Rafał Wolski (piłkarz) – Wikipedia, wolna encyklopedia

Zobacz też: Rafał Wolski (dyplomata).
Rafał Wolski
Ilustracja
Rafał Wolski na konferencji FC Bari 1908 (2014)
Data i miejsce urodzenia

10 listopada 1992
Kozienice

Wzrost

179 cm

Pozycja

pomocnik

Informacje klubowe
Klub

Radomiak Radom

Numer w klubie

27

Kariera juniorska
Lata Klub
2001–2008 Jastrząb Głowaczów
2008–2010 Legia Warszawa
Kariera seniorska[a]
Lata Klub Wyst. Gole
2010–2013 Legia Warszawa 38 (8)
2013–2016 Fiorentina 16 (1)
2014–2015 → Bari (wyp.) 7 (0)
2015–2016 → Mechelen (wyp.) 27 (2)
2016 → Wisła Kraków (wyp.) 14 (4)
2016–2020 Lechia Gdańsk 76 (7)
2020–2023 Wisła Płock 63 (13)
2023– Radomiak Radom 48 (2)
W sumie: 289 (37)
Kariera reprezentacyjna
Lata Reprezentacja Wyst. Gole
2009  Polska U-17 1 (0)
2011  Polska U-20 4 (1)
2013–2014  Polska U-21 11 (1)
2012–2017  Polska 7 (1)
W sumie: 23 (3)
  1. ↑ Aktualne na: 14 grudnia 2024. Uwzględniono wyłącznie rozgrywki ligowe.
Multimedia w Wikimedia Commons

Rafał Wolski (ur. 10 listopada 1992 w Kozienicach) – polski piłkarz, występujący na pozycji pomocnika, od 2023 w polskim klubie Radomiak Radom. W latach 2012–2017 reprezentant Polski, uczestnik Mistrzostw Europy 2012.

Wychowanek Jastrzębia Głowaczów. W swojej karierze reprezentował także barwy Legii Warszawa, Fiorentiny, Bari, Mechelen, Wisły Kraków, Lechii Gdańsk oraz Wisły Płock. W trakcie swojej kariery występował w młodzieżowych reprezentacjach Polski: U-17, U-20 oraz U-21.

Kariera klubowa

[edytuj | edytuj kod]

Początki kariery

[edytuj | edytuj kod]

Wolski rozpoczął swoją karierę w wieku 8 lat w Uczniowskim Klubie Sportowym Jastrząb Głowaczów, gdzie trenerem był jego ojciec, Krzysztof Wolski[1][2]. Występy w reprezentacji województwa mazowieckiego sprawiły, że zainteresowanie jego osobą zaczęły wyrażać inne zespoły, m.in. Korona Kielce i UKS SMS Łódź[2]. Bliski był także transferu do KS-u Piaseczno[3].

Legia Warszawa

[edytuj | edytuj kod]

Ściągnąć do siebie Wolskiego chciała także Legia Warszawa, jednak kilkukrotnie jej odmawiano[2]. Wreszcie w 2008 Wolski udał się wraz z Akademią Legii na obóz sportowy do Mielnika, a następnie w sierpniu 2008 podpisał z nią kontrakt[2]. Początkowo występował w drużynie Młode Wilki 92'[4], z którą w czerwcu 2009 sięgnął po mistrzostwo Mazowieckiej Ligi Juniorów Młodszych[5], samemu zdobywając przy okazji 10 bramek[6]. W lipcu 2009 roku Młode Wilki 92' z Wolskim w składzie zdobyły także Wicemistrzostwo Polski Juniorów[7].

23 listopada 2009 Wolski zadebiutował w zespole Młodej Ekstraklasy Legii, która podejmowała wówczas swoich odpowiedników z Polonii Warszawa[8]. Pojawił się na boisku w drugiej połowie i zanotował asystę przy bramce Piotra Wasikowskiego[8]. Pod koniec stycznia 2010 Wolski znalazł się w kadrze młodej Legii na turniej Torneo di Viareggio[9], a na początku marca oficjalnie włączono go do składu zespołu Młodej Ekstraklasy[10]. Ostatecznie zespół sięgnął po młodzieżowe wicemistrzostwo Polski[11], zaś sam Wolski przez cały sezon 2009/10 wystąpił w jego barwach pięciokrotnie[12].

27 marca 2010 ówczesny trener pierwszej drużyny Legii, Stefan Białas, podjął decyzję o zaproszeniu Wolskiego na treningi prowadzonego przez siebie zespołu[13], jednak podczas samej sesji Wolski doznał kontuzji kostki, która wyeliminowała go z gry na trzy tygodnie[14].

