Obrona sycylijska – Wikipedia, wolna encyklopedia

W tym artykule użyto notacji algebraicznej w celu opisania szachowych posunięć.

Obrona sycylijska

a b c d e f g h 8 8 7 7 6 6 5 5 4 4 3 3 2 2 1 1 a b c d e f g h
Ruchy	1.e4 c5
Kod ECO	B20–B99
Pochodzenie	Giulio Polerio, 1594
Nazwany po	Sycylia
Rodzic	otwarcie pionem królewskim

Obrona sycylijska – otwarcie szachowe rozpoczynające się posunięciami:

1. e4 c5

Debiut ten jest najpopularniejszą i dającą najlepsze efekty odpowiedzią na pierwszy ruch białych 1. e4. Statystycznie skuteczniejszym otwarciem dla białych jest 1. d4, gdyż obrona (sycylijska) przed 1. e4 ma wysoki wskaźnik skuteczności. W czasopiśmie „New in Chess” (w roczniku wydanym w roku 2000) podano, że w grach z jego bazy danych białe wygrały 56,1% partii (z 296 200), zaczynając od 1. d4, a przy rozpoczęciu od 1. e4 było to 54,1% partii (z 349 855), głównie dzięki obronie sycylijskiej (52,3% wygranych przez białe ze 145 996 rozgrywek).

Jest to debiut półotwarty. W klasyfikacji encyklopedii otwarć szachowych jest oznaczony kodami ECO B20–B99^[1][2].

• James Plaskett (1997), The Sicilian Taimanov, Everyman Chess, ISBN 978-1-901259-01-8
• James Plaskett (2000), Sicilian Grand Prix Attack, Everyman Chess, ISBN 978-1-85744-291-5
• Michaił Gołubiew (2000), The Sicilian Sozin, Gambit Publications, ISBN 978-1-901983-38-8
• Dorian Rogozenko (2003), Anti-Sicilians: A Guide for Black, Gambit Publications, ISBN 1-901983-84-6
• Dorian Rogozenko (2005), Sveshnikov Reloaded, Quality Chess, ISBN 91-875243-5-2
• Johan Hellsten (2008), Play the Sicilian Kan, Everyman Chess, ISBN 978-1-85744-581-7
• Jesús María de la Villa García (2009), Dismantling the Sicilian, New in Chess, ISBN 978-90-5691-294-9
• Jerzy Konikowski (2006), Sizilianisch-richtig gespielt, Joachim Beyer Verlag, ISBN 3-88805-490-7

Zobacz hasło obrona sycylijska w Wikisłowniku

• Chess Opening Explorer (ang.)