Reprezentacja Czarnogóry w piłce nożnej mężczyzn – Wikipedia, wolna encyklopedia

Czarnogóra

Crna Gora / Црна Гора

Przydomek	Hrabri Sokoli (Dzielne Sokoły)
Związek	Fudbalski savez Crne Gore
Sponsor techniczny	Legea
Trener	Robert Prosinečki
Skrót FIFA	MNE
Ranking FIFA	72. (1342.64 pkt.)[a]
Miejsce w rankingu Elo	73. (26 października 2020) (1534 pkt.)
Zawodnicy
Najwięcej występów	Fatos Bećiraj (86)
Najwięcej bramek	Stevan Jovetić (34)
Stroje domowe Stroje wyjazdowe
Mecze
Pierwszy mecz Czarnogóra –  Węgry 2:1 (Podgorica, Czarnogóra; 24.03.2007)
Najwyższe zwycięstwo  San Marino – Czarnogóra 0:6 (Serravalle, San Marino; 11.09.2012)
Najwyższa porażka  Anglia – Czarnogóra 7:0 (Londyn, Anglia 14.11.2019)
Multimedia w Wikimedia Commons
Strona internetowa
↑ Stan aktualny na 15 lutego 2024.

Reprezentacja Czarnogóry w piłce nożnej powstała w wyniku rozpadu Serbii i Czarnogóry na dwa osobne państwa, po przeprowadzeniu referendum niepodległościowego 21 maja 2006 roku.

 Osobny artykuł: Eliminacje Mistrzostw Europy w Piłce Nożnej 2020/Grupa A.

Zespół Pkt M W R P Br+ Br− +/−  Anglia 21 8 7 0 1 37 6 +31  Czechy 15 8 5 0 3 13 11 +1  Kosowo 11 8 3 2 3 13 16 -3  Bułgaria 6 8 1 3 4 6 17 -11  Czarnogóra 3 8 0 3 5 3 22 -19

Anglia  X 5:0 4:0 7:0 5:3 Czechy  2:1 X 2:1 3:0 2:1 Bułgaria  0:6 1:0 X 1:1 2:3 Czarnogóra  1:5 0:3 0:0 X 1:1 Kosowo  0:4 2:1 1:1 2:0 X

Drużyna nie wystartowała w eliminacjach do Euro 2008, ponieważ losowanie grup eliminacyjnych nastąpiło przed deklaracją niepodległości Czarnogóry.

Ostatni mecz międzynarodowy wspólnej reprezentacji Serbii i Czarnogóry odbył się 21 czerwca 2006 roku. W spotkaniu grupowym Mundialu 2006 podopieczni Iliji Petkovicia ulegli 2:3 Wybrzeżu Kości Słoniowej.

We wrześniu 2006 roku Związek Piłki Nożnej Czarnogóry wystąpił z wnioskiem o przyjęcie w skład członków FIFA. Od 26 stycznia 2007 roku Czarnogóra jest pełnoprawnym członkiem UEFA.

24 marca 2007 roku rozegrała swój pierwszy mecz. W Podgoricy zespół prowadzony od lutego 2007 roku przez Zorana Filipovicia pokonał 2:1 Węgry. Pierwszą w historii bramkę dla reprezentacji Czarnogóry zdobył w 64. minucie z rzutu karnego kapitan Mirko Vučinić.

W czerwcu 2007 Czarnogóra zagrała w międzynarodowym turnieju Kirin Cup. Jej rywalami były zespoły Japonii i Kolumbii. Podopieczni Filipovicia oba mecze przegrali, odpowiednio 0:2 i 0:1.

Pierwszymi eliminacjami, w których wystąpiła nowo powstała reprezentacja Czarnogóry, były eliminacje do Mistrzostw Świata w Piłce Nożnej 2010 w RPA. Podopieczni trenera Filipovicia zostali przydzieleni do grupy ósmej razem z Włochami, Irlandią, Bułgarią, Cyprem i Gruzją. Zajęli w niej piąte miejsce zdobywając dziewięć punktów w dziesięciu meczach po jednym zwycięstwie (z Gruzją 2:1), sześciu remisach (z Bułgarią i Cyprem po 2:2, Gruzją 0:0, dwukrotnie z Irlandią po 0:0, i ponownie Cyprem 1:1) i trzech porażkach (dwukrotnie z Włochami 1:2 i 0:2) oraz Bułgarią (1:4) i nie awansowali ostatecznie na mundial. Porażka w tych eliminacjach sprawiła, że Filipović 5 lutego 2010 roku przestał być trenerem reprezentacji. Jeszcze tego samego dnia na tym stanowisku zastąpił go Zlatko Kranjčar.

