Samoa Niemieckie – Wikipedia, wolna encyklopedia
kolonia | |||||
1900–1914 | |||||
| |||||
Państwo | |||||
---|---|---|---|---|---|
Data powstania | 3 listopada 1900 | ||||
Data likwidacji | 30 sierpnia 1914 | ||||
Powierzchnia | 2588 | ||||
Populacja • liczba ludności |
| ||||
Położenie na mapie |
Samoa Niemieckie (niem. Deutsch-Samoa) – niemiecki protektorat istniejący w latach 1900–1914, który obejmował wyspy Upolu i Savaiʻi.
Historia
[edytuj | edytuj kod]Na mocy traktatu pomiędzy Niemcami a Wielką Brytanią i Stanami Zjednoczonymi z dnia 16 lutego 1900, zachodnia część archipelagu Samoa znalazła się pod panowaniem niemieckim. Był to ostatni niemiecki nabytek kolonialny.
W sierpniu 1914 armia nowozelandzka zajęła Samoa Niemieckie.
Gubernatorzy
[edytuj | edytuj kod]- 1900–1911 Wilhelm Heinrich Solf
- 1912–1914 Erich Schultz-Ewerth