Przecinkowiec cholery – Wikipedia, wolna encyklopedia

Przecinkowiec cholery

Bakterie Vibrio comma
Systematyka
Domena	bakterie
Typ	proteobakterie
Klasa	gammaproteobakterie
Rząd	Vibrionales
Rodzina	Vibrionaceae
Rodzaj	Vibrio
Gatunek	przecinkowiec cholery
Nazwa systematyczna
Vibrio cholerae

Przecinkowiec cholery (Vibrio cholerae) – gram-ujemna bakteria z rodzaju Vibrio, względny beztlenowiec wywołujący cholerę. Przenoszona jest przez wodę zanieczyszczoną ściekami^[1]. Bakteria ta została po raz pierwszy wyizolowana w 1854 roku przez Filippo Paciniego, jednak dopiero wyniki opublikowane przez Roberta Kocha trzydzieści lat później potwierdziły, że powoduje ona cholerę.

Żyje w przewodzie pokarmowym, wytwarzając enzymy atakujące nabłonek jelita oraz egzotoksynę, która powoduje utratę wody z tkanek i odwodnienie organizmu^[2].

Vibrio cholerae posiada niezwykłą, jak na bakterię, cechę: dwa chromosomy^[3].

Do czynników chorobotwórczych przecinkowca cholery należą^[4]:

• adhezyny, w formie fimbrii, które umożliwiają adhezję na śluzówce jelit
• mucynazę – enzym rozkładający mucyny, jeden z ważniejszych składników ochronnego śluzu jelit
• enterotoksynę ciepłochwiejną LT (zwaną również toksyną cholery) – rodzaj egzotoksyny, która zwiększa poziom cAMP wewnątrz komórki, co prowadzi do zaburzenia działania pompy sodowo-chlorkowej; efektem tego jest zwiększone wydalanie wody i jonów chlorkowych oraz zmniejszone wchłanianie jonów sodowych; toksyna cholery jest główną przyczyną obfitej biegunki, która towarzyszy tej chorobie