Sobowtór profesora Rawy – Wikipedia, wolna encyklopedia

Sobowtór profesora Rawy
Autor

Alfred Szklarski

Typ utworu

Science fiction

Wydanie oryginalne
Miejsce wydania

Polska

Język

polski

Data wydania

1963

Wydawca

Wydawnictwo Śląsk

Sobowtór profesora Rawy – powieść science fiction napisana przez polskiego autora Alfreda Szklarskiego, znanego z cyklu młodzieżowych powieści o Tomku Wilmowskim. Wydana została w 1963 roku przez Wydawnictwo Śląsk wraz z ilustracjami Józefa Marka.

To jedyna powieść Szklarskiego z gatunku fantastyki naukowej[1].

Fabuła

[edytuj | edytuj kod]

Akcja książki dzieje się za czasów PRL-u w Katowicach, głównie w dzielnicy Brynów[2]. Znany wynalazca wyjeżdża z kraju pozostawiając w domu tylko syna Andrzeja wraz z robotemandroidem, który przypomina wynalazcę. Wtedy pojawiają się złodzieje, którzy korzystając z nieobecności profesora chcą wykraść plany z jego laboratorium. W intrydze chodzi jednak o to, że profesor wpadł na epokowy pomysł. „Dzięki niemu w niedalekiej przyszłości może zniknąć z powierzchni kuli ziemskiej sieć przewodów energetycznych. Wszelkie pojazdy będą zasilane energią z małych akumulatorów.” Właśnie te materiały chcą mu ukraść szpiedzy z zagranicy. Nie wiedzą, że profesor jest autorem jeszcze jednego wspaniałego wynalazku. Wymyślił swojego sobowtóra, robota do złudzenia podobnego do człowieka, sterowanego zdalnie pilotem[3] i jednocześnie wyposażonym w sztuczną inteligencję (sztuczna inteligencja była opisana jako "homeostat").

Odbiór

[edytuj | edytuj kod]

Antoni Smuszkiewicz pisze, że powieść „mieści się w nurcie popularyzatorskim”[4]. Andrzej Niewiadowski z kolei ocenia, że książka „w przystępny sposób popularyzuje osiągnięcia cybernetyki i posiada istotne wartości wychowawcze”[5]. Stanisław Frycie określa ją jako „interesującą”[6].

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]