Rhea Ripley – Wikipedia, wolna encyklopedia

Rhea Ripley
Ilustracja
Bennett, w styczniu 2020
Imię i nazwisko

Demi Bennett

Data i miejsce urodzenia

11 października 1996
Adelajda, Australia

Kariera profesjonalnej wrestlerki
Pseudonimy
ringowe

Demi Bennett
Rhea Ripley

Wzrost

170 cm

Masa ciała

62 kg

Zapowiadana z

Adelajda, Australia

Debiut

29 czerwca 2019

Demi Bennett (ur. 11 października 1996 w Adelajdzie[1]) – australijska profesjonalna wrestlerka, obecnie występująca w federacji WWE, w brandzie Raw pod pseudonimem Rhea Ripley[2].

Bennett przez cztery lata, od czerwca 2013 pracowała jako niezależna zawodniczka. Rozgłos nabrała jako uczestniczka pierwszej edycji turnieju Mae Young Classic, organizowanego przez najpopularniejszą federację wrestlingu na świecie, WWE. Mimo niepowodzenia, w pierwszej i drugiej edycji turnieju, Bennett podpisała kontrakt z federacją, zostając przypisana do brytyjskiej marki NXT UK[3]. Tam została pierwszą, w historii posiadaczką tytułu NXT UK Women's Championship[4]. Po uzyskaniu dużego rozgłosu, w Wielkiej Brytanii została przeniesiona do amerykańskiego NXT, gdzie sięgnęła po NXT Women's Championship, zostając pierwszą osobą która broniła tytułu NXT na sztandarowej gali WWE, WrestleManii[5]. Po debiucie, w głównym składzie, w brandzie Raw, Ripley szybko zdobyła Raw Women's Championship, zostając pierwszą kobietą, która wygrała tytuły kobiet NXT UK, NXT i Raw[6].

Kariera wrestlerki

[edytuj | edytuj kod]

Praca na niezależnym torze (2013–2017)

[edytuj | edytuj kod]

Bennett zadebiutowała jako zawodniczka australijskiej federacji Riot City Wrestling[7]. Tam dwukrotnie zdobyła RCW Women's Championship[8]. Okazjonalnie występowała również dla federacji NHPW Global Conflict, gdzie rywalizowała o IndyGurlz Australia Championship, lecz nigdy nie udało jej się wygrać mistrzostwa[9].

W czerwcu 2014 wystąpiła dla Melbourne City Wrestling, broniąc swojego RCW Women's Championship przeciwko Savannah Summers i Toni Storm.

22 kwietnia 2017 stoczyła ostatnią walkę dla RCW, gdzie pokonała Kellyanne, aby obronić RCW Women's Championship[10].

WWE (2017–obecnie)

[edytuj | edytuj kod]

Mae Young Classic (2017–2018)

[edytuj | edytuj kod]

Bennett zadebiutowała, w WWE jako zawodniczka pierwszej edycji turnieju Mae Young Classic, gdzie przyjęła nowy pseudonim ringowy Rhea Ripley[11]. Pokonała Mirandę Salinas w pierwszej rundzie, lecz przegrała z Dakotą Kai w drugiej rundzie[12]. 25 października 2017 Ripley miała swój telewizyjny debiut, występując po raz pierwszy na odcinku NXT, gdzie podjęła nieudaną próbę wygrania battle royal o miano pretendentki do wolnego mistrzostwa kobiet NXT[13].

Ripley wystąpiła, w drugiej edycji turnieju Mae Young Classic, organizowanego w połowie 2018 roku. Tam pokazała bardziej agresywną wersję swojej postaci, stając się heel'em. Dotarła do półfinałów, gdzie przegrała z Io Shirai[14].

NXT UK Women's Champion (2018–2019)

[edytuj | edytuj kod]

Ripley została przypisana do nowo utworzonej marki WWE, NXT UK. Przez cały sierpień Ripley uczestniczyła, w nagraniach turnieju o miano pierwszej mistrzyni kobiet NXT UK, który został wyemitowany w listopadzie. Dotarła ona do finału, gdzie pokonała Toni Storm, aby zostać koronowana na pierwszą mistrzynię[15]. Została wtedy drugą osobą z Australii, zaraz po Buddym Murphym, która wygrała tytuł mistrzowski w WWE.

