Steve Clarke – Wikipedia, wolna encyklopedia

Steve Clarke

Pełne imię i nazwisko	Stephen Clarke
Data i miejsce urodzenia	29 sierpnia 1963 Saltcoats
Wzrost	178 cm[1]
Pozycja	obrońca
Informacje klubowe
Klub	Szkocja (selekcjoner)
Kariera seniorska[a]
Lata Klub Wyst. Gole 1982–1987 St. Mirren F.C. 151 (6) 1987–1998 Chelsea 330 (7) W sumie: 481 (13)
Kariera reprezentacyjna
Lata Reprezentacja Wyst. Gole  Szkocja U-21 8 (0) 1987–1994  Szkocja 6 (0) W sumie: 14 (0)
Kariera trenerska
Lata Drużyna 1999 Newcastle United (trener tymczasowy) 2004–2008 Chelsea (asystent) 2008–2011 West Ham United (asystent) 2011–2012 Liverpool (asystent) 2012–2013 West Bromwich Albion 2014–2015 Reading 2017–2019 Kilmarnock 2019– Szkocja
↑ Uwzględniono wyłącznie rozgrywki ligowe.
Multimedia w Wikimedia Commons

Stephen "Steve" Clarke (ur. 29 sierpnia 1963 w Saltcoats) – szkocki trener, piłkarz grający na pozycji obrońcy. Obecnie jest selekcjonerem reprezentacji Szkocji. Wcześniej przez trzy lata był asystentem trenera w West Ham United oraz przez cztery lata w Chelsea, w której jako piłkarz rozegrał 421 meczów i na liście zawodników z największą liczbą występów w barwach The Blues zajmuje siódme miejsce, wyprzedzając na niej o jedno spotkanie Kerry`ego Dixona.

Clarke swoją piłkarską karierę rozpoczynał w St. Mirren. W lutym 1987 roku trafił za 422 tys. W jej barwach występował przez jedenaście lat i w każdym z sezonów był podstawowym graczem The Blues. W londyńskim zespole zanotował łącznie 421 występów w których strzelił jedynie dziesięć goli. Z Chelsea zdobył Puchar Anglii (1997), Puchar Ligi Angielskiej (1998), Full Members Cup (1990) oraz triumfował w rozgrywkach Pucharu Zdobywców Pucharów (1998). Finał tego turnieju był zarazem jego ostatnim oficjalnym spotkaniem rozegranym w barwach The Pensioners. W 1994 roku został również wybrany graczem roku The Blues, zaś w 2005 znalazł się w jedenastce stulecia Chelsea, obok takich graczy jak Bobby Tambling czy Peter Bonetti.

Clarke swoją piłkarską karierę zakończył w 1998 roku. Dwanaście miesięcy później poprowadził Newcastle United w jednym meczu po tym jak z funkcji trenera zrezygnował Ruud Gullit z którym niegdyś grał w Chelsea. W 2000 roku Clarke powrócił na Stamford Bridge. Przyjął najpierw pozycję scouta, ale szybko awansował na trenera młodzieżówki.

W 2004 roku Clarke został wybrany asystentem nowego trenera Chelsea, Jose Mourinho. Miał swój udział w zdobyciu przez The Blues dwóch tytułów Mistrza Anglii, jednego Pucharu kraju, Tarczy Wspólnoty oraz dwóch Pucharów Ligi Angielskiej w przeciągu trzech sezonów. W maju 2008 roku pojawiły się pogłoski, że Clarke może zostać asystentem Davida Moyesa w Evertonie.

12 września 2008 roku Clarke zrezygnował ze stanowiska jakie pełnił w Chelsea. Zarząd klubu ani ówczesny trener Luiz Felipe Scolari nie przyjęli dymisji Szkota. Trzy dni później doszło do porozumienia między The Blues i West Ham United na mocy którego Clarke został asystentem Gianfranco Zoli. Funkcję tę pełnił przez trzy lata.

W styczniu 2011 roku został asystentem Kenny'ego Dalglisha w Liverpoolu. 14 maja 2012 roku złożył rezygnację po odejściu Kenny'ego Dalglisha, jednak klub ją odrzucił. 6 czerwca 2012 roku po przyjściu Brendana Rodgersa, Clarke opuścił klub^[2].

8 czerwca 2012 został ogłoszony trenerem West Bromwich Albion^[3]. 14 grudnia 2013 został zwolniony z funkcji trenera^[4].

Clarke zaliczył również sześć występów w reprezentacji swojego kraju. Zadebiutował w niej w 1987 roku. Następnie stracił miejsce w zespole i nie był powoływany na zgrupowania. Ostatni raz w barwach narodowych zagrał w 1994 roku. Wcześnie regularnie grał w kadrze do lat 21.

Mecze w reprezentacji
#	Data	Miasto	Przeciwnik	Wynik
1.	09.09.1987	Glasgow	Węgry	2:0
2.	14.10.1987	Glasgow	Belgia	2:0
3.	11.11.1987	Sofia	Bułgaria	0:1
4.	17.02.1988	Rijad	Arabia Saudyjska	2:2
5.	22.03.1988	Valletta	Malta	1:1
6.	27.05.1994	Utrecht	Holandia	1:3

• Steve Clarke w bazie National Football Teams
• Steve Clarke w bazie Soccerbase (ang.)