Order Obojga Sycylii – Wikipedia, wolna encyklopedia

Order Obojga Sycylii
Ordre Royal des Deux-Siciles
Ordine reale delle Due Sicilie

Awers insygniów komandorskich i kawalerskich
Awers odznak
Gwiazda
Baretka
Ustanowiono	22 lutego 1808
Wycofano	1 stycznia 1819
Dewiza	PRO RENOVATA PATRIA (ZA ODRODZONĄ OJCZYZNĘ)
Powiązane	inne ordery ery napoleońskiej: Order Legii Honorowej, Order Korony Żelaznej, Order Unii, Order Królewski Hiszpanii, Order Korony Westfalii, Order Cesarski Zjednoczenia, Order Trzech Złotych Run
Multimedia w Wikimedia Commons

Order Królewski Obojga Sycylii pot. Krzyż Neapolitański (fr. Ordre Royal des Deux-Siciles, wł. Ordine reale delle Due Sicilie) – odznaczenie Królestwa Neapolu, ustanowione przez Józefa Bonaparte, nieco zmieniony przez jego następcę Joachima I Napoleona (Murata)^[1], nadawane w latach 1808-1819. Zastąpione przez Ferdynanda IV Burbona, późniejszego króla Obojga Sycylii, nowym Orderem Wojskowym św. Jerzego od Połączenia, którego insygnia wręczono wszystkim żyjącym odznaczonym wcześniejszym orderem, który ci musieli zwrócić.

Podzielony był na trzy klasy, z limitem osób odznaczonych od 1 sierpnia 1808:

• I klasa – Dygnitarz (Dignitari) – 50 osób, noszony na wielkiej wstędze lub łańcuchu z gwiazdą
• II klasa – Komandor (Commendatore) – 100 nadań, wieszany na wstędze na szyi
• III klasa – Kawaler (Cavaliere) – 650 osób^[1], przypinany na wstążce do lewej piersi

Kawaler	Komandor	Dygnitarz

 Z tym tematem związana jest kategoria: Odznaczeni Orderem Obojga Sycylii.

 Z tym tematem związana jest kategoria: Polacy odznaczeni Orderem Obojga Sycylii.

Spośród Polaków order otrzymali:

I klasę – Dygnitarze

ks. Józef Poniatowski (1809)^[1], ks. Antoni Paweł Sułkowski (1813)^[1][2], gen. Aleksander Rożniecki^[2], hr. Stanisław Kostka Zamoyski (1810)^[2]

II klasę – Komandorzy

gen. Józef Benedykt Łączyński (1814)^[1]

III klasę – Kawalerowie

mjr Aleksander Alfonce (1813)^[2], mjr Józef Axamitowski (1813)^[2], Paweł Biały^[2], kpt. Aleksander Błędowski^[2], kpt. Jan Belke^[2], szef szw. Stanisław Denhoff (1815)^[2], gen. Hipolit Falkowski (1814)^[1][2], Edward Gierałdowski (1813)^[2], gen. Maurycy Hauke^[2], por. Józef Jankowski^[2], szef szw. Jan Paweł Jerzmanowski^[2], por. Adam Kasperowski^[2], por. Jan Kicki^[2], kpt. Ludwik Kicki (1814)^[2], gen. Izydor Krasiński^[2], gen. Józef Antoni Kossakowski (1813)^[1], płk Józef Dominik Kossakowski (1813)^[3], gen. Jan Krukowiecki (1814)^[1][2], kpt. Dominik Kwiatkowski^[2], kpt. Jakub Walenty Lewiński (1813)^[2], kpt. Wojciech Jerzy Lipowski (1815)^[2], gen. Karol Morawski^[1] (1814)^[2], gen. Józef Niemojewski^[1] (1814)^[2], płk Józef Nowicki^[1] (1814)^[2], płk Aleksander Oborski (1814)^[2], por. Tadeusz Ostrowski^[2], por. Artur Potocki^[2], por. Józef Radzimiński (1813)^[2], płk Jakub Redel^[1] (1813)^[2], szef szw. Jan Chryzostom Schwerin (1814)^[2], kpt. Wacław Sierakowski (1814)^[2], płk Maciej Straszewski^[2], szef szw. Wincenty Szeptycki^[4], mjr Pantaleon Świdziński^[2], płk Marcin Amor Tarnowski^[2], gen. Józef Toliński (1812)^[1], szef szw. Stanisław Dunin Wąsowicz (1813)^[2], gen. Edward Żółtowski (1814)^[1][2].

• Wiesław Bończa-Tomaszewski: Kodeks orderowy. Przepisy obowiązujące posiadaczy orderów, odznaczeń, medali i odznak. Warszawa-Kraków: 1939, s. 611.
• Maximilian Gritzner: Handbuch der Ritter- und Verdienstorden aller Kulturstaaten der Welt. Lipsk: 1893, s. 530-531. (niem.).
• Royaumedes Deux-Siciles. musee-legiondhonneur.fr (Musée de la Légion d’honneur et des ordres de chevalerie). [dostęp 2016-11-06]. (fr.).
• Ordini Cavallereschi – Regno delle Due Sicilie. cnicg.net (Corpo della Nobiltà Italiana – Circolo Giovanile). [dostęp 2016-11-06]. (wł.).
• Ordine Reale delle Due Sicilie. nobili-napoletani.it. [dostęp 2016-11-06]. (wł.).
• Bullettino delle leggi del Regno di Napoli. Neapol: 1809, s. 421.
• La chiave del bullettino delle leggi del Regno di Napoli dal 15. febbraio 1806 al 4. maggio 1815. Neapol: 1840, s. 141-142.

• Ordre des Deux-Siciles (Order of the Two Sicilies) – fotografie. [dostęp 2016-11-06]. [zarchiwizowane z tego adresu (2013-01-15)].