Z powodzeniem obroniła tytuł przeciwko Dakocie Kai na Evolution, w dark matchu (turniej o tytuł w tym momencie nie został jeszcze wyemitowany, więc Ripley nie była jeszcze oficjalnie uznawana za mistrzynię)[16]. Na gali NXT UK TakeOver: Blackpool utraciła tytuł na rzecz Toni Storm, kończąc panowanie po 139 dniach (WWE uznaje tylko 44 dni)[17]. Była to również pierwsza porażka Ripley jako zawodniczka NXT UK. Później pojawiła się, w Royal Rumble matchu kobiet, 27 stycznia 2019, jednak została wyeliminowana z meczu przez Bayley[18]. Przez większość 2019 roku Ripley toczyła rywalizację z debiutantką Piper Niven. Niven zwyciężyła Australijkę, 3 lipca 2019, co było drugą i ostatnią porażką Rhei, w NXT UK[19]. 4 września Ripley wygrała rewanż z Niven, po czym zawarła z nią sojusz, kiedy uratowała ją przed atakiem Jinny i Jazzy Gabert. Niven i Ripley pokonali drużynę Jinny i Jazzy, kończąc rywalizację[20]. 5 października stoczyła swoją ostatnią walkę, w NXT UK, pokonując Ninę Samuels[21].

NXT (2019–2021)

[edytuj | edytuj kod]
NXT Women's Champion (2019–2020)
[edytuj | edytuj kod]
Ripley wykonująca dla niej charakterystyczny znak rękoma, podczas wejścia do ringu

Podczas odcinka NXT, z dnia 28 sierpnia 2019, Ripley niespodziewanie skonfrontowała się z mistrzynią kobiet NXT Shayną Baszler, stając się face'em[22]. To rozpoczęło rywalizację, z Baszler.

Na odcinku SmackDown, 1 listopada cały skład NXT, wraz z Ripley, wyzwał składy Raw i SmackDown na coroczne Survivor Series, zapewniając swoją wygraną przeciwko nim. Gala Survivor Series, w 2019 roku stała się pierwszą z cyklu, która zawierała NXT. Było to również jedno z działań, dzięki któremu NXT stało się trzecim głównym brandem WWE, pod koniec 2019 roku. Tego samego dnia Ripley połączyła siły z Tegan Nox, aby pokonać zawodniczki SmackDown, Mandy Rose i Sonyę Deville[23]. 21 listopada Ripley zmierzyła się z kapitanem zespołu Raw, Charlotte Flair i kapitanem zespołu SmackDown, Sashą Banks, gdzie Ripley przypięła Flair i wyszła zwycięsko[24].

Podczas gali NXT TakeOver: WarGames Rhea połączyła siły z Candice LeRae, Tegan Nox i Dakotą Kai (która zaatakowała Nox, kontuzjując ją, pozostawiając LeRae i Ripley same), aby wygrać WarGames match przeciwko Team Baszler (NXT Women's Champion Shayna Baszler, NXT UK Women's Champion Kay Lee Ray, Io Shirai i Bianca Belair), po tym jak Ripley przypięła Baszler[25]. Następnej nocy na Survivor Series, Ripley wraz z Biancą Belair, Candice LeRae, Io Shirai i Toni Storm reprezentowały NXT, w zwycięskiej walce przeciwko drużynom marek Raw i SmackDown, gdzie Shirai, Ripley i LeRae były jedynymi osobami, które nie zostały wyeliminowane[26].

18 grudnia Ripley wygrała po raz pierwszy NXT Women's Championship, pokonując mistrzynię Shaynę Baszler, kończąc jej 416-dniowe panowanie, jako mistrzyni kobiet NXT. Sprawiło to, że została pierwszą kobietą, która wygrała mistrzostwa kobiet NXT UK i NXT[27].

