Skylab 4 – Wikipedia, wolna encyklopedia

Skylab 4

Dane misji
Indeks COSPAR	1973-090A
Zaangażowani	Stany Zjednoczone (NASA)
Oznaczenie kodowe	Skylab CSM 3
Pojazd
Statek kosmiczny	CSM 118
Masa pojazdu	20 847 kg
Rakieta nośna	Saturn IB SA-208
Załoga
Członkowie misji (od lewej): Carr, Gibson i Pogue
Dowódca	Gerald Carr
Załoga	William Pogue, Edward Gibson
Start
Miejsce startu	Centrum Kosmiczne Johna F. Kennedy’ego LC-39B
Początek misji	16 listopada 1973, 14:01:23 UTC
Orbita okołoziemska
Apogeum	437[1] km
Perygeum	422[1] km
Okres orbitalny	93,1[1] min
Inklinacja orbity	50[1]°
Lądowanie
Miejsce lądowania	Ocean Spokojny
Lądowanie	8 lutego 1974, 15:16:53 UTC
Czas trwania misji	84 d, 1 h, 15 min, 30 s
Liczba okrążeń Ziemi	1214[2]
Multimedia w Wikimedia Commons

Skylab 4 – trzecia, ostatnia załoga bazy satelitarnej, wysłana w ramach programu Skylab.

• Gerald Carr – dowódca
• William Pogue – pilot
• dr Edward Gibson – fizyk

• Vance Brand – dowódca
• Don Lind – pilot
• William Lenoir – pilot-naukowiec

Start trzeciej załogi stacji Skylab nastąpił 16 listopada 1973 roku. Stanowili ją trzej nowicjusze. Pierwotnie wyprawa miała trwać 59 dni, ale ostatecznie zdecydowano, że potrwa 84 dni. Członkowie tej załogi przejawiali usposobienie odmienne niż wszyscy ich poprzednicy – radzieccy i amerykańscy. Pracowali niemrawo, nie nadążając za programem, choć nie skarżyli się na dolegliwości zdrowotne. Niemniej jednak wykonali obszerny program badań, które między innymi obejmowały obserwacje komety Kohoutka^[3]. Astronauci fotografowali ją w promieniowaniu widzialnym i nadfioletowym w czasie pobytów na zewnątrz stacji, gdy zaś zbliżała się do Słońca przez teleskopy przeznaczone do badań Słońca. Ogółem wykonali około 75 000 fotografii komety i Słońca. Zużyli na rejestrację danych 30 000 metrów taśmy magnetycznej. Poza tym wykonali około 20 000 zdjęć Ziemi; odkryto przy tym w ciepłych prądach morskich rejony z chłodną wodą, liczące do 65 kilometrów. W prowadzeniu badań przeszkadzał niedostatek energii elektrycznej, wywołany pogorszeniem orientacji fotoogniw ku Słońcu. Dzięki wyprawie uzyskano 75 000 obrazów z teleskopu ATM, 17 000 z aparatury EREP i 50 km taśm magnetycznych z zapisami pomiarów. Astronauci musieli także wykonać liczne drobne naprawy wyposażenia stacji. W końcu jednak napotkali niemożliwe do wykonania zadania doświadczalne i musieli przedyskutować to z kontrolerami lotu, wskutek czego stworzono bardziej realistyczny plan pracy. Była to ważna lekcja planowania zadań przyszłych stacji kosmicznych^[3]. Ta załoga okazała się jednak najbardziej produktywna ze wszystkich^[3]. Na Ziemię powrócili 8 lutego 1974 roku, po 84 dniach, 1 godzinie i 16 minutach, i wykonaniu 1214 okrążeń Ziemi. Podczas pobytu na stacji astronauci przelecieli 55,2 mln km^[3]. Po powrocie okazało się, że są wyżsi o 2 cm.

Astronauci czterokrotnie wychodzili na zewnątrz stacji:

1. 22 listopada – Gibson i Pogue na 6 godzin i 34 minuty,
2. 25 grudnia – Pogue i Carr na 7 godzin i 3 minuty,
3. 29 grudnia – Gibson i Carr na 3 godziny i 29 minut,
4. 3 lutego 1974 – Gibson i Pogue na 5 godzin i 19 minut.

• Andrzej Marks, Polak w Kosmosie, Książka i Wiedza, Warszawa 1978
• AndrzejA. Marks AndrzejA., Baza satelitarna Alfa, Warszawa: Wydawnictwa Naukowo-Techniczne, 1997, ISBN 83-204-2203-5, OCLC 750492531 . Brak numerów stron w książce