Piotrogrodzka Rada Delegatów Robotniczych i Żołnierskich – Wikipedia, wolna encyklopedia

Piotrogrodzka Rada Delegatów Robotniczych i Żołnierskich (ros. Петроградский совет рабочих и солдатских депутатов) – władza rewolucyjna utworzona 28 lutego^?/13 marca 1917 w trakcie rewolucji lutowej w Rosji, element systemu dwuwładzy w Republice Rosyjskiej pomiędzy marcem a listopadem 1917. W kwietniu 1917 przekształcona we Wszechrosyjską Radę Delegatów Robotniczych i Żołnierskich. Rada ta, obok Rządu Tymczasowego stanowiła rzeczywistą władzę w Rosji, aż do przewrotu bolszewickiego (rewolucji październikowej). Do 18 lipca 1917 miejscem obrad Rady był Pałac Taurydzki, od tej daty Instytut Smolny w Piotrogrodzie.

Z chwilą powstania Rada wyłoniła Komitet Wykonawczy. Komitetowi przewodniczył Nikola Czcheidze (od 13 marca 1917 do 6 września^?/19 września 1917), następnie Lew Trocki.

• Demokracja rad

Zobacz multimedia związane z tematem: Piotrogrodzka Rada Delegatów Robotniczych i Żołnierskich

• RichardR. Pipes RichardR., Rewolucja Rosyjska, TadeuszT. Szafar (tłum.), Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, 1994, ISBN 83-01-11521-1, OCLC 69600798 . Brak numerów stron w książce
• Orlando Figes, Tragedia narodu. Rewolucja rosyjska 1891–1924, Wrocław 2009, Wydawnictwo Dolnośląskie, ISBN 978-83-245-8764-3.