3 lutego 2020 mistrzyni skonfrontowała się ze zwyciężczynią Royal Rumble meczu, Charlotte Flair, która mogła wybrać dowolną mistrzynię do walki z nią o tytuł na gali WrestleManii[28]. Rhea przekonywała Flair, żeby zdecydowała się na wybór mistrzostwa kobiet NXT. Flair pojawiła się osobiście na odcinku NXT, lecz przerwała jej pretendentka do tytułu kobiet NXT na galę NXT TakeOver: Portland Bianca Belair oraz sama mistrzyni. Obie zaatakowały Charlotte. Na wcześniej wspomnianym NXT TakeOver: Portland, Ripley z powodzeniem obroniła mistrzostwo przeciwko Belair, lecz podczas celebracji zaatakowała ją Flair, wybierając mistrzostwo kobiet NXT jako stawkę jej walki na WrestleManię[29]. Na gali Flair pokonała Ripley, aby wygrać NXT Women's Championship po raz drugi w karierze, a Ripley przerwała pracę, w WWE, z powodu problemów z wizą[30][31].

Różne rywalizacje (2020)
[edytuj | edytuj kod]

Po miesięcznej przerwie, powróciła 6 maja ratując Io Shirai przed atakiem Charlotte Flair, po meczu pomiędzy nimi o mistrzostwo kobiet NXT. Ripley i Shirai później same wdały się w bójkę na zapleczu[32]. 7 czerwca 2020, na gali NXT TakeOver: In Your House, Shirai pokonała Flair i Ripley, w potrójnym meczu o NXT Women's Championship, przypinając Ripley do zdobycia mistrzostwa[33].

1 lipca na specjalnym odcinku NXT zatytułowanym The Great American Bash, pokonała Aliyah i jej menedżera Roberta Stone'a, w handicap match'u[34]. 18 listopada nie udało jej się zdobyć mistrzostwa kobiet NXT, w przegranym pojedynku z Io Shirai[35]. Ripley była częścią drużyny Shotzi Blackheart, w której skład wchodziły również Ember Moon i NXT Women's Champion Io Shirai, które przegrały WarGames match przeciwko Dakocie Kai, Raquel González, Toni Storm i Candice LeRae[36]. Ripley stoczyła swój ostatni mecz, podczas rywalizacji przeciwko Raquel González, która pokonała ją, w walce promowanej jako Last Woman Standing match, na specjalnym odcinku NXT New Year's Evil[37].

Główny skład (2021–obecnie)

[edytuj | edytuj kod]

31 stycznia 2021, na gali Royal Rumble, Ripley uczestniczyła w Royal Rumble match'u, gdzie wyeliminowała 7 osób i była ostatnią osobą wyeliminowaną, przez zwyciężczynię Biancę Belair[38].

Raw Women's Champion (2021–obecnie)
[edytuj | edytuj kod]

Od połowy lutego federacja WWE wypuszczała zapowiedzi debiutu Ripley, w marce Raw[39]. Pojawiła się ona 22 marca, rzucając wyzwanie mistrzyni kobiet Raw Asuce o jej Raw Women's Championship, na WrestleManię 37[40]. Podczas walki drużynowej, w której obie rywalki połączyły siły przeciwko WWE Women's Tag Team Championkom Nii Jax i Shayny Baszler, Rhea zaatakowała Asukę, powodując przegraną[41]. Na WrestleManii 37 Australijka wygrała mistrzostwo kobiet Raw, pokonując Asukę, zostając pierwszą kobietą, która posiadała tytuły kobiet Raw, NXT i NXT UK[42]. 12 kwietnia 2021 na Raw, japonka była bliska odzyskania mistrzostwa od Ripley, jednak w walkę zaingerowała Charlotte Flair, powodując podwójną dyskwalifikację[43]. Tydzień później Asuka pokonała Flair, dzięki czemu zyskała miano pretendenckie do mistrzostwa kobiet Raw na WrestleManii Backlash, co zostało oficjalnie ogłoszone 3 maja, przed kolejnym odcinkiem Raw[44]. Flair po przegranej walce z Asuką, 19 kwietnia, zaatakowała sędziego, przez co została zawieszona na czas nieokreślony oraz ukarana grzywną wysokości $100000[45]. 26 kwietnia, Sonya Deville, jako menedżer dyrektora generalnego Raw i SmackDown Adama Pearce'a, zdjęła karę z Flair, po tym jak ta przeprosiła sędziego[46]. 3 maja, Charlotte zażądała, aby Deville dodała ją do meczu o Raw Women's Championship, na WrestleManii Backlash, co menedżerka Pearce'a zrobiła. Po ogłoszeniu tej informacji, druga pretendentka Asuka i mistrzyni Rhea Ripley skonfrontowały się z Flair, która została zbojkotowana przez przeciwniczki. Zdenerwowana Flair zaatakowała mistrzynię, a Asuka wyrzuciła Charlotte z ringu, a następnie celebrując dominację nad przeciwniczkami[47]. Na WrestleManii Backlash Ripley odniosła zwycięstwo nad obiema pretendentkami[48].

