Strefa strike’ów – Wikipedia, wolna encyklopedia

Strefa strike’ów – w baseballu przestrzeń nad bazą domową, którą wyznacza jej szerokość (42,5 cm), górną i dolną granicę stanowią klatka piersiowa i kolana pałkarza. Jeśli miotacz narzuci w nią piłkę, a pałkarz nie odbije jej lub wykona nieudany zamach, wówczas sędzia, stojący tuż za łapaczem, ogłasza strike. Jeśli miotacz narzuci piłkę poza strefę strike’ów, a pałkarz nie wykona zamachu, sędzia ogłasza ball. Po narzuceniu czterech balli przed narzuceniem trzech strike’ów, pałkarz dostaje bazę za darmo.

Bibliografia

Przepisy gry w baseball. baseball.pl. [dostęp 2012-07-26].

Statystyki	At bat Base on balls Batting average ERA Uderzenie Single Double Triple Home run Obieg On-base percentage RBI Sacrifice fly Save Shutout Slugging percentage Strikeout Total bases Win-loss record
Defensywa	Asysta Błąd Infield fly Pickoff Podwójny aut Potrójny aut Strefa strike’ów Strike Wild pitch
Ofensywa	Batting order Biegacz Bunt Caught stealing Contact hitter Cycle Designated hitter Wielki szlem Hit by pitch Pałkarz Pinch hitter Pinch runner Skradziona baza Switch hitter
Pozycje	Miotacz Starter Relief pitcher Łapacz Pierwszobazowy Drugobazowy Trzeciobazowy Łącznik Zapolowy
Mecz	Complete game Doubleheader Zmiana No-hitter Perfect game