Paatsjoki – Wikipedia, wolna encyklopedia

Paatsjoki

Rzeka Paatsjoki wpadająca do fiordu Varanger
Kontynent	Europa
Państwo	Finlandia  Norwegia  Rosja
Rzeka
Długość	145 km
Powierzchnia zlewni	18 404 km²
Źródło
Miejsce	jezioro Inari
Współrzędne	68°53′42,4″N 28°23′44,2″E/68,895111 28,395611
Ujście
Recypient	fiord Varanger
Współrzędne	69°40′52,9″N 30°06′37,3″E/69,681350 30,110350
Położenie na mapie Finlandii źródło ujście
Multimedia w Wikimedia Commons

Paatsjoki (norw. Pasvikelva, ros. Паз lub Патсойоки, płn.-lap. Báhčeveaijohka, skolt Paaččjokk) – rzeka w północnej Finlandii (Laponia), Norwegii (Finnmark) i Rosji (obwód murmański). Długość 145 km (2 km w Finlandii, 28 km w Rosji, 112 km – granica rosyjsko-norweska, 3 km w Norwegii), powierzchnia zlewni 18 404 km².

Paatsjoki wypływa z jeziora Inari w Finlandii i płynie na północ do fiordu Varangerfjord koło Kirkenes, gdzie uchodzi do Morza Barentsa. Od 1947 stanowi granicę norwesko-rosyjską. Na rzece działa siedem elektrowni wodnych. Bogate łowiska łososia.

Na rzece znajduje się 7 elektrowni wodnych, w tym 3 na terenie Rosji i 4 na granicy rosyjsko-norweskiej. 5 spośród tych elektrowni należy do Rosji, 2 do Norwegii. Są to (od jeziora Inari w stronę ujścia)^[1]:

• Kaitakoski (Rosja)
• Jäniskoski (Rosja)
• Rajakoski (Rosja)
• Hevoskoski (Rosja)
• Skogfoss (Norwegia)
• Melkefoss (Norwegia)
• Boris Gleb (Rosja)

Elektrownia Jäniskoski została wybudowana w latach 1938–42 na terenach należących wówczas do Finlandii. Jest to najstarsza z elektrowni na rzece^[2]. Obszar wokół elektrowni został przekazany Związkowi Radzieckiemu na mocy umowy z 1947 roku^[3].

• rzeki Europy