Spalinowy zespół trakcyjny – Wikipedia, wolna encyklopedia

Spalinowy zespół trakcyjny (SZT) – pociąg złożony z dwóch lub więcej wagonów (członów), z których przynajmniej jeden wyposażony jest we własny napęd spalinowy i które nie są rozłączane podczas eksploatacji. Przystosowany jest do przewozu pasażerów. Zespół trakcyjny zazwyczaj zdolny jest do zmiany kierunku jazdy bez zmiany czoła dzięki wyposażeniu w kabiny sterownicze na obu końcach. Nie należy ich mylić z autobusami szynowymi, które są po prostu jednym samodzielnym wagonem[potrzebny przypis].

Spalinowe zespoły trakcyjne w większości są wykorzystywane na liniach niezelektryfikowanych do obsługi lokalnej komunikacji pasażerskiej. Jeżeli liczba pasażerów jest względnie nieduża i nie jadą względnie daleko, są szybsze i bardziej ekonomiczne niż składy ciągnięte przez lokomotywy.

Eksploatacja

[edytuj | edytuj kod]

W Polsce

[edytuj | edytuj kod]

Na świecie

[edytuj | edytuj kod]
 Z tym tematem związana jest kategoria: Spalinowe zespoły trakcyjne.

Zobacz też

[edytuj | edytuj kod]