Pułk SS „Germania” – Wikipedia, wolna encyklopedia

Pułk SS „Germania”
SS-Standarte „Germania”
Historia
Państwo

 III Rzesza

Sformowanie

1936

Rozformowanie

1945

Nazwa wyróżniająca

Germania

Działania zbrojne
kampania wrześniowa
bitwa pod Jaworowem
Organizacja
Numer

Początkowo 3. pułk SS (3/VT)
następnie 2. pułk SS (2/VT)
w strukturze 5. Dywizji Pancernej SS „Wiking”: 9. Pułk Grenadierów Pancernych SS „Germania”

Dyslokacja

Hamburg
Górny Śląsk
Protektorat Czech i Moraw

Rodzaj sił zbrojnych

wojska lądowe

Formacja

SS-Verfügungstruppe
później Waffen-SS

Rodzaj wojsk

piechota zmotoryzowana

Podległość

Oddziały Dyzpozycyjne SS
XXII. Korpus Pancerny
14. Armia
Dywizja Dyspozycyjna SS
5. Dywizja Pancerna SS „Wiking”

Skład

3 bataliony zmotoryzowane
zmotoryzowany pluton łączności
motocyklowy pluton zwiadu
pluton samochodów pancernych
zmotoryzowana kompania saperów
kompania przeciwpancerna
zmotoryzowany dywizjon artylerii lekkiej
kompania motocyklistów

Pułk SS „Germania” (niem. SS-Standarte „Germania”) – jedna z pierwszych jednostek tzw. aktywnej SS (SS-Verfügungstruppe), wchodzących w skład późniejszego Waffen-SS[1].

Żołnierze pułku SS „Germania”, pierwszy po prawej z widoczną opaską z nazwą pułku
Żołnierz z z opaską pułku SS „Germania”
Opaska pułku SS „Germania”

Historia pułku

[edytuj | edytuj kod]

W 1934 sformowano dwa Oddziały Dyspozycyjne SS (SS Verfugungstruppe), co stanowiło zalążek przyszłego pułku. W 1936 utworzono Inspektorat Oddziałów Dyspozycyjnych SS, a z części istniejących batalionów SS sformowano pułk „Germania” w Hamburgu[1]. W marcu 1938 został użyty podczas Anschlussu Austrii. Samowolną decyzją Heinricha Himmlera przydzielono go do operacji zajmowania Sudetów, choć początkowo nie planowano jego udziału na terenie Czechosłowacji[2].

Kampania wrześniowa

[edytuj | edytuj kod]

Na czas kampanii wrześniowej pułk przydzielono do 14 Armii, która operowała na południowym odcinku frontu. W początkowej fazie wojny „Germania” stacjonowała na terenie Rzeszy w obszarze Gliwice-Zabrze. 4 września pododdziały jednostki wkroczyły razem z 239 Dywizją Piechoty Wehrmachtu do Katowic. Na zajętych terenach polskiego Górnego Śląska i Zagłębia Dąbrowskiego pułk brał udział w masowych rozstrzeliwaniach ludności polskiej i żydowskiej m.in. w Będzinie, Katowicach i Sosnowcu. Następnie został skierowany na front, a 12 września podporządkowany XXII. Korpusowi Pancernemu 14 Armii. Szlak bojowy pułku to następujące miejscowości: Jarosław, Jaworów, Gródek Jagielloński i Lwów[3].

Nocą z 15 na 16 września w okolicach wsi Mużyłowice i Czarnokońce doszło do bitwy pod Jaworowem, podczas której 49 Huculski pułk strzelców przebijając się w kierunku Lwowa natarł na pozycje pułku SS „Germania”. W wyniku polskiej szarży na bagnety pułk uległ panice oraz rozproszeniu, ponadto utracił wszystkie działa i samochody. Podczas walk poległ też dowódca III batalionu SS-Obersturmbannführer Willy Köppen oraz adiutant pułku SS-Obersturmführer Rudolf Schomburg. Reorganizacja pułku zajęła kilka dni. Po upadku Lwowa został odesłany do Niemiec. W ramach kary żołnierze pułku dostali dwumiesięczny zakaz noszenia naramiennych naszywek z nazwą jednostki[3].

Dalsze losy

[edytuj | edytuj kod]

W październiku 1939 w ramach reorganizacji dywizji SS, spowodowanej małą skutecznością oddziałów podczas walk w Polsce, pułk został przydzielony do utworzonej na poligonach w Milowicach i Pilźnie, leżących na obszarze Protektoratu Czech i Moraw, nowej Dywizji Dyspozycyjnej SS (SS-Verfüngungs Division)[3]. 1 stycznia 1940 (według innych źródeł 12 stycznia) pułk w ramach dywizji stał się częścią Waffen SS, które miało obejmować wszystkie bojowe formacje SS. W listopadzie 1940 pułk „Germania”, wcześniej wydzielony z Dywizji Dyspozycyjnej SS, wszedł w skład nowo sformowanej Dywizji Zmotoryzowanej SS, której 21 grudnia 1940 nadano nazwę własną – „Wiking”[4].

