Rynna (geomorfologia) – Wikipedia, wolna encyklopedia
Rynna – wklęsła forma ukształtowania terenu górskiego. Ma formę zagłębienia w stoku lub ścianie i jest przy tym węższa oraz płytsza od żlebu. Rynny bywają trawiaste, piarżyste albo skaliste, w zimie mogą być wypełnione śniegiem lub lodem. Podobnymi typami formacji są też komin czy depresja – często rozróżnienie pomiędzy nimi jest płynne i umowne[1].
Mała rynna może być nazywana rynienką[1].
Zobacz też
[edytuj | edytuj kod]Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ a b Zofia Radwańska-Paryska, Witold Henryk Paryski: Wielka encyklopedia tatrzańska. Poronin: Wydawnictwo Górskie, 2004. ISBN 83-7104-009-1.