No-hitter – Wikipedia, wolna encyklopedia

No-hitter – mecz baseballowy, w którym miotacz nie dopuścił do zdobycia bazy przez zawodnika drużyny przeciwnej poprzez uderzenie. No-hitter jest najczęściej shutoutem, choć zanotowano przypadki, w których drużyna atakująca zdobyła runa, poprzez uprzednie zaliczenie bazy wskutek błędu, base on balls lub hit by pitch.

Liga	Liczba no-hitterów	Najwięcej no-hitterów
Major League Baseball	300^[1]	Nolan Ryan – 7
Nippon Professional Baseball	89^[2]	Eiji Sawamura – 3 Yoshiro Sotokoba – 3

Zobacz też

Perfect game

Przypisy

↑ MLB No-Hitters. espn.com. [dostęp 2015-07-25]. (ang.).
↑ Lions’ Kishi tosses no-hitter against Marines. japantimes.co.jp. [dostęp 2014-06-03]. (ang.).

[1] MLB No-Hitters. espn.com. [dostęp 2015-07-25]. (ang.).

[2] Lions’ Kishi tosses no-hitter against Marines. japantimes.co.jp. [dostęp 2014-06-03]. (ang.).

[1]

[2]

Statystyki	At bat Base on balls Batting average ERA Uderzenie Single Double Triple Home run Obieg On-base percentage RBI Sacrifice fly Save Shutout Slugging percentage Strikeout Total bases Win-loss record
Defensywa	Asysta Błąd Infield fly Pickoff Podwójny aut Potrójny aut Strefa strike’ów Strike Wild pitch
Ofensywa	Batting order Biegacz Bunt Caught stealing Contact hitter Cycle Designated hitter Wielki szlem Hit by pitch Pałkarz Pinch hitter Pinch runner Skradziona baza Switch hitter
Pozycje	Miotacz Starter Relief pitcher Łapacz Pierwszobazowy Drugobazowy Trzeciobazowy Łącznik Zapolowy
Mecz	Complete game Doubleheader Zmiana No-hitter Perfect game