Schronisko w Burkucie – Wikipedia, wolna encyklopedia
Państwo | |
---|---|
Pasmo | |
Wysokość | 1013 m n.p.m. |
Data otwarcia | 1930 |
Właściciel | Oddział Stanisławowski PTT |
Położenie na mapie Karpat Marmaroskich, Czarnohory i Połonin Hryniawskich | |
Położenie na mapie Karpat | |
47°56′34″N 24°41′42″E/47,942778 24,695000 |
Schronisko PTT w Burkucie – nieistniejące obecnie schronisko turystyczne, położone na we wsi Burkut na wys. 1013 m n.p.m. Powstało w 1930[1] z inicjatywy stanisławowskiego oddziału Polskiego Towarzystwa Tatrzańskiego. W 1935 roku zaniedbane schronisko odnowiono i uruchomiono na nowo[2][3]. Było otwarte całorocznie, oferowało 22 miejsca noclegowe[2].
Był to niewielki obiekt, wskutek czego podjęto decyzję o wybudowaniu nowego, większego budynku, który oddano do użytku w 1939 roku, krótko przed wybuchem II wojny światowej. Obiekt został zniszczony podczas wojny[potrzebny przypis].
Szlaki turystyczne (1935)
[edytuj | edytuj kod]- na Watonarkę (1275 m n.p.m.) przez Łukawicę (1506 m n.p.m.),
- na Babę Ludową (1586 m n.p.m.) przez Łukawicę i Halę Michajłowa,
- do gajówki Popadyniec
- na Czywczyn (1769 m n.p.m.) przez Prełuczny (1566 m n.p.m.) i Budyjowską Wielką (1678 m n.p.m.),
- na Czywczyn dolina Czeremoszu i przez Czolakin (1472 m n.p.m.)[4]
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ Marian Kałuski Polskie dzieje huculszczyzny www.kworum.com.pl
- ↑ a b Stanisław Garztecki (red.), Odnowienie schroniska w Burkucie, „Wiadomości Turystyczne”, rok V (8), Warszawa, 15 kwietnia 1935, s. 2 (pol.).
- ↑ Łukasz Quirini-Popławski , Najważniejsze ośrodki ruchu turystycznego w Czarhonorze w dwudziestoleciu międzywojennym, „Prace Geograficzne” (117), Instytut Geografii i Gospodarki Przestrzennej Uniwersytetu Jagiellońskiego, 2007, s. 119 (pol.).
- ↑ Regulamin GOT 1935. cotg.pttk.pl. [zarchiwizowane z tego adresu (2013-08-01)]. www.cotg.pttk.pl