Pistolet SPS Giurza – Wikipedia, wolna encyklopedia
Państwo | |
---|---|
Rodzaj | |
Dane techniczne | |
Kaliber | 9 mm |
Nabój | |
Magazynek | 18 naboi |
Wymiary | |
Długość | 195 mm |
Długość lufy | 112 mm |
Masa | |
broni | 920 g (niezaładowanego), 1180 g (załadowanego) |
Inne | |
Prędkość pocz. pocisku | 420 m/s |
Szybkostrzelność praktyczna | 40 strz/min |
SPS Giurza – znany również jako SR-1 "Wektor", zaprojektowany przez Piotra Serdiukowa, stąd nazwa (ros. Самозарядный Пистолет Сердюкова) Samopowtarzalny Pistolet Serdiukowa. Pistolet samopowtarzalny – jako służbowa broń przede wszystkim rosyjskich jednostek specjalnych i funkcjonariuszy Federalnej Służby Bezpieczeństwa (został oficjalnie przyjęty na wyposażenie FSB w 1996 r.). Jego głównym założeniem konstrukcyjnym była duża siła pocisku, a co za tym idzie również stosunkowo duży zasięg (min. 50 metrów). Pistolet strzela specjalnie dla niego opracowanym nowym nabojem (SP-10) 9 × 21 mm. Naboje pokryte są stalowym płaszczem. W 2003 roku ulepszona wersja pistoletu Giurza przyjęta została na wyposażenie armii i policji Federacji Rosyjskiej pod nazwą „SPS”.
Konstrukcja
[edytuj | edytuj kod]Pistolet zbudowany jest z polimerów, z wtopionymi elementami stalowymi. Zamek i łoże również wykonane zostały ze stali, (co przy stosunkowo dużym odrzucie było koniecznością). Działa na zasadzie krótkiego odrzutu lufy z systemem napinania iglicy typu Double Action, z kurkiem zewnętrznym. Pistolet posiada trzy rodzaje zabezpieczeń. Obok wewnętrznej blokady iglicy, również bezpiecznik umieszczony na języku spustowym oraz w chwycie (znany z Colta M1911 choć w zupełnie innym kształcie).
Bibliografia
[edytuj | edytuj kod]- Sergiusz Mitin. Broń rosyjskich komandosów cz. 1. „Raport-wto”. 2003. nr 1. s. str. 46-48. ISSN 1479-270X.