RTDS-8 – Wikipedia, wolna encyklopedia

RTDS-8

Procesor	8085
System operacyjny	monitor CP/M
— następca: RTDS-16

RTDS-8 (Real-Time Development System for 8-bit microprocesors) – mikrokomputerowy system uruchomieniowy, przeznaczony do wspomagania procesu uruchamiania 8-bitowych, prototypowych systemów mikrokomputerowych, pakietów lub oprogramowania oraz do ich testowania.

System RTDS-8 został opracowany w:

• ZSAK PAN w Gliwicach (obecnie IITiS PAN), przy współpracy
• Instytutu Informatyki Politechniki Śląskiej,

a produkowany był przez

• ZUK MERA-Elzab w Zabrzu.

W latach 1987–1988 wdrożono 16-bitową wersję systemu.

System dla architektury 8-bitowej dostępny był z sondami mikroprocesorów:

• 8080
• 8085
• Z80
• 8048.

Natomiast system 16-bitowy dla mikroprocesorów:

• 8086
• 8088.

System składał się z dwóch podstawowych bloków funkcjonalnych:

• mikrokomputera bazowego,
• uniwersalnego emulatora mikroprocesorów.

Wspomaganie uruchamiania systemów oparte na emulacji układowej polega na symulacji mikroprocesora przez taki sam procesor jak symulowany, ale pracujący z rozbudowanymi układami sterowania i monitorowania, poprzez zastąpienie mikroprocesora sondą układu emulatora.

Mikrokomputer bazowy był uniwersalnym mikrokomputerem z procesorem 8085 pracującym pod kontrolą:

• prostego monitora rezydującego w pamięci EPROM (8kB) rozszerzonego o obsługę sterowania pamięcią dyskową, lub
• systemu CP/M.

Uniwersalny emulator mikroprocesorów to układ oparty na metodzie forsowania wykonania instrukcji, umożliwiającej programowe sterowanie przebiegiem operacji, sterowanie stanem mikroprocesora i monitorowania uruchamianego systemu (objęta patentem PRL nr 202905).

Dostępne zlecenia dzielą się na 3 funkcjonalne grupy:

• zlecenia inicjujące pracę systemu,
• zlecenia dotyczące właściwego uruchamiania systemu:
  • wyświetlania stanu mikroprocesora i układów we-wy,
  • modyfikowania stanu mikroprocesora i układów we-wy,
  • krokowego wykonania,
  • deasemblacji,
  • kontroli stanu rejestrów,
  • zatrzymania programu,
  • śledzenia programu w czasie rzeczywistym,
  • pomiaru czasu,
• zlecenia zapamiętania stanu systemu (w pamięci dyskowej) i umożliwiające odtworzenie tego stanu.

• Roman A. Plaza, Eugeniusz J. Wróbel: Systemy czasu rzeczywistego. Warszawa: Wydawnictwa Naukowo-Techniczne, 1988. ISBN 83-204-1064-9. Brak numerów stron w książce