Rasmus Bartholin – Wikipedia, wolna encyklopedia

Rasmus Bartholin

Data i miejsce urodzenia	13 sierpnia 1625 Roskilde
Data i miejsce śmierci	4 listopada 1698 Kopenhaga
Zawód, zajęcie	lekarz
Rodzice	Caspar Bartholin
Multimedia w Wikimedia Commons

Rasmus Bartholin (łac. Erasmus Bartholinus; ur. 13 sierpnia 1625 w Roskilde, zm. 4 listopada 1698 w Kopenhadze^[1]) – duński naukowiec i lekarz.

Był synem znanego fizyka i kopenhaskiego profesora Caspara Bartholina (starszego) i jego żony Anny Fincke. Studiował najpierw w Kopenhadze, potem podróżował 10 lat po Europie, znalazł się w Padwie i w 1654 uzyskał tam dyplom doktora medycyny. Po powrocie został profesorem na Uniwersytecie Kopenhaskim, najpierw geometrii, później także medycyny. Napisał kilka głośnych dzieł, z których największą sławę przyniosło mu Experimenta crystalli islandici disdiaclastici (1669), opis pierwszego poznanego materiału podwójnie załamującego światło. Był młodszym bratem Tomasza Bartolina. Syn Rasmusa, Johan Frederik (1665–1708), też był profesorem^[2].

Rasmus Bartholin jest szczególnie pamiętany za odkrycie dwójłomności w krysztale szpatu islandzkiego (kalcytu). Opublikował opis tego zjawiska, ale ponieważ fizyczna natura światła nie była jeszcze wtedy rozumiana, nie był w stanie go wytłumaczyć. Dopiero kiedy Thomas Young zaproponował teorię o falowej naturze światła, stało się to możliwe.

Bartholin był przypuszczalnie pierwszym, który opisał objawy zespołu Pataua w literaturze medycznej.

• John J. O’Connor; Edmund F. Robertson: Rasmus Bartholin w MacTutor History of Mathematics archive (ang.) [dostęp 2021-10-24].