Flair odniosła zwycięstwo nad Asuką, wskutek czemu otrzymała kolejny mecz o Raw Women's Championship przeciwko Ripley na Hell in a Cell[49]. Na gali Flair zwyciężyła przez dyskwalifikację, po tym jak mistrzyni zaatakowała ją przykryciem od stołu komentatorskiego[50]. Charlotte zażądała rewanżu na Money in the Bank, który otrzymała i wygrała, kończąc panowanie Ripley jako Raw Women's Championka po 98 dniach[51]. Nie udało jej się odzyskać tytułu, w rewanżu na Raw z 19 lipca[52]. Na SummerSlam brała udział w Triple Threat matchu o Raw Women’s Championship, w którym panująca mistrzyni Nikki A.S.H. utraciła tytuł na rzecz Charlotte Flair.

Zaraz po SummerSlam, Ripley sprzymierzyła się z byłą już rywalką Nikki A.S.H.. 20 września na Raw duet pokonał Natalyę i Taminę, wygrywając WWE Women’s Tag Team Championship[53]. Po 63 dniach panowania utraciły mistrzostwo, przerywając walkę z Carmellą i Queen Zeliną na Raw 22 listopada[54].

Inne media

[edytuj | edytuj kod]

Bennett pojawiła się jako Rhea Ripley, w dwóch grach wideo: WWE 2K20[55] oraz WWE 2K Battlegrounds[56]. Prowadzi również wraz ze swoim chłopakiem kanał YouTube o nazwie Brutality in Action[57].

Życie osobiste

[edytuj | edytuj kod]

Bennett uważa wrestlera WWE, The Miza jako swoją inspirację[58]. Oprócz wrestlingu trenuje również karate, pływanie, siatkówkę, rugby i piłkę nożną[11].Od 2022 roku jest w związku z australijskim wrestlerem Matthew Adamsem znanym szerzej jako Buddy Murphy[59]. W sierpniu 2023 roku ogłosili zaręczyny[60], a w czerwcu 2024 wzięli ślub[61].

Mistrzostwa i osiągnięcia

[edytuj | edytuj kod]