3 września 2010 r. Czarnogóra pod wodzą drugiego w swojej historii trenera Zlatko Kranjčara udanie rozpoczęła eliminacje do Mistrzostw Europy w 2012 r. Po bramce Mirko Vučinicia w 30. minucie spotkania pokonała w Podgoricy 1:0 reprezentację Walii. W kolejnych spotkaniach Czarnogórcy wygrali na wyjeździe z Bułgarią 1:0 i u siebie ze Szwajcarią 1:0 oraz zremisowali na londyńskim Wembley z Anglią 0:0. W czerwcu 2011 r. zremisowali w Podgoricy z Bułgarią 1:1. We wrześniu z kolei przegrali z Walią 1:2. Porażka w tym meczu oznaczała dla Zlatko Kranjčara pożegnanie z kadrą. 8 września 2011 roku jego następcą został Branko Brnović, z którym Czarnogórcy dokończyli te eliminacje remisując z Anglią w Podgoricy 2:2 oraz przegrywając ze Szwajcarią w Genewie 0:2. Ostatecznie po kwalifikacjach grupowych zajęła 2. miejsce w grupie z dwunastoma punktami na koncie po trzech zwycięstwach, trzech remisach i dwóch porażkach w ośmiu spotkaniach i awansowała pierwszy raz w swojej historii do baraży, ubiegając się o udział w Mistrzostwach Europy w 2012 r. W barażach zagrali z Czechami i przegrywając obydwa mecze 0:2 oraz 0:1 nie awansowali na turniej.

29 czerwca 2011 w rankingu FIFA reprezentacja Czarnogóry awansowała na 16. miejsce, najwyższe w swojej krótkiej historii (w czerwcu 2007 r., gdy sklasyfikowano ją po raz pierwszy, była na 199. miejscu).

W eliminacjach do Mistrzostw Świata w Brazylii w 2014 r. Czarnogóra pod wodzą Branko Brnovicia grała w grupie H z Anglią, Polską, Ukrainą, Mołdawią i San Marino. Zajęła w niej trzecie miejsce z dorobkiem piętnastu punktów po czterech zwycięstwach, trzech remisach i trzech porażkach w dziesięciu meczach. Okazało się to jednak za mało by awansować. W grudniu 2015 roku czarnogórski związek piłkarski nie przedłużył z nim kontraktu i Brnović przestał być selekcjonerem reprezentacji^[1]. Jego następcą został Ljubiša Tumbaković z którym Czarnogórcy zdołali zająć czwarte miejsce w eliminacjach do Euro 2016. Tumbaković prowadził również Czarnogórę w eliminacjach do mundialu w 2018 roku w Rosji. Czarnogórscy piłkarze grali w grupie E – razem z Danią, Rumunią, Polską, Kazachstanem oraz Armenią – i zajęli trzecie miejsce, które nie dało im kwalifikacji do Mundialu.

W eliminacjach do Euro 2020 Czarnogórcy grali w grupie A razem z Anglią, Czechami, Kosowem i Bułgarią. Zajęli w niej jednak ostatnie miejsce z dorobkiem zaledwie trzech punktów notując trzy remisy i pięć porażek w ośmiu meczach.

• 1930–2002 – Nie brała udziału (była częścią Jugosławii)
• 2006 – Nie brała udziału (była częścią Serbii i Czarnogóry)
• 2010–2022 – Nie zakwalifikowała się

• 1960–2000 – Nie brała udziału (była częścią Jugosławii)
• 2004 – Nie brała udziału (była częścią Serbii i Czarnogóry)
• 2008 – Nie brała udziału
• 2012–2024 – Nie zakwalifikowała się

Stan na 19 listopada 2023.

Najwięcej goli w kadrze

• Pogrubioną czcionką wyróżniono zawodników występujących obecnie w kadrze.

• 24 marca 2007, Podgorica: CZARNOGÓRA –  Węgry 2:1 (Vučinić '64k., Burzanović '82k. – Priskin '1)
  Vukašin Poleksić – Milan Jovanović, Savo Pavićević, Radoslav Batak, Jovan Tanasijević (85, Vlado Jeknić) – Simon Vukčević, Mirko Raičević (57, Janko Tumbasević), Vladimir Božović (46, Milan Purović), Branko Bošković, Igor Burzanović (87, Nikola Vujović) – Mirko Vučinić (85, Stevan Jovetić).

Trener	Data zatrudnienia	Data rezygnacji	LM	Z	R	P	Okoliczności rezygnacji
Zoran Filipović	1 lutego 2007	5 lutego 2010	23	8	8	7	Porażka w eliminacjach do Mundialu 2010 (przedostatnie miejsce w grupie). Poza tym trener zaczął publicznie mówić o możliwości pracy w Al-Ahli Dubaj.
Zlatko Kranjčar	5 lutego 2010	8 września 2011	9	5	1	3	Porażka z Walią w eliminacjach do Euro 2012.
Branko Brnović	8 września 2011	17 grudnia 2015	6	1	2	3	Czarnogórska federacja piłkarska nie przedłużyła z nim kontraktu[2]
Ljubiša Tumbaković[3]	19 stycznia 2016	8 czerwca 2019	14[4]	5	2	7

¹ Stan na 15 października 2017.

• Lista meczów reprezentacji Czarnogóry w piłce nożnej

• Oficjalna witryna związku. fscg.co.me. [zarchiwizowane z tego adresu (2014-08-31)].
• Profil na stronie FIFA. fifa.com. [zarchiwizowane z tego adresu (2010-03-27)]. (ang.)
• Profil na National Football Teams (ang.)