Przed rozpoczęciem sezonu 2010/11 udał się wraz z pierwszą drużyną na przedsezonowe zgrupowanie do Grodziska Mazowieckiego[15]. 4 września zadebiutował w niej nieoficjalnie podczas wygranego 5:2 sparingu z Legionovią Legionowo, zmieniając w 75. minucie Sebastiana Szałachowskiego[16]. We wrześniu także został ponownie, tym razem przez Macieja Skorżę, zaproszony na trening pierwszego zespołu[17]. Pod koniec listopada znalazł się w kadrze na mecz Ekstraklasy z Polonią Bytom[18], jednak w samym spotkaniu nie wystąpił. 12 stycznia 2011 roku Wolski podpisał z Legią profesjonalny, trzyipółletni kontrakt[19]. 1 marca oficjalnie zadebiutował w barwach pierwszego zespołu podczas zremisowanego 1:1 spotkania ćwierćfinałowego Pucharu Polski, zmieniając w 79. minucie Michała Kucharczyka[20]. Pięć dni później rozegrał swoje pierwsze spotkanie w Ekstraklasie, zastępując Miroslava Radovicia w 90. minucie wygranego 1:0 meczu z Polonią Warszawa[21]. 15 marca wyszedł w podstawowym składzie Legii na wygrany 2:0 rewanżowy mecz Pucharu Polski z Ruchem Chorzów i grał do 73. minuty, gdy zmienił go Manú[22], zaś 29 maja podczas wygranego 4:0 spotkania z Polonią Bytom zanotował asystę przy bramce Miroslava Radovicia[23]. Ostatecznie przez cały sezon 2010/11 Wolski rozegrał w sumie 6 spotkań w barwach pierwszej drużyny[24], a także sięgnął z nią po Puchar Polski[25].

Przed kolejną kampanią Wolski został na stałe włączony do kadry pierwszego zespołu[26]. Znalazł się on także na liście B zgłoszonej przez klub do rozgrywek Ligi Europy[27]. 21 września w 77. minucie spotkania 1/16 Pucharu Polski z rezerwami Rozwoju Katowice Wolski zdobył swoją pierwszą bramkę w barwach Legii, ustalając ostatecznie wynik na 4:1[28]. Nieco ponad tydzień później zadebiutował w europejskich pucharach, zmieniając Macieja Rybusa w 82. minucie wygranego 3:2 meczu fazy grupowej Ligi Europy z izraelskim Hapoelem Tel Awiw[29]. 23 października Wolski zdobył swojego pierwszego gola w Ekstraklasie. Miało to miejsce podczas wygranego 2:0 spotkania z Widzewem Łódź, gdy w 90. minucie pokonał Macieja Mielcarza[30]. Trzy dni później ponownie zdobył bramkę przeciwko Widzewowi, tym razem w 3:0 meczu Pucharu Polski[31]. W listopadzie dołożył kolejne trafienie w wygranym 3:0 spotkaniu ligowym z Lechią Gdańsk[32]. Trzy bramki dołożył w marcu 2012 roku, w meczach z ŁKS-em Łódź[33], Podbeskidzie Bielsko-Biała[34] i GKS-em Bełchatów[35], a ostatniego gola w sezonie zdobył 6 maja przeciwko Koronie Kielce[36]. Legia ostatecznie zakończyła rozgrywki na 3. miejscu w tabeli, a także ponownie zdobyła krajowy puchar[37]. Sam Wolski rozegrał w sumie 32 spotkania i zdobył osiem bramek, a także został przez Ekstraklasę uhonorowany tytułem "Odkrycia sezonu 2011/12"[38]. Zainteresowanie jego zakupem zaczęły wyrażać niemieckie Werder Brema, Borussia Dortmund oraz Hannover 96[39].

Latem 2012 Wolski doznał kontuzji stopy[40]. Po konsultacji medycznej oraz zabiegu przewidywano, że będzie pauzować przez trzy tygodnie[41]. Mimo to ból nie ustępował i we wrześniu Wolski udał się do Niemiec na badania do doktora Hansa-Wilhelma Müllera-Wohlfahrta[42], z którym konsultowano się aż do listopada[43]. W połowie stycznia 2013 roku Wolski wraz z całą drużyną wziął udział w pierwszym w nowym roku treningu pod okiem Jana Urbana[44]. W sumie w rundzie jesiennej sezonu 2012/13 Wolski nie wystąpił w żadnym spotkaniu[45].

Fiorentina

[edytuj | edytuj kod]

22 stycznia 2013 Wolski wyjechał do Włoch, gdzie przeszedł testy medyczne przed transferem do Fiorentiny[46], z którą trzy dni później podpisał czteroipółletni kontrakt[47]. 3 lutego po raz pierwszy usiadł na ławce rezerwowych, jednak w wygranym 2:0 spotkaniu z Parmą nie wystąpił[48]. W kwietniu podczas treningu nabawił się kontuzji mięśnia dwugłowego[49], przez którą pauzował dwa tygodnie. W barwach Fiorentiny zadebiutował dopiero 19 maja podczas wygranego 5:1 meczu z Pescarą, gdy w 60. minucie zastąpił Adema Ljajicia[50]. Był to jego jedyny występ, zaś Fiorentina zakończyła rozgrywki Serie A na 4. miejscu.