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. ↑ Justin Barrasso, Who Is Rhea Ripley? What to Know About WWE's Breakout Star [online], Sports Illustrated [dostęp 2021-05-04] (ang.).
  2. ↑ Rhea Ripley [online], WWE [dostęp 2021-05-04] (ang.).
  3. ↑ Charlotte Foster, Adelaide wrestler Demi Bennett signs to World Wrestling Entertainment [online], Mail Online, 7 lipca 2017 [dostęp 2021-05-04].
  4. ↑ WWE NXT UK Women’s Championship tournament results, Rhea Ripley first ever Australian woman to win a WWE title [online], Fox Sports, 27 sierpnia 2018 [dostęp 2021-05-04] (ang.).
  5. ↑ a b NXT Women's Championship [online], WWE [dostęp 2021-05-04] (ang.).
  6. ↑ Rhea Ripley on ex-Tag Team Champion who's had a huge impact on career [online], GiveMeSport, 15 kwietnia 2021 [dostęp 2021-05-04] (ang.).
  7. ↑ Rhea Ripley putting ‘Australia on the map’ by making WWE history [online], NewsComAu, 4 kwietnia 2020 [dostęp 2021-05-04] (ang.).
  8. ↑ a b RCW Womens' Title history | Riot City Wrestling [online], 1 stycznia 2019 [dostęp 2021-05-04] [zarchiwizowane z adresu 2021-05-04] (ang.).
  9. ↑ NHPW - New Horizons Pro Wrestling - Perth Australia - History [online], web.archive.org, 29 sierpnia 2018 [dostęp 2021-05-04] [zarchiwizowane z adresu 2018-08-29].
  10. ↑ Demi Bennett [online], IMDb [dostęp 2021-05-04].
  11. ↑ a b 20-year-old Australian phenom, Team 3-D Academy alumna added to Mae Young Classic [online], WWE [dostęp 2021-05-04] (ang.).
  12. ↑ Powell's WWE Mae Young Classic Review: Episode Six featuring the final second round tournament matches [online], Pro Wrestling Dot Net, 5 września 2017 [dostęp 2021-05-04] (ang.).
  13. ↑ Nikki Cross won a 17-Superstar NXT Women’s Championship Qualifying Battle Royal [online], WWE [dostęp 2021-05-04] (ang.).
  14. ↑ Io Shirai def. Rhea Ripley in a Semifinal Match [online], WWE [dostęp 2021-05-04] (ang.).
  15. ↑ Major news from Sunday night's NXT UK tapings (CAUTION: SPOILERS) [online], WWE [dostęp 2021-05-04] (ang.).
  16. ↑ NXT UK TITLE DEFENDED AT WWE UK EVOLUTION | PWInsider.com [online], pwinsider.com [dostęp 2021-05-04].
  17. ↑ 1/12 Powell's NXT UK Takeover: Blackpool live review - Rhea Ripley vs. Toni Storm for the NXT UK Women's Championship, Pete Dunne vs. Joe Coffey for the WWE UK Championship, Trent Seven and Tyler Bate vs. Zack Gibson and James Drake to become the first NXT UK Tag Champions [online], Pro Wrestling Dot Net, 12 stycznia 2019 [dostęp 2021-05-04] (ang.).
  18. ↑ 2019 WWE Royal Rumble results, recap, grades: Becky Lynch, Seth Rollins reign as winners [online], CBSSports.com [dostęp 2021-05-04] (ang.).
  19. ↑ Piper Niven def. Rhea Ripley [online], WWE [dostęp 2021-05-04] (ang.).
  20. ↑ Published 4th October 2019 at 7:38pm, NXT UK TV Tapings Spoilers - October 4, 2019 [online], WrestleTalk, 4 października 2019 [dostęp 2021-05-04] (ang.).
  21. ↑ Published 5th October 2019 at 7:29pm, NXT UK Live Spoilers - October 5 TV Tapings [online], WrestleTalk, 5 października 2019 [dostęp 2021-05-04] (ang.).
  22. ↑ NXT Women’s Champion Shayna Baszler backed down from Rhea Ripley [online], WWE [dostęp 2021-05-04] (ang.).
