Piotr Mitzner – Wikipedia, wolna encyklopedia

Piotr Mitzner
Ilustracja
Kraków, 26 października 2007
Data i miejsce urodzenia

19 maja 1955
Warszawa

Narodowość

polska

Dziedzina sztuki

literatura

Ważne dzieła

Kropka

Odznaczenia
Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski Srebrny Krzyż Zasługi
Piotr Mitzner czyta Gabinet cieni
Bogdan Tosza, Jan Strzałka i Piotr Mitzner - spotkanie z okazji wydania Gabinetu cieni, Kraków 26 października 2007

Piotr Mitzner, ps. Jan Pławski, Jan Miciak (ur. 19 maja 1955 r. w Warszawie) – polski teatrolog, poeta, eseista, pisarz.

Życiorys

[edytuj | edytuj kod]

Syn Laryssy Mitzner (ps. Barbara Gordon, 1918–1987), autorki powieści sensacyjnych i utworów dla dzieci oraz Zbigniewa Mitznera (1910–1968, ps. Jan Szeląg), publicysty i dziennikarza.

Ukończył studia na Wydziale Wiedzy o Teatrze Państwowej Wyższej Szkoły Teatralnej w Warszawie. Pracował w działach literackich teatrów: Teatru Powszechnego w Warszawie, Teatru im. S. Jaracza w Łodzi i in. W latach 1981–1989 należał do kierownictwa niezależnego wydawnictwa „Krąg”. Od 1983 do 1997 r. współredaktor „Karty”. W latach 1993–1999 dyrektor ośrodka kultury „Koło Podkowy”. Od 1999 wykładowca Uniwersytetu Kard. Stefana Wyszyńskiego w Warszawie (m.in. prodziekan Wydziału Nauk Humanistycznych w latach 2000–2005). Zastępca redaktora naczelnego miesięcznika „Nowaja Polsza”. Współpracuje m.in. z „Dialogiem”, „Podkowiańskim Magazynem Kulturalnym”, „Zeszytami Literackimi”, „Tekstualiami”, „Nigdy Więcej[1].

W 2005 został odznaczony Srebrnym Krzyżem Zasługi[2], zaś w 2009 przez prezydenta Lecha Kaczyńskiego za wybitne zasługi w działalności dydaktycznej, za osiągnięcia w pracy w redakcji miesięcznika „Nowaja Polsza” Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski[3][4]. Redaktor serii Biblioteka Zapomnianych Poetów, ukazującej się od 2012 roku nakładem Ośrodka „Brama Grodzka-Teatr NN” w Lublinie[5].

Laureat Nagrody Literackiej Fundacji Kultury (2000).

Laureat Nagrody Poetyckiej im. Konstantego Ildefonsa Gałczyńskiego - Orfeusz 2020 za tom pt. Siostra[6] oraz Nagrody Poetyckiej im. Kazimierza Hoffmana „KOS” 2021 za tom pt. Przygody chłopca[7].

Mieszka w Warszawie.

Twórczość

[edytuj | edytuj kod]

Prace edytorskie i redaktorskie

[edytuj | edytuj kod]

Tłumaczenia

[edytuj | edytuj kod]

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Piotr Mitzner, Rosyjski goj w międzywojennej Warszawie, „"Nigdy Więcej"”, nr 22, 2016, ISSN 1428-0884.
  2. M.P. z 2005 r. nr 75, poz. 1046 – pkt 46.
  3. Ordery w 10. rocznicę miesięcznika "Nowaja Polsza". prezydent.pl, 7 grudnia 2009.
  4. M.P. z 2010 r. nr 29, poz. 37
  5. Janusz Drzewucki, Biblioteka zapomnianych poetów, „"Zeszyty Literackie" 2016, nr 3”.
  6. Piotr Mitzer laureatem Nagrody im. K.I. Gałczyńskiego Orfeusz [online], www.orfeusz-nagroda.pl [dostęp 2020-07-27].
  7. Gala wręczenia Nagrody Poetyckiej im. Kazimierza Hoffmana „KOS” 2021 (za najlepszy tom poetycki wydany w 2020 roku) [online], KPCK, 5 czerwca 2021 [dostęp 2021-10-25] (pol.).
  8. Nike 2012. nike.org.pl. [dostęp 2015-07-06].
  9. Orfeusz - Nagroda Poetycka im. K. I. Gałczyńskiego - nominowani [online], www.orfeusz-nagroda.pl [dostęp 2018-04-11] [zarchiwizowane z adresu 2018-03-16] (ang.).
  10. Znamy nominacje do Nagrody Orfeusza [online], wirtualnywydawca.pl, 25 kwietnia 2018 [dostęp 2018-04-25] (pol.).
  11. Edycje - Nagroda Literacka m.st. Warszawy - nominowani 2018 [online], www.kulturalna.warszawa.pl [dostęp 2018-04-28] (pol.).
  12. NOMINOWANI [online], orfeusz-nagroda.pl [dostęp 2020-07-27].
  13. Nominacje do Nagrody Poetyckiej im. Kazimierza Hoffmana „KOS” 2020 (za najlepszy tom 2019 roku) [online], KPCK, 8 maja 2020 [dostęp 2021-10-25] (pol.).

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]

Linki zewnętrzne

[edytuj | edytuj kod]