Pierwszy mecz w sezonie 2013/14 Wolski rozegrał 1 września 2013, gdy w 90. minucie wygranego 5:2 spotkania z Genoą zastąpił Borję Valero[51]. Trzy tygodnie później wyszedł w podstawowym składzie Fiorentiny na wygrany 2:0 mecz z Atalantą, a także asystował przy bramce Matíasa Fernándeza[52]. W połowie grudnia włoskie media informowały o wypożyczeniu Wolskiego do Bologny[53], do którego jednak nie doszło. 8 stycznia 2014 roku podczas wygranego 2:0 spotkania Pucharu Włoch z Chievo ponownie zanotował asystę, tym razem przy golu Joaquína[54]. 8 lutego Wolski zdobył swoją pierwszą bramkę dla Fiorentiny. Miało to miejsce w 86. minucie wygranego 2:0 ligowego meczu z Atalantą, gdy wykorzystał podanie Matíasa Fernándeza i pokonał Andreę Consigliego[55]. Fiorentina ostatecznie zajęła 4. miejsce w tabeli, zaś Wolski rozegrał w sumie 15 spotkań i zdobył jedną bramkę.

Wypożyczenie do AS Bari

[edytuj | edytuj kod]

28 sierpnia 2014 oficjalnie poinformowano, że Wolski sezon 2014/15 spędzi na wypożyczeniu w drugoligowym włoskim AS Bari[56][57]. W nowej drużynie zadebiutował 13 września w zremisowanym 1:1 meczu ligowym z Frosinone, wychodzą w podstawowym składzie i grając przez pełne 90 minut[58]. Na początku 2015 roku wypożyczenie do Bari zostało zakończone, a sam Wolski w barwach klubu rozegrał ostatecznie 7 spotkań ligowych[59].

Wypożyczenie do KV Mechelen

[edytuj | edytuj kod]

16 stycznia 2015 Mechelen oficjalnie poinformowało o półtorarocznym wypożyczeniu Wolskiego. Ponadto belgijski klub zapewnił sobie prawo pierwokupu[60].

Wypożyczenie do Wisły Kraków

[edytuj | edytuj kod]

24 lutego 2016 Wolski został zawodnikiem Wisły Kraków[61], która wypożyczyła go na pół roku, zapewniając sobie ponadto możliwość wykupu z Fiorentiny[62].

Lechia Gdańsk

[edytuj | edytuj kod]

4 lipca 2016 został zawodnikiem Lechii Gdańsk. Wolski przeniósł się do Lechii na zasadzie transferu definitywnego z Fiorentiny i podpisał 3-letni kontrakt z polskim klubem[63].

Wisła Płock

[edytuj | edytuj kod]

6 marca 2020 został zawodnikiem Wisły Płock[64]. W sierpniu 2022 roku został wybrany piłkarzem miesiąca lipca Ekstraklasy[65]. W sezonie 2022/2023, w którym rozegrał 30 meczów i zdobył 7 goli[66], spadł z Wisłą z Ekstraklasy[67]. 5 czerwca 2023 rozwiązał umowę z klubem, za porozumieniem stron[68].

Radomiak Radom

[edytuj | edytuj kod]

30 czerwca 2023 podpisał dwuletni kontrakt z Radomiakiem Radom[66].

Kariera reprezentacyjna

[edytuj | edytuj kod]

26 marca 2009 Wolski zadebiutował w reprezentacji Polski do lat 17, wchodząc na boisko na ostatnie 15 minut wygranego 2:0 spotkania eliminacyjnego młodzieżowych Mistrzostw Europy 2009 ze Słowenią[69][70]. Był też powołany do kadry U-19[71].

31 sierpnia 2011 Wolski rozegrał pierwszy mecz w barwach reprezentacji do lat 20. Zadebiutował podczas przegranego 2:4 meczu Turnieju Czterech Narodów z Niemcami, zmieniając w 46. minucie Jana Pawłowskiego[72]. Wystąpił także w dwóch kolejnych spotkaniach tego turnieju Włochami, które miały miejsce 7 września[73] i 12 października[74]. 12 listopada zdobył swoją pierwszą bramkę dla zespołu U-20, pokonując bramkarza w 62. minucie wygranego 1:0 spotkania Turnieju Czterech Narodów z Niemcami[75].

Na początku maja 2012 Wolski znalazł się w szerokiej kadrze powołanej przez ówczesnego selekcjonera, Franciszka Smudę na Mistrzostwa Europy 2012[76]. 22 maja zadebiutował w seniorskiej reprezentacji Polski, wychodząc w podstawowym składzie na wygrany 1:0 towarzyski mecz z Łotwą[77]. Wystąpił także w wygranych spotkaniach ze Słowacją[78] oraz Andorą[79]. Znalazł się w ostatecznym, 23-osobowym składzie na Mistrzostwa Europy[80], jednak na samym turnieju nie wystąpił w ani jednym spotkaniu, zaś Polska odpadła już po fazie grupowej.