  23. ↑ NXT invasion takes place on WWE SmackDown [online], WON/F4W - WWE news, Pro Wrestling News, WWE Results, UFC News, UFC results, 1 listopada 2019 [dostęp 2021-05-04] (ang.).
  24. ↑ Rhea Ripley def. Charlotte Flair and Sasha Banks in a Triple Threat Match [online], WWE [dostęp 2021-05-04] (ang.).
  25. ↑ 11/23 NXT Takeover: WarGames results - Moore's live review of Undisputed Era vs. Tommaso Ciampa, Keith Lee, Dominik Dijakovic, a partner in a WarGames match, Rhea Ripley, Candice LeRae, Tegan Nox, and Mia Yim vs. Shayna Baszler, Io Shirai, Bianca Belair and Kay Lee Ray in a WarGames match, Finn Balor vs. Matt Riddle [online], Pro Wrestling Dot Net, 23 listopada 2019 [dostęp 2021-05-04] (ang.).
  26. ↑ Ripley lifts Team NXT to victory against Raw and SmackDown [online], WWE [dostęp 2021-05-04] (ang.).
  27. ↑ Justin Barrasso, Rhea Ripley Reflects on Winning NXT Women’s Championship [online], Sports Illustrated [dostęp 2021-05-04] (ang.).
  28. ↑ Joseph Zucker, WWE Raw Ratings Drop from 2.4M to 2.168M Viewers over a Week After Royal Rumble [online], Bleacher Report [dostęp 2021-05-04] (ang.).
  29. ↑ 2/16 NXT Takeover: Portland results - Moore's live review of Adam Cole vs. Tommaso Ciampa for the NXT Championship, Rhea Ripley vs. Bianca Belair for the NXT Women's Championship, Bobby Fish and Kyle O'Reilly vs. Matt Riddle and Pete Dunne for the NXT Tag Titles, Finn Balor vs. Johnny Gargano [online], Pro Wrestling Dot Net, 16 lutego 2020 [dostęp 2021-05-04] (ang.).
  30. ↑ Alfred Konuwa, WWE WrestleMania 36 Night 2 Results: Charlotte Flair Beats Rhea Ripley In An Unpopular Decision [online], Forbes [dostęp 2021-05-04] (ang.).
  31. ↑ Get full WrestleMania 36 Part 1 & Part 2 results, videos and photos [online], WWE [dostęp 2021-05-04] (ang.).
  32. ↑ Rhea Ripley returns to NXT for first time since WrestleMania 36 [online], WON/F4W - WWE news, Pro Wrestling News, WWE Results, UFC News, UFC results, 6 maja 2020 [dostęp 2021-05-04] (ang.).
  33. ↑ NXT TakeOver: In Your House results, June 7, 2020: Io Shirai captures the NXT Women’s Championship in wild Triple Threat Match [online], WWE [dostęp 2021-05-04] (ang.).
  34. ↑ 7/1 NXT TV results: Moore's review of the Great American Bash night one with Io Shirai vs. Sasha Banks in a non-title match, Dexter Lumis vs. Roderick Strong in a strap match, Dakota Kai vs. Candice LeRae vs. Tegan Nox vs. Mia Yim to become No. 1 contender to the NXT Women's Championship, Timothy Thatcher vs. Oney Lorcan [online], Pro Wrestling Dot Net, 1 lipca 2020 [dostęp 2021-05-04] (ang.).
  35. ↑ WWE NXT results, Nov. 18, 2020 [online], WWE [dostęp 2021-05-04] (ang.).
  36. ↑ Szymon Magdij, NXT TakeOver: War Games 2020 - Opinia » MyWrestling [online], MyWrestling, 8 grudnia 2020 [dostęp 2021-05-04] (pol.).
  37. ↑ 1/6 NXT TV results: Moore's review of New Year's Evil featuring Finn Balor vs. Kyle O'Reilly for the NXT Title, Rhea Ripley vs. Raquel Gonzalez in a Last Woman Standing match, Karrion Kross vs. Damian Priest, Santos Escobar vs. Gran Metalik for the NXT Cruiserweight Championship [online], Pro Wrestling Dot Net, 7 stycznia 2021 [dostęp 2021-05-04] (ang.).
  38. ↑ Order Of Entries & Eliminations For 2021 Men's & Women's WWE Royal Rumble Matches | EWrestling [online], ewrestling.com [dostęp 2021-05-04].
