Przestrzeń ortogonalna – Wikipedia, wolna encyklopedia

Przestrzeń ortogonalna – skończenie wymiarowa przestrzeń liniowa nad ciałem wraz z określonym symetrycznym funkcjonałem dwuliniowym

Funkcjonał nazywany jest uogólnionym iloczynem skalarnym w przestrzeni ortogonalnej

Przykład

[edytuj | edytuj kod]

Funkcjonał dwuliniowy

który w bazie kanonicznej ma macierz

jest uogólnionym iloczynem skalarnym w przestrzeni Funkcjonał ten można zapisać w jawnej postaci

Zobacz też

[edytuj | edytuj kod]

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]