23 marca 2013 Wolski rozegrał pierwsze spotkanie w barwach kadry do lat 21, która w towarzyskim meczu pokonała wówczas 3:0 Litwę[81]. W 2013 roku grał także w meczach towarzyskich z Łotwą[82], Norwegią[83] oraz Portugalią[84]. Ponadto wraz z reprezentacją U-21 brał także udział w eliminacjach do młodzieżowych Mistrzostw Europy 2015, w ramach których wystąpił w spotkaniach z Maltą[85], Szwecją[86], Turcją[87] i Grecją[88]. 5 marca 2014 roku podczas wygranego 5:0 towarzyskiego meczu z Litwą Wolski zdobył swoją pierwszą bramkę dla kadry do lat 21[89]. Wystąpił także od pierwszych minut w wygranym 1:0 towarzyskim spotkaniu z Bośnią i Hercegowiną, notując asystę przy golu Rafała Janickiego[90].

Pod koniec kwietnia 2014 otrzymał pierwsze od dwóch lat powołanie do seniorskiej reprezentacji Polski[91]. 13 maja podczas zremisowanego 0:0 towarzyskiego spotkania z Niemcami pojawił się na boisku w 90. minucie, zmieniając Macieja Rybusa[92].

5 października 2017, podczas rozgrywanego w Erywaniu meczu eliminacji Mistrzostw Świata 2018 z Armenią, Wolski strzelił swoją pierwszą bramkę w reprezentacji w 88 minucie, ustalając wynik meczu na 1:6.

Styl gry

[edytuj | edytuj kod]

Wolski może występować zarówno na pozycji skrzydłowego, jak i środkowego pomocnika oraz cofniętego napastnika[93]. Swoją wątłą budowę ciała nadrabia technicznym wyszkoleniem oraz umiejętnością panowania nad piłką, z powodu których porównywany był do Zinédine Zidane′a i Mario Götzego[94].

Statystyki

[edytuj | edytuj kod]

Klubowe

[edytuj | edytuj kod]
(aktualne na dzień 13 sierpnia 2022)[95][96]
Klub Sezon Liga Liga Puchar kraju Europa[a] Suma
Mecze Bramki Mecze Bramki Mecze Bramki Mecze Bramki
Legia Warszawa 2010/11 Ekstraklasa 4 0 2 0 – 6 0
2011/12 21 6 5 2 6 0 32 8
Ogólnie 25 6 7 2 6 0 38 8
ACF Fiorentina 2012/13 Serie A 1 0 – – 1 0
2013/14 14 1 1 0 – 15 1
Ogólnie 15 1 1 0 0 0 16 1
Bari (wyp.) 2014/15 Serie B 7 0 – – 7 0
Ogólnie 7 0 0 0 0 0 7 0
Mechelen (wyp.) 2014/15 Jupiler Pro League 13 2 – – 13 2
2015/16 11 0 3 0 – 14 0
Ogólnie 24 2 3 0 0 0 27 2
Wisła Kraków (wyp.) 2015/16 Ekstraklasa 14 4 – – 14 4
Ogólnie 14 4 0 0 0 0 14 4
Lechia Gdańsk 2016/17 Ekstraklasa 34 3 2 0 – 36 3
2017/18 11 1 – – 11 1
2018/19 9 1 2 1 – 11 2
2019/20 14 1 3 0 1 0 18 1
Ogólnie 68 6 7 1 1 0 76 7
Wisła Płock 2020/21 Ekstraklasa 7 2 – – 7 2
2021/22 Ekstraklasa 26 4 – – 26 4
2022/23 Ekstraklasa 6 5 – – 6 5
Ogólnie 39 11 0 0 0 0 39 11
Ogólnie w karierze 155 21 18 3 7 0 180 24

Reprezentacyjne

[edytuj | edytuj kod]
Reprezentacja Rok Mecze Bramki
Polska Polska U-17 2009 1 0
Ogólnie 1 0
Polska Polska U-20 2011 4 1
Ogólnie 4 1
Polska Polska U-21 2013 8 0
2014 3 1
Ogólnie 11 1
 Polska 2012 3 0
2014 1 0
2017 3 1
Ogólnie 7 1

Sukcesy

[edytuj | edytuj kod]

Legia Warszawa

[edytuj | edytuj kod]

Lechia Gdańsk

[edytuj | edytuj kod]

Indywidualne

[edytuj | edytuj kod]

Życie prywatne

[edytuj | edytuj kod]

Jego młodszy brat, Paweł Wolski (ur. 1993), również jest piłkarzem[97].