  39. ↑ Rhea Ripley Announced For 3/22 WWE Raw | Fightful News [online], www.fightful.com [dostęp 2021-05-04] (ang.).
  40. ↑ Rhea Ripley To Challenge Asuka At WrestleMania 37 [online], Cultaholic, 23 marca 2021 [dostęp 2021-05-04] (ang.).
  41. ↑ 4/5 WWE Raw Results: Powell's live review of the brand's final push for WrestleMania 37 with WWE Champion Bobby Lashley vs. Cedric Alexander in a non-title match, Nia Jax and Shayna Baszler vs. Rhea Ripley and Asuka in a non-title match, Drew McIntyre vs. King Corbin [online], Pro Wrestling Dot Net, 5 kwietnia 2021 [dostęp 2021-05-04] (ang.).
  42. ↑ Mateusz Kołodziej, WWE WrestleMania 37: Wyniki » MyWrestling [online], MyWrestling, 11 kwietnia 2021 [dostęp 2021-05-04] (pol.).
  43. ↑ WWE Raw Results: April 12th, 2021 [online], Wrestling Travel, 13 kwietnia 2021 [dostęp 2021-05-04] (ang.).
  44. ↑ Geno Mrosko, Rhea Ripley vs. Asuka title match booked for WrestleMania Backlash (UPDATED) [online], Cageside Seats, 3 maja 2021 [dostęp 2021-05-04] (ang.).
  45. ↑ Wiktoria Gierula, SPOILERY: Kontuzja Randy'ego Ortona, Charlotte Flair ukarana i zawieszona na czas nieokreślony, T-Bar i Mace zdemaskowani podczas RAW » MyWrestling [online], MyWrestling, 20 kwietnia 2021 [dostęp 2021-05-04] (pol.).
  46. ↑ Raw results, April 26, 2021: Braun Strowman makes Monstrous addition to WWE Title battle at WrestleMania Backlash [online], WWE [dostęp 2021-05-04] (ang.).
  47. ↑ WWE RAW Results For May 3, 2021 [online], Ringside News, 3 maja 2021 [dostęp 2021-05-04] (ang.).
  48. ↑ 2021 WWE WrestleMania Backlash results, recap, grades: Match of the Year contender closes strong show [online], CBSSports.com [dostęp 2021-05-28] (ang.).
  49. ↑ Rhea Ripley and Charlotte Flair set for collision at WWE Hell in a Cell [online], WWE [dostęp 2021-05-28] (ang.).
  50. ↑ Ripley outwits Flair to retain Raw Women’s Title [online], WWE [dostęp 2021-07-09] (ang.).
  51. ↑ Rhea Ripley and Charlotte Flair set for rematch at WWE Money in the Bank [online], WWE [dostęp 2021-07-09] (ang.).
  52. ↑ Raw results, July 19, 2021: Nikki A.S.H. becomes new Raw Women's Champion to cap off wild night of surprises [online], WWE [dostęp 2021-07-20] (ang.).
  53. ↑ 9/20 WWE Raw Results: Powell's live review of Roman Reigns, Jimmy Uso, and Jey Uso vs. Big E, Kofi Kingston, and Xavier Woods, Natalya and Tamina vs. Rhea Ripley and Nikki ASH for the WWE Women's Tag Titles, Nia Jax vs. Shayna Baszler, the brand's final push for Extreme Rules [online], Pro Wrestling Dot Net, 20 września 2021 [dostęp 2021-11-27] (ang.).
  54. ↑ 11/22 WWE Raw Results: Powell's live review of the Vince McMahon Cleopatra Egg whodunnit, Bobby Lahsley vs. Rey Mysterio and Dominik Mysterio in a handicap match, Rhea Ripley and Nikki ASH vs. Queen Zelina and Carmella for the WWE Women's Tag Titles [online], Pro Wrestling Dot Net, 23 listopada 2021 [dostęp 2021-11-27] (ang.).
  55. ↑ SimoneSDH, Rhea Ripley | WWE 2K20 | Roster [online], The SmackDown Hotel [dostęp 2021-05-04] (ang.).
  56. ↑ Jason Worth, Rhea Ripley | WWE 2K Battlegrounds | Roster [online], The SmackDown Hotel [dostęp 2021-05-04] (ang.).
