Paweł Niemiec – Wikipedia, wolna encyklopedia

Paweł Niemiec

Poppet

2 zwycięstwa
major pilot
Data i miejsce urodzenia	25 listopada 1913 Cieszyn
Data i miejsce śmierci	11 maja 1985 Buenos Aires
Przebieg służby
Lata służby	od 1936
Siły zbrojne	Wojsko Polskie Polskie Siły Zbrojne
Formacja	Lotnictwo Wojska Polskiego RAF
Jednostki	123 eskadra myśliwska 17 dywizjon RAF dywizjon 317 dywizjon 308 dywizjon 309 dywizjon 306 dywizjon 316
Stanowiska	dowódca dywizjonu
Główne wojny i bitwy	II wojna światowa kampania wrześniowa bitwa o Anglię
Odznaczenia

Paweł Niemiec, ps. Poppet^[1] (ur. 25 listopada 1913 w Cieszynie, zm. 11 maja 1985 w Buenos Aires) – major pilot Polskich Sił Powietrznych w Wielkiej Brytanii, kawaler Krzyża Srebrnego Orderu Wojennego Virtuti Militari.

Był synem fabrykanta mebli. Ukończył Państwowe Gimnazjum Matematyczno-Przyrodnicze w Cieszynie. Od stycznia 1934 roku uczył się w Szkole Podchorążych Lotnictwa w Dęblinie. Na stopień podporucznika został mianowany ze starszeństwem z 1 stycznia 1936 i 23. lokatą w korpusie oficerów aeronautyki^[2] (w 1939 w tym samym stopniu i starszeństwie zajmował 20. lokatę w korpusie oficerów lotnictwa, grupa liniowa)^[3]. Został wcielony do 2 pułku lotniczego w Krakowie i przydzielony do 123 eskadry myśliwskiej. Jesienią 1937 roku został przeniesiony do Centrum Wyszkolenia Lotnictwa nr 1 w Dęblinie. W marcu 1939 pełnił służbę na stanowisku dowódcy IV plutonu 5 eskadry II dywizjonu Szkoły Podchorążych Lotnictwa – Grupa Taktyczna^[4].

We wrześniu 1939 ewakuował się do Rumunii, a następnie do Francji a w 1940 do Wielkiej Brytanii, gdzie przeszkolił się w lataniu na samolotach brytyjskich. 1 września wstąpił do 17 dywizjonu RAF, w którym latał do lutego 1941 uzyskując jedno pewne – jedno zespołowe zestrzelenie oraz uszkadzając dwie kolejne maszyny wroga.

26 lutego został przeniesiony do 317 dywizjonu myśliwskiego Wileńskiego. 2 czerwca uzyskał pierwsze zestrzelenie dla tego dywizjonu (zespołowo z sgt T. Baranowskim). W drugiej połowie 1941 służył w naziemnym stanowisku dowodzenia dywizjonu 317. 1 marca powrócił do latania w tym dywizjonie na stanowisku dowódcy eskadry A, ale już 15 został pechowo ranny w wypadku. Po powrocie pod koniec sierpnia 1942 w dywizjonie 317 objął dowództwo eskadry B.

5 marca objął dowództwo dywizjonu 308, którym dowodził do 15 maja 1943. Następnie służył w dowództwie bazy RAF w Feston, gdzie przebywało 2 Polskie Skrzydło Myśliwskie. W okresie czerwiec – sierpień 1943 był instruktorem taktyki w dywizjonie 309.

W sierpniu 1943 został przydzielony do 316 dywizjonu myśliwskiego, którego dowódcą został 15 września 1943. 27 czerwca 1944 został dowódcą dywizjonu 306. Po 24 września został oficerem łącznikowym w 13 Grupie Myśliwskiej RAF.

Od 18 kwietnia do 9 maja 1945 był dowódcą jednostki obsługowej 84 Grupy RAF. 17 maja został dowódcą dywizjonu 317, a 12 października 1945 po raz drugi dowódcą dywizjonu 316. 1 stycznia 1946 roku otrzymał stopień majora.

W grudniu 1946 odszedł z polskiego lotnictwa i wyjechał do Argentyny, gdzie zmarł w 1985 w Buenos Aires. Został pochowany na cmentarzu Chacarita. Jego prochy zostały później rozrzucone nad jeziorem Nahuel Huapí w Bariloche^[5].

Na liście Bajana zajmuje 150. pozycję z 2 pewnymi i 1 i ½ uszkodzonymi samolotami:

• 1 i ½ pewne, 1 i ½ uszkodzone – w okresie 1 września 1940 – 25 lutego 1941 (17 squadron RAF)
• ½ pewne – 2 czerwca 1941 (dywizjon 317)
• V-1 – zespołowo – lipiec 1944

• Srebrny Krzyż Orderu Virtuti Militari (nr 11062) – 1 czerwca 1945
• Krzyż Walecznych – trzykrotnie: 1 kwietnia 1941, 10 września 1941, 20 października 1943
• Medal Lotniczy - dwukrotnie
• Polowa Odznaka Pilota

• Kasztura Grzegorz, Oficer, myśliwiec, dowódca, "Kalendarz Cieszyński 2006", Cieszyn 2005, s. 111–113.
• Ryszard Rybka, Kamil Stepan: Awanse oficerskie w Wojsku Polskim 1935-1939. Kraków: Fundacja Centrum Dokumentacji Czynu Niepodległościowego, 2004. ISBN 978-83-7188-691-1.
• Ryszard Rybka, Kamil Stepan: Rocznik oficerski 1939. Stan na dzień 23 marca 1939. Kraków: Fundacja CDCN, 2006. ISBN 978-83-7188-899-1.

• Paweł Niemiec - www.polishairforce.pl