W sierpniu 2021 został zatrzymany przez policję podczas prowadzenia pojazdu pod wpływem alkoholu. W lipcu 2022 został skazany prawomocnym wyrokiem – stracił prawo jazdy na trzy lata, nałożono na niego karę grzywny w wysokości 7,5 tys. zł złotych oraz nakazano wpłatę 5 tys. zł na cel charytatywny[98]. Ówczesny klub Wolskiego, Wisła Płock, również potępił jego zachowanie i nałożył karę finansową, której kwota nie została podana do publicznej wiadomości[99]. Sam piłkarz wydał oświadczenie, w którym przyznał się do winy i prosił o wybaczenie swojego zachowania[100].

Media

[edytuj | edytuj kod]

Był uczestnikiem programu Turbokozak[101].

Uwagi

[edytuj | edytuj kod]
  1. ↑ Uwzględniono: Liga Europy UEFA – 6 (0), Kwalifikacje do Ligi Europy – 1 (0)

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. ↑ Moje początki: Rafał Wolski. Polski Związek Piłki Nożnej, 24 kwietnia 2013. [dostęp 2014-05-26]. (pol.).
  2. ↑ a b c d Dominik Senkowski: Rafał Wolski - ten chłopak gra tak, jakby nie pochodził z Polski. NaTemat.pl, 23 maja 2012. [dostęp 2014-05-24]. (pol.).
  3. ↑ Emil Kamiński: Rafał Wolski: Stawiam sobie ambitne cele. Legia Warszawa, 26 czerwca 2010. [dostęp 2014-05-24]. (pol.).
  4. ↑ Piotr Pytel: Sobotnie rozgrywki Młodych Wilków. Legia Warszawa, 6 września 2008. [dostęp 2014-05-24]. (pol.).
  5. ↑ Radosław Firlej: Młode Wilki '92 najlepsze na Mazowszu!. Legia Warszawa, 7 czerwca 2009. [dostęp 2014-05-24]. (pol.).
  6. ↑ Radosław Firlej: Akademia Piłkarska - sezon w liczbach. Legia Warszawa, 2 lipca 2009. [dostęp 2014-05-24]. (pol.).
  7. ↑ Radosław Firlej: Młode Wilki '92 Wicemistrzami Polski!. Legia Warszawa, 11 lipca 2009. [dostęp 2014-05-24]. (pol.).
  8. ↑ a b Emil Kamiński: Debiut Rafała Wolskiego w Młodej Legii. Legia Warszawa, 23 listopada 2009. [dostęp 2014-05-24]. (pol.).
  9. ↑ Emil Kamiński: Kadra Młodej Legii na Viareggio Cup. Legia Warszawa, 27 stycznia 2010. [dostęp 2014-05-25]. (pol.).
  10. ↑ Emil Kamiński: Pięciu wychowanków Akademii w Młodej Legii. Legia Warszawa, 2 marca 2010. [dostęp 2014-05-25]. (pol.).
  11. ↑ Emil Kamiński: Młoda Legia wicemistrzem Polski!. Legia Warszawa, 23 maja 2010. [dostęp 2014-05-25]. (pol.).
  12. ↑ Emil Kamiński: Statystyczne podsumowanie młodych legionistów. Legia Warszawa, 7 czerwca 2010. [dostęp 2014-05-25]. (pol.).
  13. ↑ Emil Kamiński: Sześciu młodych do 'jedynki'. Legia Warszawa, 27 marca 2010. [dostęp 2014-05-25]. (pol.).
  14. ↑ Emil Kamiński: Kontuzja Rafała Wolskiego. Legia Warszawa, 31 marca 2010. [dostęp 2014-05-25]. (pol.).
  15. ↑ Emil Kamiński: Kadra Legii na zgrupowanie w Grodzisku Wielkopolskim. Legia Warszawa, 21 czerwca 2010. [dostęp 2014-05-25]. (pol.).
  16. ↑ Maciej Rowiński: Legia lepsza od Legionovii. Legia Warszawa, 4 września 2010. [dostęp 2014-05-25]. (pol.).
  17. ↑ Emil Kamiński: Efir, Łukasik i Wolski będą trenowali z pierwszą drużyną. Legia Warszawa, 15 września 2010. [dostęp 2014-05-25]. (pol.).
  18. ↑ Emil Kamiński: Kadra Legii na mecz z Polonią Bytom. Legia Warszawa, 25 listopada 2010. [dostęp 2014-05-25]. (pol.).
  19. ↑ Emil Kamiński: Rafał Wolski podpisał kontrakt z Legią. Legia Warszawa, 12 stycznia 2011. [dostęp 2014-05-25]. (pol.).
  20. ↑ Marcin Gołębiewski: Bramkowy remis w Chorzowie. Legia Warszawa, 1 marca 2011. [dostęp 2014-05-25]. (pol.).
