Pilularietum globuliferae – Wikipedia, wolna encyklopedia

Pilularietum globuliferae
Ilustracja
zespół gałuszki kulecznicy
Syntaksonomia
Klasa

Littorelletea uniflorae

Rząd

Littorelletalia uniflorae

Związek

Hydrocotylo-Baldelion

Zespół

Pilularietum globuliferae

R.Tx. 1955 ex Muell. et Goers. 1960

Zespół gałuszki kulecznicy (Pilularietum globuliferae) – syntakson słodkowodnych helofitów w randze w randze zespołu budowany głównie przez gałuszkę kulecznicę. Należy do klasy zespołów roślinności zmiennowodnej Littorelletea uniflorae.

Charakterystyka

[edytuj | edytuj kod]

Murawa występująca w strefie ziemno-wodnej – litoralu płytkich, okresowo wysychających zbiorników oligotroficznych (np. spuszczanych stawów hodowlanych) i wilgotnych, okresowo podtapianych wrzosowiskach. Podłoże piaszczyste[1].

Charakterystyczna kombinacja gatunków
ChAss. : gałuszka kulecznica (Pilularia globulifera).
ChAll. : żabienica jaskrowata (Baldellia ranunculoides).
DAll. : wąkrota zwyczajna (Hydrocotyle vulgaris), jaskier płomiennik (Ranunculus flammula f.), turzyca Oedera (Carex serotina ssp. serotina) (?).
ChCl. : sit drobny (Juncus bulbosus), brzeżyca jednokwiatowa (Littorella uniflora), elisma wodna (Luronium natans), wywłócznik skrętoległy (Myriophyllum alterniflorum), rdestnica podługowata (Potamogeton polygonifolius), jaskier leżący (Ranunculus reptans), jeżogłówka pokrewna (Sparganium angustifolium).
Comp. : sit drobny (Juncus bulbosus), wąkrota zwyczajna (Hydrocotyle vulgaris)[1].
Występowanie
Zbiorowisko subatlantyckie. W Polsce wyłącznie na Dolnym Śląsku (Jezioro Janiszowice). Stanowiska pomorskie uznaje się za wymarłe[1].

Zagrożenia i ochrona

[edytuj | edytuj kod]

Zespół, wraz z zespołami podobnymi, jest w systemie obszarów Natura 2000 chroniony jako podtyp siedliska przyrodniczego nr 3130 (brzegi lub osuszane dna zbiorników wodnych ze zbiorowiskami z Littorelletea, Isoëto–Nanojuncetea) — 3130–1 (roślinność mezotroficznych zbiorników wodnych należąca do związków Lobelion, Hydrocotylo-Baldenion i Eleocharition acicularis)[2].

Zobacz też

[edytuj | edytuj kod]

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. a b c Władysław Matuszkiewicz: Przewodnik do oznaczania zbiorowisk roślinnych Polski. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, 2007. ISBN 978-83-01-14439-5.
  2. Agnieszka Popiela: 3130 – Brzegi lub osuszane dna zbiorników wodnych ze zbiorowiskami z Littorelletea, Isoëto–Nanojuncetea. W: Poradniki ochrony siedlisk i gatunków Natura 2000 – podręcznik metodyczny. Jacek Herbich (red.). T. 2: Wody słodkie i torfowiska. Warszawa: Ministerstwo Środowiska, 2004, s. 37–47. ISBN 83-86564-43-1.