Pasztuni – Wikipedia, wolna encyklopedia

Pasztuni

پشتون

Populacja	40–45 mln
Miejsce zamieszkania	Afganistan Iran Pakistan Indie
Język	paszto
Religia	głównie islam
Pokrewne	Persowie Beludżowie Pamirczycy Kurdowie

Pasztuni a. Pasztunowie (dawniej także Afganowie^[1], Pusztunowie, Patanie^[2], nazwa własna ‏پشتون‎ [pəʂtun]) – główna grupa etniczna Afganistanu (uważająca się za jedyną ludność rdzennie afgańską) oraz jedna z głównych grup etnicznych Pakistanu, mniejsze skupiska zamieszkują także przygraniczne tereny Iranu i Indii. Pod względem antropologicznym zaliczają się do odmiany białej.

Jest to lud koczowniczy, pasterski, nomadyczny. Wszedł on w konflikt z ludami osiadłymi, rolniczymi (Tadżykami, Hazarami, Uzbekami i Kirgizami) ze względu na sprzeczność interesów i inne wartościowanie kultury.

Pasztuni są muzułmanami sunnitami, z wyjątkiem klanu Turi wyznającego szyizm. Dużą rolę w ich kulturze odgrywa Pasztunwali – tzw. kodeks honorowy, oparty m.in. na zemście rodowej. Ważne decyzje podejmowane są przez Loja Dżirga – radę starszyzny plemienia.

Narodowym tańcem Pasztunów jest attan^[3].

Pasztuni z północnych regionów Afganistanu uprawiają także popularny w tych regionach narodowy sport buzkaszi^[3].

Pasztuni dzielą się na duże plemiona (tabar), dzielące się z kolei na rody (chel).

• pakol – tradycyjne nakrycie głowy Pasztunów