Pilot morski – Wikipedia, wolna encyklopedia

Pilot schodzący ze statku na pilotówkę. Amsterdam, Holandia.
Pilot wsiadający na statek z helikoptera. Durban, Republika Południowej Afryki.

Pilot morski, pilot portowy lub po prostu pilot – osoba posiadająca specjalistyczną wiedzę, doświadczenie w manewrowaniu statkami oraz znajomość lokalnych warunków, spełniająca wymogi kwalifikacyjne określone prawem. Pilot udziela kapitanowi statku informacji o warunkach nawigacyjnych oraz rad w prowadzeniu statku na ściśle określonym akwenie. Jego znajomość locji danego akwenu zazwyczaj jest znacznie wyższa niż dowódcy statku[1].

Zadania

[edytuj | edytuj kod]

Zadaniem pilota jest zapewnienie bezpiecznego wprowadzenia lub wyprowadzenia z portu jednostki morskiej, hamowanie jej, obracanie i przeprowadzenie procesu cumowania lub dokowania równoległego. Pilotami są zazwyczaj doświadczeni kapitanowie, którzy posiedli wystarczającą wiedzę o akwenie, na którym przyszło im pracować i potrafiący współpracować z załogami holowników lub zespołów holowników wspomagających statki wchodzące lub wychodzące z portu[2].

Pilotaż stosowany jest podczas podejść do portów, przy ujściach rzek, podczas przejść wzdłuż wybrzeża, przez kanały i cieśniny[3]. Może być usługą dobrowolną (na wniosek kapitana) lub obowiązkową, jeśli wymagają go przepisy lokalne[3]. W większości portów pilotaż jest obowiązkowy przynajmniej dla większych statków[3].

Pilotaż polega na udzielaniu pomocy kapitanowi podczas przejścia przez rejon wymagający dobrej znajomości lokalnych warunków[3]. Pilot nie zastępuje kapitana w dowodzeniu statkiem, jedynie udziela mu rad i odpowiada za ewentualne złe konsekwencje zastosowania się do nich[3]. W praktyce na ogół kapitan akceptuje komendy wydawane przez pilota sternikowi i obsłudze siłowni[3]. Kapitan może nie zastosować się do rad pilota, ale wówczas odpowiada za konsekwencje decyzji[3].

Na ogół piloci morscy dyżurują w stacji brzegowej, skąd są dostarczani na statki przez specjalne kutry pilotowe (pilotówki), rzadziej śmigłowcem[3]. Pilot w celu zaokrętowania musi przeskoczyć z kutra na trap pilotowy statku, co wymaga sprawności i bywa niebezpieczne, zwłaszcza przy większym falowaniu[3]. Bywa też, że piloci dyżurują na pływających stacjach pilotów[3].

Regulacje prawne

[edytuj | edytuj kod]

W Polsce Kodeks Morski określa warunki świadczenia usługi pilotowej i odpowiedzialność pilota, natomiast rozporządzenie w sprawie pilotażu morskiego reguluje wymagania kwalifikacyjne pilota morskiego i sposób uzyskania dyplomów:

  • Pilota Morskiego (Sea Pilot)
  • Pilota Morskiego w Pilotażu Pełnomorskim (Deep Sea Pilot)

Zobacz też

[edytuj | edytuj kod]

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Other Safety Topics [online], www.imo.org [dostęp 2019-11-22].
  2. Pilot morski w akcji. Zobacz niesamowite nagranie (wideo) [online], www.gospodarkamorska.pl [dostęp 2019-11-22] (pol.).
  3. a b c d e f g h i j Krzysztof Kubiak. Nowe kutry pilotowe w porcie gdańskim. Małe decyzje w cieniu wielkiej polityki. „Raport – Wojsko Technika Obronność”. Nr 03/2024, s. 20. Agencja Lotnicza Altair. 

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]

Rozporządzenie Ministra Gospodarki Morskiej i Żeglugi Śródlądowej z dnia 17 listopada 2017 r. w sprawie pilotażu morskiego