Roman Kołoniecki – Wikipedia, wolna encyklopedia
Data i miejsce urodzenia | |
---|---|
Data i miejsce śmierci | |
Narodowość | |
Alma Mater | |
Dziedzina sztuki | |
Odznaczenia | |
Roman Kołoniecki (ur. 3 sierpnia 1906 w Warszawie - zm. 25 stycznia 1978 tamże) – polski poeta oraz tłumacz poezji francuskiej.
Ukończył studia na Wydziale Prawa Uniwersytetu Warszawskiego. Debiutował w 1925 r. na łamach miesięcznika "Skamander". W 1927 r. ogłosił tom poezji Wschody i zachody. W latach 1930–1937 był redaktorem tygodnika "Droga", a w latach 1937-1939 tygodnika "Pion". W okresie okupacji działał w tajnym nauczaniu. W latach 1945–1947 był redaktorem Polskiego Radia. W 1966 został odznaczony Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski[1]. Pochowany na cmentarzu ewangelicko-reformowanym w Warszawie (kwatera 2-2-4)[2].
Nagrody
[edytuj | edytuj kod]- 1936 - nagroda miasta Warszawy
- 1960 - nagroda PEN Clubu za przekłady
Twórczość wybrana - tomiki poezji
[edytuj | edytuj kod]- Elegie zielonoświąteczne
- Powrót na Stare Miasto
- Ramię do ramienia
- Dno milczenia
- Sen bez snów
- Poezje wybrane
- Wiersze wybrane
- tłumaczenia poezji Paula Valéry'ego
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ [http://bc.wbp.lodz.pl/Content/61036/DziennikLodzki1966nr302.pdf Wysokie odznaczenia państwowe dla pisarzy - jubilatów]. „Dziennik Łódzki”. 362 (6229), s. 1, 1966.
- ↑ śp. Roman Kołoniecki
Bibliografia
[edytuj | edytuj kod]- Lesław Bartelski M.: Polscy pisarze współcześni, 1939-1991: Leksykon. Wydawn. Nauk. PWN. ISBN 83-01-11593-9.