Uzbrojenie pułku w 1939

[edytuj | edytuj kod]

Żołnierze pułku posiadali następujące wyposażenie[5]:

Struktura pułku w 1939

[edytuj | edytuj kod]

Pułk składał się z 3345 żołnierzy: 88 oficerów, 11 cywilnych urzędników wojskowych 542 podoficerów oraz 2704 szeregowych. Pułk (Standarte) zwierał trzy bataliony (Strumbann), a każdy z nich z cztery kompanie (czwartą kompanią była kompanią wsparcia), które dzieliły się na 3 plutony (Rotte). Sztabowi pułku bezpośrednio podlegały: zmotoryzowany pluton łączności i motocyklowy pluton zwiadu. Dodatkowo w pułku znajdowały się samodzielne: pluton samochodów pancernych, zmotoryzowana kompania saperów, kompania przeciwpancerna, zmotoryzowany dywizjon artylerii lekkiej oraz kompania motocyklistów[5].

Skład pułku

[edytuj | edytuj kod]

Sztab pułku:

  • Zmotoryzowany pluton łączności
  • Motocyklowy pluton zwiadu

I batalion zmotoryzowany:

  • Dowództwo batalionu – sekcja łączności radiowej i telefonicznej
  • 3 kompanie – każda składała się dowództwa kompanii i 3 plutonów, każda uzbrojona w 3 granatniki l.Gr.W.36 kalibru 5 cm, 9 rkm MG 34 lub lkm MG 13 i 2 ckm MG 08/15, MG 34 lub MG 37(t)
  • Kompania wsparcia – 6 moździerzy Granatwerfer 34 kalibru 8 cm i 8 karabinów maszynowych

II batalion zmotoryzowany:

  • Dowództwo batalionu – sekcja łączności radiowej i telefonicznej
  • 3 kompanie – każda składała się dowództwa kompanii i 3 plutonów, każda uzbrojona w 3 granatniki l.Gr.W.36 kalibru 5 cm, 9 rkm MG 34 lub lkm MG 13 i 2 ckm MG 08/15, MG 34 lub MG 37(t)
  • Kompania wsparcia – 6 moździerzy Granatwerfer 34 kalibru 8 cm i 8 karabinów maszynowych

III batalion zmotoryzowany:

  • Dowództwo batalionu – sekcja łączności radiowej i telefonicznej
  • 3 kompanie – każda składała się dowództwa kompanii i 3 plutonów, każda uzbrojona w 3 granatniki l.Gr.W.36 kalibru 5 cm, 9 rkm MG 34 lub lkm MG 13 i 2 ckm MG 08/15, MG 34 lub MG 37(t)
  • Kompania wsparcia – 6 moździerzy Granatwerfer 34 kalibru 8 cm i 8 karabinów maszynowych

Pluton samochodów pancernych:

  • 8 samochodów pancernych Sd.Kfz.221 uzbrojonych w rkm MG 34,
  • 4 samochodów pancernych Sd.Kfz.222 uzbrojonych w 2 cm KwK 30 i rkm MG 34

Zmotoryzowana kompania saperów:

  • 3 rkm MG 34 lub lkm MG 13

Kompania przeciwpancerna:

  • 12 armat przeciwpancernych Pak 35/36 kalibru 3,7 cm
  • 4 rkm MG 34 lub lkm MG 13

Zmotoryzowany dywizjon artylerii lekkiej:

  • 8 dział piechoty IG-18 kalibru 7,5 cm

Kompania motocyklistów:

  • 2 ckm MG 08/15, MG 34 lub MG 37(t)
  • 18 rkm MG 34 lub lkm MG 13
  • 3 granatniki l.Gr.W.36 kalibru 5 cm

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. a b Bryja 1996 ↓, s. 9.
  2. Bryja 1996 ↓, s. 10.
  3. a b c Bryja 1996 ↓, s. 12.
  4. Bryja 1996 ↓, s. 14.
  5. a b Ledwoch 1993 ↓, s. 55.

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]
  • Marcin Bryja: Jednostki Waffen SS 1939-1945. Warszawa: Wydawnictwo MIlitaria, 1996. ISBN 83-86209-97-6.
  • Janusz Ledwoch: Waffen SS: jednostki pancerne. Warszawa: Wydawnictwo militaria, 1993. ISBN 83-86209-11-9.