Siergiej Gorszkow – Wikipedia, wolna encyklopedia

Siergiej Gorszkow

Сергей Георгиевич Горшков

Siergiej Gorszkow w latach 80.
admirał floty Związku Radzieckiego
Data i miejsce urodzenia	26 lutego 1910 Kamieniec Podolski, Imperium Rosyjskie
Data i miejsce śmierci	13 maja 1988 Moskwa, ZSRR
Przebieg służby
Lata służby	1927–1985
Siły zbrojne	Marynarka Wojenna ZSRR
Stanowiska	dowódca: Flotylli Azowskiej Marynarki Wojennej ZSRR, 47 Armii, szef sztabu i d-ca Floty Czarnomorskiej, nacz. d-ca Marynarki Wojennej ZSRR – z-ca ministra obrony ZSRR
Główne wojny i bitwy	II wojna światowa: walki nad jeziorem Chasan obrona Odessy operacja desantowa kerczeńsko-teodozyjska operacja noworosyjsko-tamańska operacja desantowa kerczeńsko-eltigeńska operacja jasko-kiszyniowska operacja belgradzka oblężenie Budapesztu
Późniejsza praca	Grupa Generalnych Inspektorów ministerstwa obrony ZSRR
Odznaczenia
Multimedia w Wikimedia Commons

Siergiej Gieorgijewicz Gorszkow, ros. Сергей Георгиевич Горшков (ur. 13 lutego^?/26 lutego 1910 w Kamieńcu Podolskim, zm. 13 maja 1988 w Moskwie) – radziecki dowódca wojskowy, Admirał floty Związku Radzieckiego (1967), dowódca Floty Czarnomorskiej (1951–1955), dowódca Marynarki Wojennej ZSRR – zastępca ministra obrony ZSRR (1956–1985), dwukrotny Bohater Związku Radzieckiego (1965, 1982), członek Komitetu Centralnego KPZR, deputowany do Rady Najwyższej ZSRR od 4. do 11. kadencji.

Urodzony w rodzinie nauczycielskiej. Rozpoczął służbę w marynarce w 1927. Po ukończeniu Szkoły Marynarki Wojennej w Leningradzie w latach 1931–1932 dowodził wieloma okrętami na Morzu Czarnym. W latach 1932–1939 służył we Flocie Oceanu Spokojnego. W 1937 ukończył kurs dowódczo minerski, w 1941 Wyższe Kursy Akademickie w Akademii Marynarki Wojennej ZSRR.

W czasie II wojny światowej, w 1939 dowódca Brygady Torpedowców, od 1940 dowódca Brygady Krążowników we Flocie Czarnomorskiej, w 1941 walczył w obronie Odessy, od października 1941 był dowódcą Flotylli Azowskiej. Od listopada 1942 był zastępcą dowódcy obrony rejonu Noworosyjska, czasowo dowódcą 47 Armii, uczestniczył w obronie Kaukazu. W latach 1943–1944 pełnił służbę jako dowódca Flotylli Azowskiej, uczestniczył w wyzwoleniu Półwyspu Tamańskiego i Krymu. Od kwietnia 1944 był dowódcą Flotylli Dunajskiej, uczestniczył w walkach na terenie Ukrainy, Rumunii, Bułgarii i Węgier.

Od stycznia 1945 pełnił służbę jako dowódca eskadry we Flocie Czarnomorskiej. W latach 1948–1951 był szefem sztabu Floty Czarnomorskiej, a następnie jej dowódcą w latach 1951–1955. Mianowany admirałem w 1953. Od czerwca 1955 do stycznia 1956 I zastępca dowódcy Marynarki Wojennej ZSRR, później objął stanowisko naczelnego dowódcy Marynarki Wojennej ZSRR – zastępcy ministra obrony ZSRR.

Doprowadził do rozbudowy radzieckich sił morskich w latach 60. Forsował program rozbudowy radzieckiej floty podwodnej, wyposażonej w okręty o napędzie atomowym, posiadające wyrzutnie rakiet z głowicami jądrowymi i wodorowymi. Na tych siłach chciał opierać radziecką strategię na wypadek ewentualnego konfliktu zbrojnego z Zachodem.

