Skuter – Wikipedia, wolna encyklopedia

Skuter (ang. scooter) – rodzaj motoroweru lub motocykla, który prowadzi się bez obejmowania go nogami, z silnikiem i zbiornikiem paliwa najczęściej umieszczonymi pod kanapą. Posiada stałe osłony nóg, obniżoną ramę ułatwiającą wsiadanie, a zamiast podnóżków podesty dające oparcie całej stopie. Bardzo często pod kanapą można spotkać bagażnik. W większości nowoczesnych konstrukcji stosowna jest bezstopniowa automatyczna skrzynia biegów pozwalająca na sprawne ruszanie i wygodną jazdę. Najlżejsze, z silnikiem spalinowym 50 cm³, są zaliczane do kategorii motorowerów. Małe koła i niska prędkość maksymalna sprawiają, że skutery są użyteczne w ruchu miejskim, ale rzadko sprawdzają się w terenie. Obecnie wśród skuterów można wyróżnić segment maxi-skuterów. Są one bardziej masywne, mają większe owiewki i napędzają je silniki o większej pojemności (125 cm³ i więcej). Posiadają także zazwyczaj więcej schowków. Konstrukcja ich pozwala na wygodne pokonanie długiej trasy, jednocześnie nie utrudniając przemieszczania się w mieście. Największymi producentami skuterów są obecnie: Piaggio, Peugeot, Aprilia, Yamaha, Suzuki, Honda, PGO, TGB, Kymco, a importerami w Polsce: Romet, Junak Keeway, Motobi, Benzer, Zipp i Kingway.

Błędem jest utożsamianie skuterów z motorowerami. Skuter to specyficzna konstrukcja jednośladów, może być zgodnie z prawem zarejestrowany zarówno jako motorower, jak i motocykl.

Historia

Pierwsze skutery powstały w latach dwudziestych, np. DKW – Lomos z 1922, ale popularność zdobyły po II wojnie światowej dzięki Vespie oraz Lambretcie. W Polsce, gdzie produkowano skuter Osa, największą popularność uzyskały około 1960 roku. Dzięki niewielkiemu zużyciu paliwa, niskiej cenie i dużej mobilności w mieście są alternatywą dla samochodów.

W XXI wieku skutery stały się bardzo popularnym środkiem transportu, szczególnie w krajach azjatyckich. W Polsce po wprowadzeniu możliwości jazdy motocyklami 125 cm³ dla posiadaczy prawa jazdy kategorii B przez 3 lata^[1] popularność skuterów (będących najczęściej motorowerami) zmalała, jednak dalej często są używane przez nastolatków posiadających dokument kategorii AM, dostawców jedzenia czy listonoszy. Największe produkowane skutery mają pojemności nawet 800 cm³ i moc 75 KM, co pozwala osiągać prędkości zbliżone do 200 km/h, jednak wymagają motocyklowego prawa jazdy. Skuter, jak każdy motocykl i motorower, musi być zarejestrowany i mieć aktualne ubezpieczenie. Od 7 lipca 2009, skutery będące motorowerami muszą raz na 2 lata przechodzić obowiązkowe badania techniczne.

W latach 2000–2017 bardzo popularny stał się tuning skuterów, czyli zwiększanie ich mocy i osiągów oraz zmiana wyglądu tak, by skuter wyglądał okazalej i odróżniał się od innych. Powoduje to jednak w większości przypadków wykroczenie poza granice prawnie wyznaczone dla motorowerów, jakimi najczęściej są przerabiane skutery, co zmienia ich klasyfikację prawną i nie jest dozwolone bez zmiany kategorii w dokumentach z motoroweru na motocykl. Europejski standard emisji spalin „Euro 4" wprowadzający nakaz stosowania w skuterach gaźnika elektronicznego lub sterowanego elektrycznie wtrysku paliwa ograniczył ten proceder, ponieważ stało się to droższe, a zatem nieopłacalne.

Marki i miejsca produkcji

Współczesne

Historyczne

Zobacz też

Przypisy

↑ Motocykle na prawo jazdy kategorii B. Czy mogę jeździć?. Jednoślad.pl, 2019-02-11. [dostęp 2021-06-06].

[1] Motocykle na prawo jazdy kategorii B. Czy mogę jeździć?. Jednoślad.pl, 2019-02-11. [dostęp 2021-06-06].

[1]