Piotr Pytlakowski – Wikipedia, wolna encyklopedia
Piotr Pytlakowski i Sylwester Latkowski (2012) | |
Data i miejsce urodzenia | 1951 |
---|---|
Zawód, zajęcie |
Piotr Pytlakowski (ur. 1951 w Warszawie[1]) – polski dziennikarz i scenarzysta, od 1997 związany z tygodnikiem „Polityka”.
Życiorys
[edytuj | edytuj kod]Piotr Pytlakowski jest synem Jerzego Pytlakowskiego i Sabiny z domu Wiernik (1918–1990), która pochodziła z rodziny żydowskiej i była siostrą pisarki Ireny Szymańskiej. Jej rodzice – Róża i Szymon – zostali zamordowani w czasie Holocaustu[2]. Ukończył zaoczne zawodowe studium nauk politycznych dla dziennikarzy przy Instytucie Dziennikarstwa Uniwersytetu Warszawskiego[2]. Pracował m.in. w „Nowej Wsi”, „Przeglądzie Tygodniowym”, „Gazecie Wyborczej”, „Życiu Warszawy”, „Życiu”, a od 1997 związany jest z tygodnikiem „Polityka”, gdzie zajmuje się dziennikarstwem śledczym i problematyką kryminalną. Jest związany z ruchem Obywatele RP[3].
Wyróżnienia
[edytuj | edytuj kod]- 1999 – laureat nagrody Grand Press w kategorii „dziennikarstwo śledcze”
- 2024 - laureat 27. Nagrody im. Jana Długosza za książkę "Strefa niepamięci”[4]
Filmografia
[edytuj | edytuj kod]- W poszukiwaniu utraconych lat (2001) – scenariusz[5]
- Alfabet mafii (2004) – dziennikarz, komentarze[5]
- Alfabet mafii. Dekada mafijnej Warszawy (2004) – dziennikarz, komentarze[5]
- Świadek koronny (2007) – scenariusz (sekwencje retrospektywne; fragmenty serialu Odwróceni)[5]
- Odwróceni (2007) – scenariusz[5]
- Ścigany (2010) – reżyseria[5]
- Wszystkie ręce umyte. Sprawa Barbary Blidy (2010) – scenariusz, reżyseria[5]
- Zbrodnie, które wstrząsnęły Polską (2012) – dziennikarz, scenariusz[5]
Publikacje
[edytuj | edytuj kod]- Piotr Pytlakowski, Republika MSW, Warszawa: „Andy Grafik” 1991, ISBN 978-83-85265-11-5.
- Piotr Pytlakowski, Czekając na kata. Rozmowy ze skazanymi na śmierć, Warszawa: Niezależna Oficyna Wydawnicza 1996, ISBN 978-83-7054-099-9.
- Ewa Ornacka, Piotr Pytlakowski, Alfabet mafii, Warszawa: Prószyński i S-ka 2004, ISBN 978-83-7337-889-6.
- Sylwester Latkowski, Piotr Pytlakowski, Olewnik. Śmierć za 300 tysięcy, Warszawa: Świat Książki 2009, ISBN 978-83-247-1680-7.
- Sylwester Latkowski, Piotr Pytlakowski, Wszystkie Ręce Umyte. Sprawa Barbary Blidy, Warszawa: Wydawnictwo MUZA S.A. 2010, ISBN 978-83-7495-878-3.
- Sylwester Latkowski, Piotr Pytlakowski, Agent Tomasz i Inni. Przykrywkowcy, Warszawa: Świat Książki 2010, ISBN 978-83-247-1916-7.
- Sylwester Latkowski, Piotr Pytlakowski, Biuro tajnych spraw. Kulisy Centralnego Biura Śledczego, Warszawa, Wydawnictwo Czarna Owca 2012, ISBN 978-83-7554-432-9.
- Ewa Ornacka, Piotr Pytlakowski, Nowy alfabet mafii, Dom wydawniczy Rebis 2013
- Ewa Ornacka, Piotr Pytlakowski, Wojny Kobiet, Dom Wydawniczy Rebis 2013
- Piotr Pytlakowski, Trynkiewicz i inni. Rozmowy ze skazanymi na karę śmierci, Media obok 2014, Wydanie II ISBN 978-83-935-5138-5
- Piotr Pytlakowski, Szkoła szpiegów, Warszawa, Wydawnictwo Czerwone i Czarne 2014, ISBN 978-83-7700-158-5.
- Piotr Pytlakowski, Ścigani. Piotr Pytlakowski rozmawia z szefami Art-B, Warszawa, Wydawnictwo Czerwone i Czarne 2015, ISBN 978-83-7700-205-6.
- Piotr Pytlakowski, Piotr Wróbel, Mój agent Masa, Poznań, Dom wydawniczy Rebis 2015
- Piotr Pytlakowski, Królowa Mafii , Dom Wydawniczy Rebis 2016
- Sylwester Latkowski, Piotr Pytlakowski ,Koronny Nr 1. Pseudonim Masa, Dom Wydawniczy Rebis, 2017
- Piotr Pytlakowski, Wspomnienia konduktora wagonów sypialnych. Powieść osobista, Warszawa: Wydawnictwo Czerwone i Czarne 2017, ISBN 978-83-7700-267-4.
- Artur Kowalewski, Piotr Pytlakowski, Odwróceni. Książka na podstawie scenariusza serialu TVN, Dom Wydawniczy Rebis, 2019
- Piotr Pytlakowski, Ich matki, nasi ojcowie. Niewygodna historia powojennej Polski, Poznań, Dom wydawniczy Rebis 2020
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ Piotr Pytlakowski w bazie Filmweb
- ↑ a b Wywiad dla magazynu „Playboy”. wywiadowcy.pl. [dostęp 2015-02-04].
- ↑ Obywatele RP , Prawybory. Spotkania w kraju [online], 25 stycznia 2018 [dostęp 2018-02-15] (pol.).
- ↑ Piotr Pytlakowski laureatem Nagrody im. Jana Długosza [online], dzieje.pl [dostęp 2024-10-25] (pol.).
- ↑ a b c d e f g h Piotr Pytlakowski w bazie filmpolski.pl