Rik Van Looy – Wikipedia, wolna encyklopedia

Rik Van Looy

Data i miejsce urodzenia	20 grudnia 1933 Grobbendonk
Dorobek medalowy
Reprezentacja  Belgia Mistrzostwa świata w kolarstwie szosowym złoto Karl-Marx-Stadt 1960 Start wspólny złoto Berno 1961 Start wspólny srebro Kopenhaga 1956 Start wspólny srebro Ronse 1963 Start wspólny brąz Lugano 1953 Start wspólny (A)
Multimedia w Wikimedia Commons

Hendrik „Rik” Van Looy (ur. 20 grudnia 1933 w Grobbendonk) – belgijski kolarz szosowy i torowy, pięciokrotny medalista szosowych mistrzostw świata, jeden z największych „łowców klasyków” wszech czasów.

Van Looy – zwany również „Rikiem II” ze względu na starszego kolarza belgijskiego Rika Van Steenbergena – wygrał w trakcie swojej kariery, trwającej od 1953 do 1970, każdy z pięciu „monumentów kolarstwa” – najważniejszych wyścigów jednodniowych sezonu – czego poza nim dokonało jedynie dwóch innych Belgów: Eddy Merckx oraz Roger De Vlaeminck. Van Looy wygrał trzykrotnie Paryż-Roubaix, dwukrotnie Ronde van Vlaanderen oraz Paryż-Tours, i po jednym razie Mediolan-San Remo, Liège-Bastogne-Liège jak również Giro di Lombardia. Van Looy próbował swoich sił w wygrywaniu wyścigów etapowych, jednak bezskutecznie. Udało mu się jednak wygrać siedem etapów w Tour de France i klasyfikację punktową w 1963 roku, dwanaście na Giro d’Italia i klasyfikację górską w 1960 roku oraz osiemnaście na Vuelta a España i klasyfikację punktową w latach 1959 i 1965.

Pierwszy medal na międzynarodowej imprezie Belg wywalczył w 1953 roku, kiedy zdobył brązowy medal w wyścigu ze startu wspólnego amatorów podczas mistrzostw świata w Lugano. W zawodach tych wyprzedzili go jedynie dwaj Włosi: Riccardo Filippi oraz Gastone Nencini. Jeszcze w tym samym roku przeszedł na zawodowstwo, a w 1956 roku był drugi ze startu wspólnego na mistrzostwach świata w Kopenhadze. W tej samej konkurencji zdobył ponadto złote medale na MŚ w Karl-Marx-Stadt w 1960 roku i rozgrywanych rok później MŚ w Bernie oraz srebrny na MŚ w Ronse. W 1952 roku wystartował na igrzyskach olimpijskich w Helsinkach, jednak nie ukończył wyścigu ze startu wspólnego. Jako najsłabszy z reprezentantów Belgii nie otrzymał złotego medalu, który wywalczyli jego rodacy w klasyfikacji drużynowej.

Startował także w kolarstwie torowym, zdobywając między innymi trzy medale mistrzostw Belgii, w tym złoty w madisonie w 1969 roku.

• Paryż-Roubaix – 1961, 1962, 1965
• Ronde van Vlaanderen – 1959, 1962
• Paryż-Tours – 1959, 1967
• Giro di Lombardia – 1959
• Mediolan-San Remo – 1958
• La Flèche Wallonne – 1968
• Gandawa-Wevelgem – 1956, 1957, 1962
• Liège-Bastogne-Liège – 1961
• E3 Prijs Vlaanderen – 1964, 1965, 1966, 1969
• Mistrzostwa świata w kolarstwie szosowym – 1960, 1961
• Mistrzostwo Belgii - 1952, 1953 (amator), 1958, 1963
• lider klasyfikacji punktowej Tour de France - 1963
• Lider klasyfikacji górskiej Giro d’Italia – 1960
• Lider klasyfikacji punktowej Giro d’Italia – 1959
• Lider klasyfikacji punktowej Vuelta a España – 1959

• 1953–1954 – L’Avenir & Gitane
• 1955 – Van Hauwaert-Maes
• 1956–1958 – Faema-Guerra
• 1959–1961 – Faema
• 1962 – Faema-Flandria
• 1963 – GBC-Libertas
• 1964–1966 – Solo-Superia
• 1967–1970 – Willem II

• Profil na cyclingarchives.com (ang.)
• Profil na procyclingstats.com (ang.)
• Profil na memoire-du-cyclisme.eu (fr.)
• Profil na sports-reference.com. sports-reference.com. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-12-04)]. (ang.)