Stacja Morska Instytutu Oceanografii Uniwersytetu Gdańskiego – Wikipedia, wolna encyklopedia

Stacja Morska Instytutu Oceanografii Uniwersytetu Gdańskiego
Ilustracja
Data założenia

1977

Państwo

 Polska

Adres

ul. Morska 2
84-150 Hel

Położenie na mapie Helu
Mapa konturowa Helu, na dole po prawej znajduje się punkt z opisem „Stacja Morska Instytutu Oceanografii Uniwersytetu Gdańskiego”
Położenie na mapie Polski
Mapa konturowa Polski, blisko górnej krawiędzi znajduje się punkt z opisem „Stacja Morska Instytutu Oceanografii Uniwersytetu Gdańskiego”
Położenie na mapie województwa pomorskiego
Mapa konturowa województwa pomorskiego, u góry nieco na prawo znajduje się punkt z opisem „Stacja Morska Instytutu Oceanografii Uniwersytetu Gdańskiego”
Położenie na mapie powiatu puckiego
Mapa konturowa powiatu puckiego, blisko prawej krawiędzi na dole znajduje się punkt z opisem „Stacja Morska Instytutu Oceanografii Uniwersytetu Gdańskiego”
Ziemia54°36′25″N 18°48′00″E/54,606944 18,800000
Multimedia w Wikimedia Commons
Strona internetowa

Stacja Morska Instytutu Oceanografii Uniwersytetu Gdańskiego – placówka naukowo-dydaktyczna Wydziału Oceanografii i Geografii Uniwersytetu Gdańskiego, znajdująca się w Helu. Powstała w 1977 roku jako Oceanograficzne Laboratorium Terenowe, zmieniwszy z czasem nazwę na Morskie Laboratorium Terenowe. Pierwszą siedzibą były pomieszczenia dawnej wędzarni PPiUR „Koga”, zaś od 1992 po trwającej 8 lat budowie placówka korzysta z własnych obiektów. Decyzją Senatu UG została wówczas przekształcona i funkcjonuje pod nazwą Stacja Morska Instytutu Oceanografii. W skład infrastruktury stacji wchodzi budynek ekspozycji edukacyjnych z salą dydaktyczną i basenami hodowlanymi, oraz budynek laboratoryjno-administracyjny z bazą socjalną[1], a także jej najbardziej rozpoznawalny element – fokarium, które przyciąga odwiedzających[1][2]. Infrastruktura stacji pozwala na organizowanie seminariów, małych sympozjów i specjalistycznych warsztatów naukowych[1].

Stacja jest drugą w historii Helu oceanograficzną placówką badawczą. W latach 20. XX wieku w mieście tym istniało „Morskie Laboratorium Rybackie”[1] (lub „Stacja Morska”[3]) z małym, zlokalizowanym w rybackiej chacie Muzeum Oceanograficznym[1]. Sama placówka mieściła się w budynku Morskiego Urzędu Rybackiego. Zajmowała 9 małych pokoi o powierzchni około 105 m², przeznaczonych na pracownie. W 15-metrowej piwnicy znajdowały się akwaria. Wyposażenie techniczne placówki było prymitywne, a prąd elektryczny był dostępny tylko od zmroku do północy. Placówka dysponowała jedną łodzią wiosłową i jedną żaglówką oraz przekazanym przez Morski Instytut Rybacki statkiem Ewa[3]. Ówczesna stacja była wykorzystywana przy organizacji pierwszych zawodowych szkoleń z zakresu biologii organizmów morskich organizowanych dla studentów polskich uczelni[1]. Placówkę zorganizował i kierował nią profesor Instytutu Biologii Doświadczalnej im. Marcelego Nenckiego – Mieczysław Bogucki[3].

Współczesna Stacja Morska Instytutu Oceanografii Uniwersytetu Gdańskiego prowadzi prace badawcze z zakresu funkcjonowania i ochrony życia Bałtyku. W szczególności zajmuje się biologią i ekologią ryb strefy przybrzeżnej Morza Bałtyckiego, biologią ssaków morskich tego akwenu, oraz ochroną rzadkich tamtejszych gatunków i biotopów[4][1]. Placówka jest polskim centrum badania ssaków morskich, występujących w terytorialnych wodach Morza Bałtyckiego. Zainteresowania stacji obejmują także prace badawcze biologii i ekologii ryb antarktycznych. Prowadzone prace badawcze z zakresu ssaków morskich występujących w polskiej strefie Bałtyku są ukierunkowane na przygotowania do eksperymentalnej hodowli i restytucji szarytki morskiej (foki szarej) do Zatoki Gdańskiej. Stacja jest jedyną tego typu placówką w Polsce[4]. Jej współtwórcą i wieloletnim dyrektorem był prof. Krzysztof Skóra[5].

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. ↑ a b c d e f g Krzysztof Skóra, Polska przyroda nie kończy się na plaży. Informacyjno - edukacyjna praca Stacji Morskiej Instytutu Oceanografii Uniwersytetu Gdańskiego, Stacja Morska Instytutu Oceanografii Uniwersytetu Gdańskiego, 2014, s. 1–19 [dostęp 2016-02-16] [zarchiwizowane z adresu 2016-03-10].
  2. ↑ Stacja Morska Instytutu Oceanografii Uniwersytetu Gdańskiego: O fokarium. Uniwersytet Gdański. [dostęp 2016-02-13].
  3. ↑ a b c Mieczysław Bogucki. Stacja Morska Na Helu. „Wszechświat”. 2, 1933. Polskie Towarzystwo Przyrodników im. Kopernika. 
  4. ↑ a b Stacja Morska Instytutu Oceanografii Uniwersytetu Gdańskiego. Uniwersytet Gdański. [dostęp 2016-02-13].
  5. ↑ Nie żyje prof. Krzysztof Skóra, twórca Stacji Morskiej w Helu. Serwis TVN24. [dostęp 2016-02-13].
Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Stacja_Morska_Instytutu_Oceanografii_Uniwersytetu_Gdańskiego&oldid=68475576”