  21. ↑ Marcin Gołębiewski: Legia rządzi w Warszawie!. Legia Warszawa, 6 marca 2011. [dostęp 2014-05-25]. (pol.).
  22. ↑ Marcin Gołębiewski: Pewny awans Legii do półfinału Pucharu Polski. Legia Warszawa, 15 marca 2011. [dostęp 2014-05-25]. (pol.).
  23. ↑ Legia Warszawa 4:0 Polonia Bytom. Polonia Bytom, 29 maja 2011. [dostęp 2014-05-25]. (pol.).
  24. ↑ Emil Kamiński: Podsumowanie występów pomocników w sezonie 2010/11. Legia Warszawa, 2 czerwca 2011. [dostęp 2014-05-25]. (pol.).
  25. ↑ Emil Kamiński: Oni dali Puchar Legii. Legia Warszawa, 4 maja 2011. [dostęp 2014-05-25]. (pol.).
  26. ↑ Emil Kamiński: Zaprezentowali Legie. Legia Warszawa, 22 lipca 2011. [dostęp 2014-05-25]. (pol.).
  27. ↑ Krystian Grzelak: Kadra Legii na Ligę Europejską. Legia Warszawa, 1 września 2011. [dostęp 2014-05-25]. (pol.).
  28. ↑ Radek Firlej: Wysoka wygrana w Katowicach. Legia Warszawa, 21 września 2011. [dostęp 2014-05-25]. (pol.).
  29. ↑ Marcin Gołębiewski: Wielkie emocje i wygrana Legii. Legia Warszawa, 29 września 2011. [dostęp 2014-05-25]. (pol.).
  30. ↑ Marcin Gołębiewski: Wychowankowie dają zwycięstwo. Legia Warszawa, 23 października 2011. [dostęp 2014-05-25]. (pol.).
  31. ↑ Krystian Grzelak: Legia Warszawa w ćwierćfinale Pucharu Polski. Legia Warszawa, 26 października 2011. [dostęp 2014-05-25]. (pol.).
  32. ↑ Krystian Grzelak: Legia rozbiła Lechię. Legia Warszawa, 19 listopada 2011. [dostęp 2014-05-25]. (pol.).
  33. ↑ Marcin Gołębiewski: Legia liderem. Legia Warszawa, 3 marca 2012. [dostęp 2014-05-25]. (pol.).
  34. ↑ Marcin Gołębiewski: Pozycja lidera utrzymana. Legia Warszawa, 10 marca 2012. [dostęp 2014-05-25]. (pol.).
  35. ↑ Marcin Gołębiewski: Legia remisuje. Legia Warszawa, 24 marca 2012. [dostęp 2014-05-25]. (pol.).
  36. ↑ Marcin Gołębiewski: Wygrana na koniec sezonu. Legia Warszawa, 6 maja 2012. [dostęp 2014-05-25]. (pol.).
  37. ↑ Marcin Gołębiewski: Legia zdobyła Puchar Polski!. Legia Warszawa, 24 kwietnia 2012. [dostęp 2014-05-25]. (pol.).
  38. ↑ Emil Kamiński: Legioniści odebrali medale. Legia Warszawa, 7 maja 2012. [dostęp 2014-05-25]. (pol.).
  39. ↑ Adam Dawidziuk: Zaporowa cena za lidera Legii. Przegląd Sportowy, 14 maja 2012. [dostęp 2014-05-25]. (pol.).
  40. ↑ Emil Kamiński: Wolski przejdzie konsultację medyczną. Legia Warszawa, 20 czerwca 2012. [dostęp 2014-05-25]. (pol.).
  41. ↑ Emil Kamiński: Trzy tygodnie przerwy Wolskiego. Legia Warszawa, 21 czerwca 2012. [dostęp 2014-05-25]. (pol.).
  42. ↑ Emil Kamiński: Menedżer Rafała Wolskiego: Opinia dra Mullera-Wohlfahrta będzie wiążąca. Gazeta.pl, 6 września 2012. [dostęp 2014-05-25]. (pol.).
  43. ↑ Emil Kamiński: Wolski: Za dwa tygodnie wracam do treningów. Legia Warszawa, 23 listopada 2012. [dostęp 2014-05-25]. (pol.).
  44. ↑ Emil Kamiński: Po pierwszym treningu. Legia Warszawa, 10 stycznia 2013. [dostęp 2014-05-25]. (pol.).
  45. ↑ Emil Kamiński: Formacje 2012 – pomocnicy. Legia Warszawa, 19 grudnia 2012. [dostęp 2014-05-25]. (pol.).
  46. ↑ Emil Kamiński: Wolski przejdzie testy w Fiorentinie. Legia Warszawa, 22 stycznia 2013. [dostęp 2014-05-25]. (pol.).
  47. ↑ Fiorentina complete signings of midfielder Rafal Wolski and defender Marvin Compper. Sky Sports, 25 stycznia 2013. [dostęp 2014-05-25]. (ang.).
