Prokwanil – Wikipedia, wolna encyklopedia

Prokwanil

Nazewnictwo Nomenklatura systematyczna (IUPAC) (1E)-1-[amino-(4-chloroanilino)metylideno]-2-propan-2-yloguanidyna
Ogólne informacje
Wzór sumaryczny	C11H16ClN5
Masa molowa	253,731 g/mol
Identyfikacja
Numer CAS	500-92-5
PubChem	6178111
DrugBank	DB01131
Niebezpieczeństwa Karta charakterystyki: dane zewnętrzne firmy Sigma-Aldrich [dostęp 2020-05-04] Globalnie zharmonizowany system klasyfikacji i oznakowania chemikaliów Na podstawie podanej karty charakterystyki chlorowodorek prokwanilu Niebezpieczeństwo Zwroty H H301 Zwroty P P301+P310+P330
Klasyfikacja medyczna
ATC	P01BB01
Stosowanie w ciąży	kategoria X (USA), D (Australia)
Farmakokinetyka Biodostępność 76–88% Okres półtrwania ~20 h Wiązanie z białkami osocza i tkanek ~65–70% Metabolizm wątrobowy (głównie przez CYP3A4 i CYP2C19) Wydalanie nerkowe
Uwagi terapeutyczne Drogi podawania doustnie, dożylnie
Multimedia w Wikimedia Commons

Prokwanil, proguanil – organiczny związek chemiczny, lek przeciwmalaryczny stosowany, pod postacią chlorowodorku, w profilaktyce zimnicy.

Prokwanil hamuje podziały zarodźców sierpowatego i ruchliwego w erytrocytach przez inhibicję reduktazy dihydrofolianowej. Jest skuteczny wobec sporozoitów pasożyta. Zwykle stosuje się go w połączeniu z atowakwonem lub chlorochiną.