej 1941-1945” Medal jubileuszowy „Dwudziestolecia zwycięstwa w Wielkiej Wojnie Ojczyźnianej 1941–1945” Medal jubileuszowy „Trzydziestolecia zwycięstwa w Wielkiej Wojnie Ojczyźnianej 1941–1945” Medal jubileuszowy „Czterdziestolecia zwycięstwa w Wielkiej Wojnie Ojczyźnianej 1941–1945” Medal „Za zdobycie Berlina” Medal „Za wyzwolenie Warszawy” Medal „Weteran Sił Zbrojnych ZSRR” Medal jubileuszowy „30 lat Armii Radzieckiej i Floty” Medal jubileuszowy „40 lat Sił Zbrojnych ZSRR” Medal jubileuszowy „50 lat Sił Zbrojnych ZSRR” Medal „W upamiętnieniu 800-lecia Moskwy”
Order Krzyża Grunwaldu III klasy Medal za Warszawę 1939–1945 Medal za Odrę, Nysę, Bałtyk

Nikołaj Michajłowicz Trusow (ros. Николай Михайлович Трусов, ur. 7 października?/20 października 1906 w Moskwie, zm. 1 listopada 1985 tamże) – radziecki generał porucznik, szef wywiadu wojskowego (1947–1949).

Życiorys

[edytuj | edytuj kod]

Od 1931 w Armii Czerwonej, ukończył kurs w szkole wojskowej w Orle, w latach 1932–1934 dowódca kompanii szkolnego pułku zmechanizowanego Wojskowej Akademii Mechanizacji i Motoryzacji RChACz im. Stalina, w grudniu 1937 ukończył kurs języków obcych kontrwywiadu, od czerwca 1940 kierownik działu szkolenia Centralnej Szkoły Przygotowania Szefów Sztabów. Od lutego 1941 w dyspozycji wywiadu, 1941–1943 zastępca szefa wywiadu sztabu Frontu Południowego, od 1943 szef wywiadu Frontu Północno-Kaukaskiego, później Czarnomorskiej Grupy Wojsk Frontu Zakaukaskiego, a od 1944 Samodzielnej Armii Nadmorskiej. 1945 szef wywiadu 1 Frontu Białoruskiego, 1945–1948 szef Komisji Kontroli Głównego Dowództwa Armii Radzieckiej w Niemczech.

1947–1949 szef Służby Dywersyjno-Wywiadowczej Ministerstwa Sił Zbrojnych ZSRR, od 1949 zastępca szefa Głównego Zarządu Wywiadowczego[1].

W latach 50. attaché wojskowy w Czechosłowacji[1].

Od 1955 generał porucznik.

Odznaczenia

[edytuj | edytuj kod]

i medale.

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. ↑ a b Aleksandr Kołpakidi, Dmitrij Prochorow: Империя ГРУ. Очерки истории российской военной разведки. Moskwa: Ołma-Press, 2000, s. 126. ISBN 5-224-00600-7.

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]
Szefowie wywiadu wojskowego RFSRR/ZSRR
Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Nikołaj_Trusow&oldid=73850800”