Robert Prosinečki – Wikipedia, wolna encyklopedia

Robert Prosinečki

Data i miejsce urodzenia	12 stycznia 1969 Villingen-Schwenningen
Wzrost	182 cm
Pozycja	pomocnik
Informacje klubowe
Klub	Czarnogóra (selekcjoner)
Kariera juniorska
Lata Klub 1974–1980 Stuttgarter Kickers 1980–1986 Dinamo Zagrzeb
Kariera seniorska[a]
Lata Klub Wyst. Gole 1986–1987 Dinamo Zagrzeb 2 (1) 1987–1991 FK Crvena Zvezda 117 (25) 1991–1994 Real Madryt 55 (10) 1994–1995 → Real Oviedo (wyp.) 30 (5) 1995–1996 FC Barcelona 19 (2) 1996–1997 Sevilla FC 21 (4) 1997–2000 Croatia Zagrzeb 50 (14) 2000 NK Hrvatski Dragovoljac 4 (1) 2000–2001 Standard Liège 20 (4) 2001–2002 Portsmouth FC 33 (9) 2002–2003 Olimpija Lublana 23 (3) 2003–2004 NK Zagreb 26 (5) 2005 Savski Marof 4 (1) W sumie: 404 (84)
Kariera reprezentacyjna
Lata Reprezentacja Wyst. Gole 1987  Jugosławia U-20 5 (1) 1989–1991  Jugosławia 15 (4) 1994–2002  Chorwacja 49 (10) W sumie: 69 (15)
Kariera trenerska
Lata Drużyna 2004–2005 NK Zagreb (tymczasowo) 2006–2010 Chorwacja (asystent) 2010–2012 FK Crvena zvezda 2012–2013 Kayserispor 2014–2017 Azerbejdżan 2018–2019 Bośnia i Hercegowina 2019–2020 Kayserispor 2020 Denizlispor 2022 Olimpija Ljubljana 2023 NK Rudeš 2024– Czarnogóra
↑ Uwzględniono wyłącznie rozgrywki ligowe.
Dorobek medalowy
Mistrzostwa świata III miejsce Francja 1998 piłka nożna
Multimedia w Wikimedia Commons

Robert Prosinečki (wym. [rɔbɛrt prɔsinetʃki]; ur. 12 stycznia 1969 w Villingen-Schwenningen) – chorwacki piłkarz, występował na pozycji ofensywnego pomocnika.

Syn Chorwata i Serbki. Urodził się w Villingen-Schwenningen, NRF, gdzie jego rodzice byli gastarbeiterami.

Do rodzinnej Chorwacji wrócił w wieku dziesięciu lat, tam w grupach juniorskich Dinama Zagrzeb, kontynuował juniorską karierę.

Jego pierwszym profesjonalnym klubem było Dinamo Zagrzeb. W stołecznej drużynie rozegrał tylko dwa spotkania, po roku odchodząc do Crvenej Zvezdy Belgrad. Tam talent pomocnika rozbłysł pełnym blaskiem. W czasie czteroletniej gry dla klubu, zdobył z nim trzy mistrzostwa Jugosławii, jeden krajowy Puchar, zwieńczając pobyt triumfem w Pucharze Mistrzów.

Latem 1991 roku został piłkarzem Realu Madryt, przechodząc do hiszpańskiego klubu za kwotę 8 milionów dolarów. Pomimo obecności serbskiego trenera Radomira Anticia, gra zawodnika pomocnika znacznie się pogorszyła^[1]. Pasmo kontuzji i niewspółmierne z formą zarobki, przełożyły się na oddanie piłkarza na wypożyczanie do Realu Oviedo. Tam, ponownie spotkał się z trenerem Anticiem, a jego gra przypominała najlepsze okresy^[1]. Real Madryt zdecydował się na zwolnienie Chorwata z kontrakty, a Prosinecki wraz z trenerem Anticiem miał przenieść się do Atletico Madryt. Wtem, niespodziewanie do gry o piłkarza włączyła się FC Barcelona i to właśnie ona go pozyskała. Okres gry w Dumie Katalonii był naznaczony kontuzjami mięśniowymi, przez co rozegrał w jej barwach tylko 19 spotkań^[1]. Po przejęciu klubu przez Bobby’ego Robsona poprosił o transfer. Nowym klubem piłkarza została Sevilla, ale spędził tam tylko pół roku.

