Rozkład Erlanga – Wikipedia, wolna encyklopedia
Gęstość prawdopodobieństwa | |
Dystrybuanta | |
Parametry | parametr kształtu (liczba całkowita) |
---|---|
Nośnik |
|
Gęstość prawdopodobieństwa |
|
Dystrybuanta |
|
Wartość oczekiwana (średnia) |
|
Mediana | Nie da się zapisać w prostej postaci |
Moda | dla |
Wariancja |
|
Współczynnik skośności |
|
Kurtoza |
|
Entropia |
|
Funkcja tworząca momenty | dla |
Funkcja charakterystyczna |
|
Odkrywca |
Rozkład Erlanga – ciągły rozkład prawdopodobieństwa, związany z rozkładem wykładniczym i rozkładem gamma. Rozkład Erlanga został opracowany przez A.K. Erlanga do szacowania liczby rozmów telefonicznych, łączonych jednocześnie przez operatora w ręcznej centrali telefonicznej. Później uwzględniono również czas oczekiwania w kolejce. Obecnie rozkład ten znalazł też zastosowanie w teorii procesów stochastycznych.
Związek z rozkładem wykładniczym jest następujący. Dla ciągu niezależnych zmiennych losowych z których każda ma rozkład wykładniczy z jednakowym parametrem zmienna losowa ma rozkład Erlanga z parametrami Wynika to bezpośrednio z postaci funkcji charakterystycznej rozkładu wykładniczego.