  48. ↑ Fiorentina-Parma 2-0. Serie A, 3 lutego 2013. [dostęp 2014-05-25]. (wł.).
  49. ↑ Kontuzja Rafała Wolskiego. Wirtualna Polska, 9 kwietnia 2013. [dostęp 2014-05-25]. (pol.).
  50. ↑ Pescara-Fiorentina 1-5. Serie A, 19 maja 2013. [dostęp 2014-05-25]. (wł.).
  51. ↑ Genoa-Fiorentina 2-5. Serie A, 1 września 2013. [dostęp 2014-05-25]. [zarchiwizowane z tego adresu (27 maja 2014)]. (wł.).
  52. ↑ Serie A: Wolski w pierwszym składzie Fiorentiny. Wprost, 22 września 2013. [dostęp 2014-05-25]. (pol.).
  53. ↑ Wolski uwolni się od Fiorentiny. Tak spekulują włoskie media. TVN24, 19 grudnia 2013. [dostęp 2014-05-25]. (pol.).
  54. ↑ Wolski z asystą. ACF Fiorentina w ćwierćfinale Pucharu Włoch. Futbol News, 9 stycznia 2014. [dostęp 2014-05-25]. [zarchiwizowane z tego adresu (24 września 2015)]. (pol.).
  55. ↑ Fiorentina-Atalanta 2-0. Serie A, 8 lutego 2014. [dostęp 2014-05-25]. [zarchiwizowane z tego adresu (27 maja 2014)]. (wł.).
  56. ↑ WOLSKI IN PRESTITO AL BARI. ACF Fiorentina, 28 sierpnia 2014. [dostęp 2014-08-28]. (wł.).
  57. ↑ Rafal Wolski a titolo temporaneo dalla Fiorentina. Bari, 28 sierpnia 2014. [dostęp 2014-08-28]. (wł.).
  58. ↑ Frosinone-Bari 1-1. Serie B, 13 września 2014. [dostęp 2014-09-13]. (wł.).
  59. ↑ Media: Rafał Wolski odejdzie z Bari, ale nadal będzie grał w Serie B. Eurosport/Onet.pl, 8 stycznia 2015. [dostęp 2015-03-30]. (pol.).
  60. ↑ Jeroen Gobin: Rafal Wolski tekent bij KV Mechelen. Mechelen, 16 stycznia 2015. [dostęp 2015-03-30]. [zarchiwizowane z tego adresu (30 marca 2015)]. (niderl.).
  61. ↑ Rafał Wolski piłkarzem Wisły. Wisła Kraków, 24 lutego 2016. [dostęp 2016-02-24]. [zarchiwizowane z tego adresu (30 marca 2016)]. (pol.).
  62. ↑ Rafał Wolski wypożyczony do Wisły. 90minut.pl, 24 lutego 2016. [dostęp 2016-02-24]. (pol.).
  63. ↑ Rafał Wolski nowym piłkarzem Lechii Gdańsk - Lechia Gdańsk – Lechia.pl [online], lechia.pl [dostęp 2016-07-04] [zarchiwizowane z adresu 2016-07-07].
  64. ↑ PKO Ekstraklasa: nowy kontrakt bez... debiutu [online], sport.tvp.pl, 7 maja 2020 [dostęp 2022-09-11] (pol.).
  65. ↑ Rafał Wolski piłkarzem miesiąca PKO Ekstraklasy! - Portal Płock [online], portalplock.pl [dostęp 2024-04-25] (pol.).
  66. ↑ a b Rafał Wolski w Radomiaku [online], 90minut.pl [dostęp 2023-06-30].
  67. ↑ Wisła Płock spadła z Ekstraklasy [online], 90minut.pl [dostęp 2023-06-30].
  68. ↑ Rafał Wolski odchodzi z Wisły Płock [online], 90minut.pl [dostęp 2023-06-30].
  69. ↑ Emil Kamiński: Rok 2009 w Młodej Legii - reprezentanci. Legia Warszawa, 9 grudnia 2009. [dostęp 2014-05-26]. (pol.).
  70. ↑ Jonczyk ensures Polish joy. UEFA, 26 marca 2009. [dostęp 2014-05-26]. [zarchiwizowane z tego adresu (5 stycznia 2013)]. (ang.).
  71. ↑ Emil Kamiński: Wolski: Powalczymy o awans. Legia Warszawa, 21 kwietnia 2011. [dostęp 2014-05-26]. (pol.).
  72. ↑ Turniej Czterech Narodów U-20: Niemcy 4-2 Polska. 90minut.pl, 31 sierpnia 2011. [dostęp 2014-05-26]. (pol.).
  73. ↑ Turniej Czterech Narodów U-20: Polska 1-2 Włochy. 90minut.pl, 7 września 2011. [dostęp 2014-05-26]. (pol.).
  74. ↑ Turniej Czterech Narodów U-20: Włochy 3-1 Polska. 90minut.pl, 12 października 2011. [dostęp 2014-05-26]. (pol.).
  75. ↑ Turniej Czterech Narodów U-20: Polska 1-0 Niemcy. 90minut.pl, 12 listopada 2011. [dostęp 2014-05-26]. (pol.).
