Pistolet maszynowy PP-19 Bizon – Wikipedia, wolna encyklopedia

PP-19 Bizon
Ilustracja
Państwo

 Rosja

Producent

Iżmasz

Rodzaj

pistolet maszynowy

Dane techniczne
Kaliber

9 mm 7,62

Nabój

9 x 18 mm PM/PMM 9 × 19 mm Parabellum 7,62 × 25 mm Tokariew

Magazynek

ślimakowy, 64 naboi (wersja kalibru 9 mm PM/PMM i .380 Auto) 57 naboi (wersja kalibru 9 mm Parabellum), łukowy 35 naboi (wersja kalibru 7,62 TT)

Wymiary
Długość

kolba złożona:425 mm rozłożona: 660 mm

Masa
broni

2,1 kg (bez magazynka)

Inne
Prędkość pocz. pocisku

ok. 341 m/s (nabój 9 × 19 mm Parabellum)

Energia pocz. pocisku

462 J (nabój 9 × 19 mm Parabellum)

Szybkostrzelność teoretyczna

600-700 strz/min

Zasięg skuteczny

100–200 m (Zależna od używanej amunicji)

PP-19 Bizon (ros. ПП-19 Бизон) – rosyjski pistolet maszynowy.

PP-19 został skonstruowany we wczesnych latach 90. Broń wykorzystuje zmodyfikowaną (skróconą) komorę zamkową karabinu AKS-74 oraz przejęte z tej samej broni chwyt pistoletowy, mechanizm spustowy i kolbę. Z subkarabinka AKS-74U przejęto przyrządy celownicze. W związku z używaniem słabszej amunicji niż w AKS-74U zrezygnowano z użycia tłoka gazowego na rzecz swobodnego odrzutu zamka.

Broń jest zasilana ze ślimakowego magazynka mieszczącego 64 naboje 9 mm Makarowa, 57 nabojów 9 mm Parabellum lub 35 nabojów 7,62 mm TT. Przyrządy celownicze składają się z muszki i celownika przerzutowego. Kolba składana na lewą stronę broni.

Linki zewnętrzne

[edytuj | edytuj kod]