Od 1956 był kandydatem na członka Komitetu Centralnego KPZR, a od 1961 – członkiem KC. Deputowany do Rady Najwyższej ZSRR od 4. do 11. kadencji. W 1986 w Grupie Generalnych Inspektorów ministerstwa obrony ZSRR (tzw. rajska grupa).

Autor wydanej w 1976 roku pracy teoretycznej „Potęga morska współczesnego państwa”. Polskie wydanie ukazało się w roku 1979.

• Medal „Złota Gwiazda” Bohatera Związku Radzieckiego – dwukrotnie (7 maja 1965, 21 grudnia 1982)
• Order Lenina – siedmiokrotnie
• Order Rewolucji Październikowej
• Order Czerwonego Sztandaru – czterokrotnie
• Order Uszakowa I klasy
• Order Kutuzowa I stopnia,
• Order Uszakowa II klasy
• Order Wojny Ojczyźnianej I klasy
• Order Czerwonej Gwiazdy
• Order „Za służbę Ojczyźnie w Siłach Zbrojnych ZSRR” III stopnia
• Medal 100-lecia urodzin Lenina
• Medal „Za obronę Odessy”
• Medal „Za obronę Kaukazu”
• Medal „Za zdobycie Budapesztu”
• Medal „Za wyzwolenie Belgradu”
• Medal „Za zwycięstwo nad Niemcami w Wielkiej Wojnie Ojczyźnianej 1941–1945”
• Medal jubileuszowy „Dwudziestolecia zwycięstwa w Wielkiej Wojnie Ojczyźnianej 1941–1945”
• Medal jubileuszowy „Trzydziestolecia zwycięstwa w Wielkiej Wojnie Ojczyźnianej 1941–1945”
• Medal jubileuszowy „Czterdziestolecia zwycięstwa w Wielkiej Wojnie Ojczyźnianej 1941–1945”
• Medal „Weteran Sił Zbrojnych ZSRR”
• Medal jubileuszowy „30 lat Armii Radzieckiej i Floty”
• Medal jubileuszowy „40 lat Sił Zbrojnych ZSRR”
• Medal jubileuszowy „50 lat Sił Zbrojnych ZSRR”
• Medal jubileuszowy „60 lat Sił Zbrojnych ZSRR”
• Medal „W upamiętnieniu 250-lecia Leningradu”
• Nagroda Leninowska (1985)
• Nagroda Państwowa ZSRR (1980)
• Krzyż Komandorski z Gwiazdą Orderu Odrodzenia Polski (PRL, 1968)^[1]
• I inne

• BolesławB. Potyrała BolesławB., HieronimH. Szczegóła HieronimH., Czerwoni marszałkowie. Elita Armii Radzieckiej 1935-1991, Zielona Góra: Wyd. WSP im. Tadeusza Kotarbińskiego, 1997, ISBN 83-86832-23-1, OCLC 835148265 . Brak numerów stron w książce
• BolesławB. Potyrała BolesławB., WładysławW. Szlufik WładysławW., Who is who? Trzygwiazdkowi generałowie i admirałowie radzieckich sił zbrojnych z lat 1940-1991, Częstochowa: WSP, 2001, ISBN 83-7098-662-5, OCLC 831020923 . Brak numerów stron w książce
• Mała Encyklopedia Wojskowa, t. I, Wyd. MON, Warszawa 1971
• Kazimierz Sobczak (red.): Encyklopedia II wojny światowej. Warszawa: Wydawnictwo Ministerstwa Obrony Narodowej, 1975.
• (ros.) W. Jegorszyn – Feldmarszałkowie i marszałkowie, Moskwa 2000
• (ros.) K. Zalesskij – Imperium Stalina. Biograficzny słownik encyklopedyczny, Moskwa 2000
• (ros.) Radziecka Encyklopedia Wojskowa, Moskwa
• (ros.) Wielka Encyklopedia Radziecka, t. 7, s. 136, Moskwa 1969-1978
• (ros.) Wojskowy słownik encyklopedyczny, Moskwa 1986
• (ros.) Wojenno Morskoj Słowar, Wyd. Wojennoje Izdatielstwo, Moskwa 1990
• Сергей Георгиевич Горшков – Герои страны (ros.)
• Сергей Георгиевич Горшков – Проект ХРОНОС (ros.)
• Wyżsi dowódcy Związku Radzieckiego. b2386828.msk.ru. [zarchiwizowane z tego adresu (2009-04-01)]. (ros.).