Roeslerstammia erxlebella – Wikipedia, wolna encyklopedia

Roeslerstammia erxlebella
(Fabricius, 1787)
Systematyka
Domena	eukarionty
Królestwo	zwierzęta
Typ	stawonogi
Gromada	owady
Rząd	motyle
Podrząd	Glossata
Infrarząd	motyle różnoskrzydłe
Nadrodzina	Gracillarioidea
Rodzina	Roeslerstammiidae
Rodzaj	Roeslerstammia
Gatunek	Roeslerstammia erxlebella
Synonimy
Alucita erxlebella Fabricius, 1787

Roeslerstammia erxlebella – gatunek motyla z infrarzędu różnoskrzydłych i rodziny Roeslerstammiidae.

Gatunek ten opisany został w 1787 roku przez Johana Christiana Fabriciusa jako Alucita erxlebella^[1].

Motyl o rozpiętości skrzydeł od 14 do 15 mm. Głowa ochrowożółta z czarnobrązową górą czoła. Tułów metalicznie połyskująco zielonkawobrunatny. Skrzydła przednie wraz ze strzępiną barwy tułowia, zaś skrzydła tylne ciemnobrunatne, podobnie jak odwłok. Odnóża jasnożółte. Samce mają cienki, długi, łukowato wygięty edeagus i trapezowato wcięty na wierzchołku unkus. Samice cechuje silnie zesklerotyzowane, płytkowate, opatrzone listewką znamię torebki kopulacyjnej^[2].

Gąsienice żerują na lipach, najpierw minując liście, a potem żyjąc wolno na nich. Odnotowano także przypadkowe żerowanie na brzozach, leszczynach i klonach^[2].

Gatunek europejski, znany z Austrii, Belgii, Czech, Danii, Estonii, Finlandii, Francji, Grecji, Litwy, Luksemburgu, Łotwy, Niemiec, Norwegii, Polski, Rumunii, Rosji z obwodem królewieckim, Sardynii, Słowacji, Szwecji, Szwajcarii, Węgier, Wielkiej Brytanii i Włoch^[1].