Fale radiowe – Wikipedia, wolna encyklopedia

Fale radiowe, promieniowanie radiowe – fale elektromagnetyczne o częstotliwości od 3 kHz do 3 THz (3·10³–3·10¹² Hz). Według literatury zachodniej zakres częstotliwości obejmuje fale od 3 Hz. Zależnie od długości dzielą się na pasma radiowe.

Źródła fal radiowych dzieli się na:

• naturalne: wyładowania atmosferyczne, zjawiska geologiczne we wnętrzu Ziemi, zorze polarne, gwiazdy, radiogalaktyki
• sztuczne
  • zamierzone: nadajniki radiowe
  • zakłócenia/szumy: silniki komutatorowe, instalacje prądu przemiennego (50/60 Hz; 400 Hz), styczniki, komputery, kuchenki mikrofalowe, przetwornice zasilające, falowniki i regulatory tyrystorowe, piece indukcyjne i łukowe, spawarki, zapłon elektryczny (iskrowy) silników cieplnych, lampy wyładowcze, eksplozja nuklearna (impuls elektromagnetyczny).

Ze względu na środowisko propagacji wyróżnia się:

• falę przyziemną (powierzchniową i nadziemną)
• falę troposferyczną
• falę jonosferyczną
• falę w przestrzeni kosmicznej.

Propagacja fali radiowej zależy od różnorodnych zjawisk falowych, na przykład dyfrakcji i interferencji, refrakcji, odbicia (w tym od jonosfery), a zjawiska te są uwarunkowane własnościami ośrodka w którym rozchodzi się fala, jego granicami, a także od długości fali radiowej.

Zobacz wiadomość w serwisie Wikinews pt. Kolejny krok w komunikacji radiowej opartej na atomach

• oddziaływanie elektromagnetyczne