Relacja zwrotna – Wikipedia, wolna encyklopedia

Relacja zwrotna[1][2]relacja dwuargumentowa (dwuczłonowa), w której każdy element zbioru jest w relacji sam z sobą[1].

Formalnie relację dwuczłonową nazywa się zwrotną, gdy dla każdego zachodzi warunek [2].

Zwrotność jest jedną z definiujących cech praporządków, w tym relacji równoważności i częściowych porządków (skierowań).

Relacja przeciwzwrotna

[edytuj | edytuj kod]

Relacja przeciwzwrotna[2] – relacja, w której żaden element zbioru nie jest w relacji sam z sobą.

Formalnie relację nazywa się przeciwzwrotną, gdy dla żadnego nie zachodzi warunek czyli gdy dla każdego zachodzi [2].

Przykłady

[edytuj | edytuj kod]

Relacje zwrotne

[edytuj | edytuj kod]

Relacje przeciwzwrotne

[edytuj | edytuj kod]

Relacje ani zwrotne, ani przeciwzwrotne

[edytuj | edytuj kod]
  • względna pierwszość liczb naturalnych – nie jest zwrotna, ponieważ 2 nie jest względnie pierwsza ze sobą; nie jest też przeciwzwrotna, bo 1 jest już względnie pierwsza ze sobą samą,
  • Biorąc relację określoną na zbiorze liczb naturalnych następująco: wtedy i tylko wtedy, gdy jest liczbą pierwszą. Relacja nie jest zwrotna i nie jest przeciwzwrotna, ponieważ przykładowo (co dowodzi, że nie jest zwrotna, ponieważ ) oraz (nie jest przeciwzwrotna, ponieważ ).

Zobacz też

[edytuj | edytuj kod]

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. a b relacja zwrotna, [w:] Encyklopedia PWN [online], Wydawnictwo Naukowe PWN [dostęp 2021-10-02].
  2. a b c d e f Helena Rasiowa, Wstęp do matematyki współczesnej, Państwowe Wydawnictwo Naukowe, 1984, s. 65, ISBN 978-83-01-01373-8 (pol.).

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]