Siarczek cynku – Wikipedia, wolna encyklopedia

Siarczek cynku

sfaleryt wurcyt
Nazewnictwo Nomenklatura systematyczna (IUPAC) siarczek cynku
Ogólne informacje
Wzór sumaryczny	ZnS
Masa molowa	97,47 g/mol
Wygląd	biały lub żółtawy, bezwonny proszek
Minerały	sfaleryt, wurcyt
Identyfikacja
Numer CAS	1314-98-3
PubChem	14821
InChI InChI=1S/S.Zn InChIKey WGPCGCOKHWGKJJ-UHFFFAOYSA-N
Właściwości Gęstość 4,090 g/cm³; ciało stałe Rozpuszczalność w wodzie nierozpuszczalny Temperatura topnienia 1185 °C (sublimuje)
Niebezpieczeństwa NFPA 704 Na podstawie podanego źródła 0 1 0   Numer RTECS ZH5400000
Podobne związki
Inne aniony	ZnO, ZnSe, ZnTe
Inne kationy	CdS, HgS
Jeżeli nie podano inaczej, dane dotyczą stanu standardowego (25 °C, 1000 hPa)
Multimedia w Wikimedia Commons

Siarczek cynku, ZnS – nieorganiczny związek chemiczny, sól beztlenowa kwasu siarkowodorowego i cynku na II stopniu utlenienia.

Jest to biała substancja krystaliczna, o budowie jonowej. Sublimuje w temperaturze od 1200 °C, pod ciśnieniem 15 MPa. Topi się w temperaturze 1850 °C. Nierozpuszczalny w wodzie i słabych kwasach organicznych. Roztwarza się w mocniejszych kwasach z wydzieleniem siarkowodoru. Występuje w postaci minerałów: sfalerytu i wurcytu.

Można go otrzymać w wyniku reakcji:

• metalicznego cynku z siarką po podgrzaniu:

Zn + S → ZnS

• rozpuszczalnego siarczku, np. Na
  2S, z rozpuszczalną solą cynku, np. ZnSO
  4:

ZnSO₄ + Na₂S → ZnS↓ + Na₂SO₄

Syntetyczny siarczek cynku stosuje się w przemyśle do produkcji pigmentu – litoponu, nietoksycznego, o dobrej zdolności kryjącej.

Siarczek cynkowy z domieszką soli miedzi lub srebra jest stosowany do pokrywania ekranów w kineskopach oraz jako scyntylator do pomiaru promieniowania jonizującego. W analizie chemicznej otrzymywany w celu oddzielania i odznaczania cynku.