Niszczyciele typu Leone – Wikipedia, wolna encyklopedia

Niszczyciele typu Leone

Dane taktyczno-techniczne
Wyporność	1743 ton standardowa, 2648 ton pełna
Długość	113,4 m
Szerokość	10,36 m
Zanurzenie	3,1 m
Napęd	2 zespoły turbin parowych, 4 kotły typu Yarrow, Moc 42 000 KM (31 300 kW)
Prędkość	33 węzły (63 km/h)
Zasięg	2400 mil morskich (4 440 km) przy prędkości 16 węzłów (26 km/h)
Załoga	206
Uzbrojenie	8 dział 120 mm (4x2) 2 działa przeciwlotnicze 40 mm 4 działka 20 mm 4 wyrzutnie torped 533 mm (2x2) 60 min

Niszczyciele typu Leone – typ włoskich niszczycieli zamówiony podczas I wojny światowej, w 1917 r., jednak wskutek braku stali ich budowę przerwano, powrócono do niej w 1920 r., ograniczając jednak zamówienie z pięciu okrętów do trzech (wycofane jednostki nosiły nazwy "Lince" i "Leopardo"). Wszystkie okręty zbudowano w stoczni Ansaldo(inne języki) w Genui. Okręty nosiły nazwy dzikich kotów, nazwa wywodzi się od pierwszego okrętu w klasie.

Okręty zmodernizowano w 1936 r. przygotowując je do służby w koloniach, i przeniesiono do Włoskiej Afryki Wschodniej, gdzie służyły w 5 Dywizjonie Niszczycieli Włoskiej Flotylli Morza Czerwonego. Wszystkie okręty uczestniczyły w kampanii 1941 r.; zostały zatopione przez własne załogi.

• "Leone" – położenie stępki 23 listopada 1921, wodowany 1 października 1923, wcielenie do służby 1 lipca 1924, wpadł na skały i został zatopiony przez załogę 1 kwietnia 1941
• "Pantera" – położenie stępki 19 grudnia 1921, wodowany 18 października 1923, wcielenie do służby 28 października 1924, zatopiony przez załogę 3 kwietnia 1941
• "Tigre" – położenie stępki 23 stycznia 1922, wodowany 7 sierpnia 1923, wcielenie do służby wcielenie do służby 10 października 1924, zatopiony przez załogę 3 kwietnia 1941

• Whitley, M.H. (1988). Destroyers of World War 2. Cassell Publishing. ISBN 1-85409-521-8.