San Andrés (wyspa) – Wikipedia, wolna encyklopedia

Ten artykuł dotyczy wyspy na Morzu Karaibskim. Zobacz też: San Andrés.

Ten artykuł od 2011-06 wymaga zweryfikowania podanych informacji.

Należy podać wiarygodne źródła w formie przypisów bibliograficznych.
Część lub nawet wszystkie informacje w artykule mogą być nieprawdziwe. Jako pozbawione źródeł mogą zostać zakwestionowane i usunięte.
Sprawdź w źródłach: Encyklopedia PWN • Google Books • Google Scholar • Federacja Bibliotek Cyfrowych • BazHum • BazTech • RCIN • Internet Archive (texts / inlibrary)
Po wyeliminowaniu niedoskonałości należy usunąć szablon {{Dopracować}} z tego artykułu.

San Andrés

Państwo	Kolumbia
Departament	San Andrés i Providencia
Akwen	Morze Karaibskie
Archipelag	San Andrés i Providencia
Powierzchnia	26 km²
Populacja (2006) • liczba ludności	75 000
Położenie na mapie Kolumbii San Andrés
Położenie na mapie San Andrés i Providencia San Andrés
12°35′N 81°42′W/12,583333 -81,700000
Multimedia w Wikimedia Commons
Informacje w Wikipodróżach

San Andrés – wyspa na Morzu Karaibskim, należąca do Kolumbii. Główna wyspa archipelagu San Andrés i Providencia oraz prowincji pod tą samą nazwą. Ma 12 km długości i 3 km szerokości, powierzchnia wyspy to 26 km². San Andrés leży 80 km na południowy zachód od wyspy Providencia, 190 km na wschód od atlantyckiego wybrzeża Nikaragui i ponad 700 km na północny zachód od karaibskiego wybrzeża Kolumbii.

Wyspa jest pochodzenia wulkanicznego. Znajduje się na niej łańcuch niskich wzgórz, wznoszących się coraz wyżej ku centrum wyspy, i opadających łagodnie na nadmorskie równiny. Niewielka laguna w centrum wyspy nosi nazwę Big Pond.

Główne miasto, San Andrés, leży na północy wyspy. Inny ośrodek miejski to San Luis, położony w części wschodniej. Wyspę otaczają wystające z morza skały, największe: Cayo Johnny (Cayo Sucre), Haynes Cay, Cotton Cay.

Podobnie jak pozostałe wyspy archipelagu, San Andrés należy do Kolumbii na mocy traktatu Esguerra-Bárcenas, podpisanego 28 marca 1928 roku^[1], w którym Nikaragua uznała prawa Kolumbii do wysp San Andrés, Providencia, Santa Catalina oraz pozostałych wysp i skał archipelagu, w zamian za uznanie przez Kolumbię praw Nikaragui do Wysp Mangle oraz Costa Mosquitia (Wybrzeża Moskitów).

Większość historyków uznaje, że archipelag odkryli dla Europejczyków angielscy purytanie oraz drwale z Jamajki w 1629 roku. Następnie w drugiej połowie XVII w. wyspa została podbita przez Hiszpanię. W okresie kolejnych 200 lat należała do Hiszpanii, Anglii, Francji i Holandii, często zmieniając przynależność. Była również często odwiedzana przez piratów, w tym słynnego angielskiego pirata Henry Morgana, który korzystał z niej jako ze swojej bazy, a według legendy ukrywał na niej zrabowane skarby.