  76. ↑ Szeroka kadra Polski na Euro 2012. 90minut.pl, 2 maja 2012. [dostęp 2014-05-27]. (pol.).
  77. ↑ Polska – Łotwa 1:0. Sobiech zadowolił Smudę. Newsweek Polska, 22 maja 2012. [dostęp 2014-05-27]. [zarchiwizowane z tego adresu (4 marca 2016)]. (pol.).
  78. ↑ Łukasz Olkowicz: Perquis buduje zwycięską Polskę. Słowacja pokonana. Przegląd Sportowy, 26 maja 2012. [dostęp 2014-05-25]. (pol.).
  79. ↑ Łukasz Olkowicz: Polska w formie przed Euro. Przegląd Sportowy, 2 czerwca 2012. [dostęp 2014-05-25]. (pol.).
  80. ↑ Znamy już kadrę na Euro 2012 – Smuda skreślił trzech piłkarzy. Gazeta.pl, 27 maja 2012. [dostęp 2014-05-25]. (pol.).
  81. ↑ U-21: Polska 3-0 Litwa. 90minut.pl, 23 marca 2013. [dostęp 2014-05-27]. (pol.).
  82. ↑ U-21: Polska 4-1 Łotwa. 90minut.pl, 26 marca 2013. [dostęp 2014-05-27]. (pol.).
  83. ↑ U-21: Norwegia 4-2 Polska. 90minut.pl, 10 czerwca 2013. [dostęp 2014-05-27]. (pol.).
  84. ↑ Marcin Dobosz: Klęska młodzieżówki z Portugalią. Przegląd Sportowy, 10 września 2013. [dostęp 2014-05-27]. (pol.).
  85. ↑ eME U-21: Polska 2-0 Malta. 90minut.pl, 6 czerwca 2013. [dostęp 2014-05-27]. (pol.).
  86. ↑ eMME: Szwecja 3-1 Polska. 90minut.pl, 6 września 2013. [dostęp 2014-05-27]. (pol.).
  87. ↑ Porażka kadry U-21 z Turcją. Polski Związek Piłki Nożnej, 16 października 2013. [dostęp 2014-05-27]. (pol.).
  88. ↑ Szczęśliwy Kraków! Milik załatwił Grecję. Polski Związek Piłki Nożnej, 19 listopada 2013. [dostęp 2014-05-27]. (pol.).
  89. ↑ Kadra Dorny rozgromiła Litwę. Polski Związek Piłki Nożnej, 5 marca 2014. [dostęp 2014-05-27]. (pol.).
  90. ↑ Janicki strzela, Polacy wygrywają w Krakowie. Polski Związek Piłki Nożnej, 4 czerwca 2014. [dostęp 2014-06-04]. (pol.).
  91. ↑ Sebastian Staszewski: Rafał Wolski po dwóch latach wraca do reprezentacji Polski! Udana włoska misja Adama Nawałki. Polsat Sport, 21 kwietnia 2014. [dostęp 2014-05-27]. [zarchiwizowane z tego adresu (28 maja 2014)]. (pol.).
  92. ↑ Polska bezbramkowo zremisowała w Hamburgu. Polski Związek Piłki Nożnej, 13 maja 2014. [dostęp 2014-05-27]. (pol.).
  93. ↑ Robert Błoński: Rafał Wolski: "Dojrzałem do gry w Serie A". Przegląd Sportowy, 19 marca 2014. [dostęp 2014-05-30]. (pol.).
  94. ↑ Francesco Cianfanelli: Wolski, il polacco dalla veronica facile. Violanews.com, 22 stycznia 2013. [dostęp 2014-05-30]. [zarchiwizowane z tego adresu (27 stycznia 2013)]. (wł.).
  95. ↑ Rafał Wolski (Pomocnik). Legia.net. [dostęp 2014-05-27]. (pol.).
  96. ↑ Rafal Wolski. ESPN. [dostęp 2014-05-27]. (ang.).
  97. ↑ Pawel Wolski, [w:] baza Transfermarkt (zawodnicy) [dostęp 2019-12-04].
  98. ↑ Janusz Schwertner, Lider strzelców Ekstraklasy prowadził samochód pod wpływem alkoholu [online], wiadomosci.onet.pl, 23 sierpnia 2022.
  99. ↑ Rafał Sierhej, Wisła Płock ukarała Rafała Wolskiego [online], sportowefakty.wp.pl, 23 sierpnia 2022.
  100. ↑ Oświadczenie Wisły Płock i przeprosiny Rafała Wolskiego [online], weszlo.com, 23 sierpnia 2022 [dostęp 2022-09-03] (pol.).
  101. ↑ Turbokozak: Rafał Wolski - YouTube [online], youtube.com [dostęp 2024-04-25] (pol.).

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]
Skład Radomiaka Radom w sezonie 2024/2025
  • Aktualny na dzień 21 września 2024
Skład reprezentacji Polski na Euro 2012

Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Rafał_Wolski_(piłkarz)&oldid=75547113”