Port lotniczy Casablanca – Wikipedia, wolna encyklopedia

Aéroport international de Mohammed V
Mohammed V International Airport
Port lotniczy Casablanca

مطار محمد الخامس الدولي

Państwo	Maroko
Miejscowość	Casablanca
Typ	cywilne
Właściciel	ONDA
Kod IATA	CMN
Kod ICAO	GMMN
Wysokość	200 m n.p.m.
Statystyki ruchu (2019[1])
Liczba pasażerów	10 306 293
Drogi startowe
Kierunek 17R/35L: asfalt, 3720 × 45 m Kierunek 17L/35R: asfalt, 3720 × 45 m
Położenie na mapie Maroka CMN
33°22′03″N 7°35′24″W/33,367500 -7,590000
Multimedia w Wikimedia Commons
Strona internetowa

Port lotniczy Casablanca (IATA: CMN, ICAO: GMMN) – międzynarodowy port lotniczy położony 30 km na południe od Casablanki. Jest największym portem lotniczym w Maroku i piątym w Afryce po Johannesburgu, Kairze, Addis Abebie oraz Kapsztadzie. Jest portem przesiadkowym linii lotniczych Royal Air Maroc. W 2017 obsłużył 9,36 mln pasażerów.^[2] Jego nazwa pochodzi od ostatniego sułtana Maroka, Muhammada V.

Lotnisko jest węzłem dla narodowego przewoźnika Royal Air Maroc, Air Arabia Maroc i Regional Air Lines. Zostało nazwane na cześć króla Muhammeda V i jest lotniskiem partnerskim dla Portu lotniczego Baltimore-Washington i Jaser Arafat.

Port lotniczy Casablanca został zbudowany przez Stany Zjednoczone na początku 1943 r. podczas II wojny światowej jako pomocnicze lotnisko dla lotniska Anfa i był nazwany Berrechid Airfield. Lotnisko obsługiwało różne transporty wojskowe jako przystanek w drodze do Naval Air Station Port Lyautey lub lotniska Marrakesz w Afryce Północnej na trasie Kair-Dakar. Ponadto loty odbywały się przez Atlantyk do Azorów na trasach średnio atlantyckich, które łączyły z Nową Szkocją lub z Wschodnim Wybrzeżem USA.^[3]

Oprócz misji transportowej, lotnisko obsługiwało kampanię w Afryce Północnej z Twelfth Air Force(inne języki) 68th Reconnaissance Group poprzez P-38 Lightning i P-51 Mustang z lotniska. Elementy 68yh po raz pierwszy pojawiły się na lotniska w Wadżda w listopadzie 1942 roku i przeniósł się do Berrechid w marcu 1943 po jego ukończeniu. Wraz z końcem wojny w 1945 roku, lotnisku oddano do cywilnego rządu.

Podczas zimnej wojny w latach 50, lotniska została ponownie otwarto jako Nouasseur Air Base i był wykorzystywany jako baza wypadowa dla bombowców B-47 Stratojet United States Air Force Strategic Air Command. Operacje te później przeniosły się do Ben Air Base Guerir.

Z destabilizacją rządu francuskiego w Maroku, i uzyskaniu niezależności Maroka w 1956 roku, rząd Muhammeda V chciał by US Air Force opuściły bazę SAC w Maroku, kładąc nacisk na takie działanie po amerykańskiej interwencji w Libanie w 1958 roku. Stany Zjednoczone zgodziły się opuścić ją w grudniu 1959 roku, i wycofały się z Maroka w 1963 roku.

Nawet dzisiaj większość mieszkańców nadal odnosi się do lotniska po prostu jako "Nouasseur", która pochodzi od nazwy dzielnicy, gdzie się znajduje.

Do portu lotniczego Casablanca można dojechać autostradą A7 przez Bouskoura. Od Rabatu można jechać poprzez A3 i A5.

Stacja kolejowa znajduje się na poziomie -1 w hali przylotów Terminalu 1. Pociągi kursują z lotniska do Casablanki co godzinę. Pociągi wyglądają staro, ale działa bardzo dobrze i można nim dojechać do Ain Sebba w którym można przesiąść się na różne kierunki. Zakup biletu jest sprawny i nie stwarza problemów.

Autobus firmy CTM oferuje usługi łączącen centrum Casablanki z lotniskiem.

Postój taksówek znajduje się na poziomie 0 w hali przylotów.