Latem 1997 Prosinecki powrócił do Dinama Zagrzeb, z miejsca zostając czołowym zawodnikiem klubu. Powrót do klubu, dał zarówno piłkarzowi, jak i klubowi nowy wiatr w żagle, czego skutkiem były trzy mistrzostwa Chorwacji, jeden Puchar Chorwacji oraz dwukrotny awans do Ligi Mistrzów. Latem 2001 roku, niespodziewanie, został piłkarzem angielskiego drugoligowca Portsmouth FC^[2]. Jego świetne występy dały klubowi ligowe utrzymanie, a Chorwatowi przysporzyły ogromnej sympatii kibiców, na co najlepszym dowodem, było umieszczenie go w najlepszej drużynie w historii klubu^[2].

Po sezonowych pobytach w Olimpiji Lublanie i NK Zagrzeb, zdecydował się zakończyć karierę w 2005 jako piłkarz Savskiego Marof.

W reprezentacji Jugosławii rozegrał 15 meczów, dochodząc do ćwierćfinału na Mistrzostwach Świata 1990.

Barw reprezentacji Chorwacji bronił od 1994 do 2002 roku, rozgrywając 49 spotkań i strzelając 10 bramek. Z reprezentacją Vatreni, zdobył brązowy medal Mistrzostw Świata 1998 oraz wystartował na Euro 1996 (ćwierćfinał) i Mundialu 2002 (runda grupowa).

Od 2006 do 2010 roku pełnił funkcję asystenta Slavena Bilicia w reprezentacji Chorwacji.

W grudniu 2010 roku został wybrany na trenera Crvenej Zvedy Belgrad, przy okazji zostając pierwszym chorwackim trenerem, który trenował serbski klub piłkarski po Wojnie w Bośni i Hercegowinie. Mimo zdobycia z klubem Pucharu Serbii, zdecydował się na rozwiązanie umowy.

Od października 2012 do stycznia 2014 roku prowadził tureckie Kayserispor.

W grudniu 2014 został wybrany na trenera reprezentacji Azerbejdżanu, stawiając za cel awans do Mistrzostw Europy 2016. Mimo obiecujących rezultatów – remisy z Chorwacją, Czechami i Norwegią czy rekordowa wygrana 5-1 z San Marino – zdecydował się na rozwiązanie kontraktu.

Od stycznia 2018 do listopada 2019 prowadził reprezentacje Bośni i Hercegowiny, z którą był bliski kwalifikacji do Euro 2020. O braku awansu zadecydowała porażka w wyjazdowym spotkaniu z Armenią (2-4)^[3].

W samym 2020 prowadził dwa tureckie kluby Kayserispor (ponownie) oraz Denizlispor.

• Pierwszy trener Dinama Zagrzeb, a późniejszy selekcjoner Chorwacji – Miroslav Blažević – obserwując jego grę wyznał: „Prędzej zjem swój trenerski dyplom, jeśli ten chłopak kiedykolwiek zostanie piłkarzem”.
• W trakcie kariery piłkarskiej wypalał dwie paczki papierosów dziennie^[1].
• Jest jedynym piłkarzem w historii, który w finałach mistrzostw świata strzelał gole dla dwóch różnych reprezentacji – na turnieju w 1990 roku zaliczył trafienie w barwach Jugosławii, a osiem lat później zdobył dwie bramki dla Chorwacji^[4].

• Mistrzostwo Jugosławii: 1988,1990,1991
• Puchar Jugosławii: 1990
• Puchar Mistrzów: 1991

• Puchar Króla: 1993

• Mistrzostwo Chorwacji: 1998, 1999, 2000
• Puchar Chorwacji: 1998

• Mistrzostwo Świata U-20: 1987

• RSSSF – wszystkie mecze w kadrze