  57. ↑ Brutality in Action - YouTube [online], www.youtube.com [dostęp 2021-05-04].
  58. ↑ Rhea Ripley admits she was inspired by The Miz [online], Wrestling World [dostęp 2021-05-04] (ang.).
  59. ↑ Buddy Matthews reacciono al regreso de Rhea Ripley a wwe raw [online], superluchas.com [dostęp 2022-07-26] (hiszp.).
  60. ↑ Rhea Ripley and Buddy Matthews announce engagement [online], Fightful.com [dostęp 2023-08-09] (ang.).
  61. ↑ Rhea Ripley and Buddy Matthews' Marriage: All About the Wrestlers' Romance [online], People.com [dostęp 2024-12-15] (ang.).
  62. ↑ 2019 Wrestling Awards: Kofi Kingston's WWE title win at WrestleMania is the Moment of the Year [online], CBSSports.com [dostęp 2021-05-04] (ang.).
  63. ↑ The PWI Top 100 Female Wrestlers 2020: Full List [online], Wrestling Travel, 15 października 2020 [dostęp 2021-05-04] (ang.).
  64. ↑ Justin Barrasso, The Top 10 Women Wrestlers of 2019 [online], Sports Illustrated [dostęp 2021-05-04] (ang.).
  65. ↑ Raw Women’s Championship [online], WWE [dostęp 2021-05-04] (ang.).
  66. ↑ WWE Women's Tag Team Championship [online], WWE [dostęp 2021-05-15] (ang.).
  67. ↑ NXT UK Women's Championship [online], WWE [dostęp 2021-05-04] (ang.).
  68. ↑ https://www.cagematch.net/?id=26&nr=5135&page=2
Personel WWE
Raw
Zawodnicy
Zawodniczki
Stajnie i tag teamy
Inni pojawiający się na wizji
Sędziowie
SmackDown
Zawodnicy
Zawodniczki
Stajnie i tag teamy
Inni pojawiający się na wizji
Sędziowie
Niewyłączni
Zawodnicy
Zawodniczki
NXT
Zawodnicy
Zawodniczki
Stajnie i tag teamy
Inni pojawiający się na wizji
Sędziowie
  • Adrian Butler
  • Chip Danning
  • Dallas Irvin
  • Derek Sanders
  • Felix Fernandez
  • Jeremy Marcus
  • Joey Gonzalez
  • Victoria D'Errico
Performance Center
Zawodnicy
  • Anthony Luke
  • BJ Ray
  • Cam Gagnon
  • Chase Kline
  • Coy Wanner
  • Cutler James
  • Drake Morreaux
  • Drake Stewart
  • Elijah Holyfield
  • Harlem Lewis
  • Hayden Pittman
  • Hunter Smallback
  • Jasper Troy
  • Josh Black
  • Kale Dixon
  • Keanu Carver
  • Kyle Klink
  • Niko Vance
  • Saquon Shugars
  • Shiloh Hill
  • Trill Williams
  • Troy Yearwood
  • Uriah Connors
Zawodniczki
  • Ajiea Lee Hargrave
  • Bayley Humphrey
  • Dani Raye
  • Darci Khan
  • Derrian Gobourne
  • Hayley Montoya
  • Kali Armstrong
  • Karyn Best
  • Lainey Reid
  • Layla Diggs
  • Leigh Laurel
  • Penina Tuilaepa
  • Sirena Linton
  • Tatyanna Dumas
  • Tyra Mae Steele
  • Zena Sterling
Zespół
Osobistości telewizyjne
Ambasadorzy
Scenarzyści
  • Alex Williams
  • Andrea Concepcion
  • Brian Parise
  • Christian Scovell
  • Christine Lubrano
  • Drake Maverick
  • Ed Koskey
  • Eric Watts
  • Gabe Sapolsky
  • George Carroll
  • Jeremy Borash
  • John Swikata
  • Johnny Russo
  • Jonathan Baeckstrom
  • Patrick Scott
  • Ryan Ward
Producenci
Personel wykonawczy
Posiadaczki Women’s World Championship (WWE)
2016–2019
2020–2029
Posiadaczki WWE Women’s Championship (od 2016)
2016–2019
2020–2029
Posiadaczki WWE Women’s Tag Team Championship
2019
2020–2029
Posiadaczki NXT Women’s Championship
2013–2019
2020–2029
Posiadaczki NXT UK Women’s Championship
2018–2019
2020–2022
Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Rhea_Ripley&oldid=75549325”