Ruanda-Urundi – Wikipedia, wolna encyklopedia

Ruanda-Urundi

1922–1962
Herb Flaga
Ustrój polityczny	Terytorium mandatowe
Stolica	Bużumbura
Data powstania	1 listopada 1922
Data likwidacji	1 lipca 1962
Położenie na mapie świata Ruanda-Urundi
2,7°S 29,9°E/-2,700000 29,900000
Multimedia w Wikimedia Commons

Ruanda-Urundi – dawne terytorium mandatowe Belgii.

Podczas I wojny światowej oddziały belgijskie zajęły wchodzące w skład Niemieckiej Afryki Wschodniej Królestwo Rwandy i Królestwo Burundi.

Traktat wersalski z 1919 r. dokonał podziału Niemieckiej Afryki Wschodniej na brytyjską Tanganikę i Belgijskie Terytoria Afryki Wschodniej, które od 1922 r. stały się terytorium mandatowym Ligi Narodów.

Belgowie nie wypełniali zobowiązań wynikających z przyznania im mandatu, zaprowadzając w Ruandzie-Urundi podobny system wyzysku jak w Kongu Belgijskim.

Belgowie przyczynili się również do znacznego pogłębienia konfliktów pomiędzy Hutu i Tutsi. Władze belgijskie współpracowały z arystokracją Tutsi, blokując jednocześnie Hutu drogę do społecznego awansu.

W 1946 r. Ruanda-Urundi stała się terytorium powierniczym ONZ. Jednocześnie zobowiązano Belgię do przyznania terytorium niepodległości w ciągu najbliższych dekad.

W 1959 r. Rwanda i Burundi otrzymały autonomię wewnętrzną.

W listopadzie 1959 w Rwandzie wybuchła wojna domowa. Zakończyła się ona w 1961, kiedy Hutu przy całkowicie biernej postawie Belgów obalili króla i przejęli władzę w kraju.

Utrata przez Belgów kolonii w Kongu w 1960 r. przyczyniła się do nadaniu Rwandzie i Burundi niepodległości 1 lipca 1962.