Rana parvipalmata – Wikipedia, wolna encyklopedia

	Rana parvipalmata
	López-Seoane, 1885
	Systematyka
Domena	eukarionty
Królestwo	zwierzęta
Typ	strunowce
Podtyp	kręgowce
Gromada	płazy
Rząd	płazy bezogonowe
Podrząd	Neobatrachia
Rodzina	żabowate
Rodzaj	Rana
Gatunek	Rana parvipalmata
Synonimy
	Rana temporaria parvipalmata López-Seoane, 1885;
	Rana temporaria parvipalmata López-Seoane, 1885;
Podgatunki
	R. p. asturiensis Dufresnes, Ambu, Galán, Sequeira, Viesca, Choda, Alvarez, Alard, Suchan, Künzel, Martínez-Solano, Vences & Nicieza, 2023; R. p. parvipalmata López-Seoane, 1885;
	R. p. asturiensis Dufresnes, Ambu, Galán, Sequeira, Viesca, Choda, Alvarez, Alard, Suchan, Künzel, Martínez-Solano, Vences & Nicieza, 2023; R. p. parvipalmata López-Seoane, 1885;
	Kategoria zagrożenia (CKGZ)
	; najmniejszej troski
	Multimedia w Wikimedia Commons

Rana parvipalmata – gatunek płaza bezogonowego z rodziny żabowatych (Ranidae), występujący endemicznie w północno-zachodniej Hiszpanii. Z wyglądu bardzo podobny do żaby trawnej, za której podgatunek uważany był do 2020 roku. Gatunek najmniejszej troski (LC) w związku z rozległym zasięgiem występowania oraz dużymi rozmiarami populacji.

Ewolucja i pozycja taksonomiczna

Do 2020 roku płaz ten uważany był za podgatunek żaby trawnej (Rana temporaria) – R. temporaria parvipalmata. Badania filogenetyczne wykazały natomiast, że taksony te ewoluują niezależnie od siebie od około 4 milionów lat oraz krzyżują się jedynie w wąskiej strefie kontaktu (około 25 km) w hiszpańskich Górach Kantabryjskich, co skłoniło autorów do nadania R. parvipalmata statusu osobnego gatunku^[3], który obecnie akceptowany jest przez innych europejskich herpetologów^[4].

Wygląd

Gatunek podobny do żaby trawnej, od której różni się mniej rozwiniętą błoną pławną na stopach^[3] oraz mniejszymi rozmiarami – samce dorastają do 3,3 cm, a samice do 4,5 cm długości^[5].

Zasięg występowania i siedlisko

Płaz ten występuje endemicznie w północno-zachodniej Hiszpanii w regionach Galicji i Asturii oraz w prowincji Palencia, Zamora i León. W Galicji spotykany do 1900, a w Asturii do 2200 m n.p.m. R. parvipalmata zasiedla głównie wrzosowiska, torfowiska, lasy oraz łąki. Rozmnaża się w okresowych zbiornikach wodnych, występuje rozwój złożony^[2].

Status i ochrona

IUCN klasyfikuje R. parvipalmata jako gatunek najmniejszej troski (LC) w związku z rozległym zasięgiem występowania oraz dużymi rozmiarami populacji, której liczebność natomiast obecnie maleje. Gatunkowi temu zagrażać może natomiast utrata siedlisk (głównie na obszarach nizinnych) oraz introdukcja obcych gatunków ryb (głównie na terenach położonych wyżej). Ponadto wiele osobników ginie również podczas prób przekroczenia drogi^[2].

Płaz ten występuje m.in. na terenie Parku Narodowego Picos de Europa, a w jego dalszej ochronie pomóc może lepsze poznanie granic strefy kontaktu z żabą trawną w północno-zachodniej Hiszpanii^[2].

Przypisy

↑ C.C. Dufresnes C.C. i inni, Delimiting phylogeographic diversity in the genomic era: Application to an Iberian endemic frog, „Zoological Journal of the Linnean Society”, zlad170, 2023, DOI: 10.1093/zoolinnean/zlad170 (ang.).
↑ ^a ^b ^c ^d IUCN SSC Amphibian Specialist Group, Rana parvipalmata, [w:] The IUCN Red List of Threatened Species 2022 [dostęp 2023-06-06] (ang.).
↑ ^a ^b ChristopheCh. Dufresnes ChristopheCh. i inni, Are glacial refugia hotspots of speciation and cytonuclear discordances? Answers from the genomic phylogeography of Spanish common frogs, „Molecular Ecology”, 29 (5), 2020, s. 986–1000, DOI: 10.1111/mec.15368, ISSN 0962-1083 (ang.).
↑ JeroenJ. Speybroeck JeroenJ. i inni, Species list of the European herpetofauna – 2020 update by the Taxonomic Committee of the Societas Europaea Herpetologica, „Amphibia-Reptilia”, 2020 .
↑ MiguelM. Vences MiguelM., Zur Biologie der nordwestspanischen Braunfrösche Rana iberica (BOULENGER, 1879) und Rana temporaria parvipalmata (SEOANE, 1885), „Salamandra”, 15 maja 1992 .

[dufresnes2023-1] C.C. Dufresnes C.C. i inni, Delimiting phylogeographic diversity in the genomic era: Application to an Iberian endemic frog, „Zoological Journal of the Linnean Society”, zlad170, 2023, DOI: 10.1093/zoolinnean/zlad170 (ang.).

[iucn-2] IUCN SSC Amphibian Specialist Group, Rana parvipalmata, [w:] The IUCN Red List of Threatened Species 2022 [dostęp 2023-06-06] (ang.).

[:0-3] ChristopheCh. Dufresnes ChristopheCh. i inni, Are glacial refugia hotspots of speciation and cytonuclear discordances? Answers from the genomic phylogeography of Spanish common frogs, „Molecular Ecology”, 29 (5), 2020, s. 986–1000, DOI: 10.1111/mec.15368, ISSN 0962-1083 (ang.).

[:2-4] JeroenJ. Speybroeck JeroenJ. i inni, Species list of the European herpetofauna – 2020 update by the Taxonomic Committee of the Societas Europaea Herpetologica, „Amphibia-Reptilia”, 2020 .

[5] MiguelM. Vences MiguelM., Zur Biologie der nordwestspanischen Braunfrösche Rana iberica (BOULENGER, 1879) und Rana temporaria parvipalmata (SEOANE, 1885), „Salamandra”, 15 maja 1992 .

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]