Omphalophana antirrhinii – Wikipedia, wolna encyklopedia

Omphalophana antirrhinii
(Hübner, 1803)
Ilustracja
Systematyka
Domena

eukarionty

Królestwo

zwierzęta

Typ

stawonogi

Gromada

owady

Rząd

motyle

Rodzina

sówkowate

Podrodzina

Oncocnemidinae

Rodzaj

Omphalophana

Gatunek

Omphalophana antirrhinii

Synonimy
  • Noctua antirrhinii Hübner, 1803
  • Omphalophana antirrhini asiatica Osthelder, 1933

Omphalophana antirrhiniigatunek motyla z rodziny sówkowatych. Zamieszkuje krainę palearktyczną od Półwyspu Iberyjskiego po Azję Środkową.

Taksonomia

[edytuj | edytuj kod]

Gatunek ten opisany został po raz pierwszy w 1803 roku przez Jacoba Hübnera pod nazwą Noctua antirrhinii. W 1906 roku został wyznaczony przez George’a Hampsona gatunkiem typowym nowego rodzaju Omphalophana[1].

Morfologia

[edytuj | edytuj kod]

Motyl ten osiąga od 26 do 32 mm rozpiętości skrzydeł. Ma stosunkowo małą głowę z guzkiem na czole i parą pęczków szczeciniastych łusek przy nasadach czułków. Aparat gębowy dysponuje dobrze rozwiniętą ssawką. U samicy czułki są przylegająco orzęsione, zaś u samca lekko ząbkowane. Przednie skrzydło jest krótkie i szerokie, długości od 12 do 14 mm. Ubarwienie ma szarooliwkowe z białym wzorem. Odwłok jest krótki i krępy[2].

Wyrośnięte gąsienice są ubarwione zielonkawo z białawożółtymi liniami grzbietowymi i subdorsalnymi oraz żółtawymi liniami bocznymi[3].

Poczwarka ma ubarwienie rudobrązowe. Jej szpatułkowaty kremaster zaopatrzony jest w dwa krótkie kolce[3].

Ekologia i występowanie

[edytuj | edytuj kod]

Owad ten zasiedla stanowiska o glebach ubogich, jak suche łąki, stepy, nasłonecznione zbocza, górskie stoki o południowej ekspozycji, ciepłe i suche pastwiska, nieużytki i obszary piaszczyste[4][5]. Owady dorosłe pojawiają się w jednym pokoleniu latającym od kwietnia lub maja do czerwca albo w dwóch pokoleniach i wówczas spotyka się je do końca sierpnia[4][5]. Gąsienice żerują od maja do września. Wśród ich roślin pokarmowych wymienia się driakwie, lnice, ostróżki i wyżliny[4].

Gatunek palearktyczny[1]. W Europie znany jest z Hiszpanii, Francji, Niemiec, Austrii, Włoch, Polski, Czech, Słowacji, Węgier, Ukrainy, Rumunii, Mołdawii, Bułgarii, Słowenii, Chorwacji, Bośni i Hercegowiny, Serbii, Czarnogóry, Macedonii Północnej, Albanii, Grecji oraz europejskich części Rosji i Turcji[6]. W Azji zamieszkuje Kaukaz i Zakaukazie, Turcję oraz zachodnią część Azji Środkowej[1]. Centrum rozsiedlenia gatunku znajduje się w regionie śródziemnomorskim[2].

W Polsce jest jedynym przedstawicielem rodzaju[7] i znany jest tylko z muraw kserotermicznych Wyżyny Małopolskiej i Kotliny Sandomierskiej[2]. Na „Czerwonej liście gatunków zagrożonych Republiki Czeskiej” umieszczony jako gatunek narażony na wyginięcie (VU)[8].

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. a b c Markku Savela: Omphalophana Hampson, 1906. [w:] Funet.fi [on-line]. [dostęp 2021-06-18].
  2. a b c Andrzej Samuel Kostrowicki: Klucze do oznaczania owadów Polski cz. XXVII Motyle – Lepidoptera, zeszyt 53b. Sówki – Noctuidae. Podrodziny Agrotinae, Melicleptriinae. Warszawa: PWN, Polski Związek Entomologiczny, 1959.
  3. a b Walter Forster, Theodor A. Wohlfahrt: Die Schmetterlinge Mitteleuropas. Band 4: Eulen. (Noctuidae). Stuttgart: Franckh'sche Verlagshandlung, 1971. ISBN 3-440-03752-5.
  4. a b c Krzysztof Jonko: Omphalophana antirrhinii (Hübner, 1803). [w:] Lepidoptera Mundi [on-line]. [dostęp 2021-06-18].
  5. a b Wolfgang Wagner: Omphalophana antirrhinii (Hübner, [1800-1803)]. [w:] Lepidoptera and their ecology [on-line]. 2005-2021. [dostęp 2021-06-17].
  6. Omphalophana antirrhinii (Hübner, 1803). [w:] Fauna Europaea [on-line]. [dostęp 2021-06-18].
  7. Jarosław Buszko: rodzina: Noctuidae Latreille, 1809 — sówkowate. [w:] Biodiversity Map [on-line]. [dostęp 2021-06-18].
  8. Jan Farkač, David Král, Martin Škorupík: Červený seznam ohrožených druhů České republiky. Bezobratlí. List of threatened species in the Czech Republic. Invertebrates.. Praha: Agentura ochrany přírody a krajiny ČR, 2005. ISBN 80-86064-96-4.